Tabulatury

Tabulatura to uproszczony sposób zapisu muzyki na gitarę, ułatwiający odtworzenie utworów bez znajomości nut. Opiera się na oznaczeniach progów, nie dźwięków, co czyni ją intuitwyną, ale posiada również ograniczenia, jak brak zapisu długości dźwięków. Tabulatura to uproszczony sposób zapisu muzyki na gitarę. Jest dużo łatwiejsza do odczytania niż nuty, ponieważ nie posługuje się dźwiękami, ale progami na gitarze. Umożliwia odtworzenie oraz zapis utworu bez znajomości nut. Tabulatura jest to rodzaj zapisu muzyki (inne to akordy czy nuty), jej plusem jest łatwość czytania i grania z niej, a minusem brak możliwości pokazania długości dźwięku (aczkolwiek wykonując taby, można to uwzględnić w jakiś sposób). Najczęściej w oryginalnych tabulaturach, pod tabem jest zapis nutowy, który pokazuje gitarzyście odległości i długości pomiędzy dźwiękami.
W XV – XVII wieku istniały tabulatury na flet, skrzypce, cytrę, gitarę itp. Nie zdobyły jednak takiej popularności jak tabulatura organowa czy lutniowa. Obecnie tabulatury kojarzone są z XX-wieczną tabulaturą gitarową.

Jak czytać tabulaturę?
Czytamy ją od lewej do prawej. W pierwszej kolejności gramy dźwięk znajdujący się z lewej strony, a następnie z prawej. W sytuacji, gdy dwie cyfry znajdują się nad sobą, dwa dźwięki musimy zagrać jednocześnie. Przy cyfrze zero strunę traktujemy jako pustą – wtedy nie musimy trzymać palca na progu gitary. Co ważne – pamiętajmy o tym, że tabulatura nie informuje nas, który palec używamy do złapania dźwięku.

Różne techniki
Tabulatury posiadają również specjalne oznaczenia na zagranie konkretną, wybraną przez nas techniką:
Slide, glissando w tabulaturze – przesunięcie z jednego progu na drugi, w dół lub w górę.
Podciągnięcie w tabulaturze – podciągnięcie i/lub opuszczenie struny zgodnie z podaną wartością.
Hammer on – zagranie dźwięku niższego i uderzenie w strunę tak, aby zagrała dźwięk wyższy.
Pull of – zagranie dźwięku wyższego i oderwanie palca w taki sposób, aby struna wydała dźwięk niższy.
Vibrato – wibrowanie dźwięku uzyskane poprzez rytmiczne podciąganie i opuszczanie struny lub przez użycie mostka typu tremolo.
Flażolety sztuczne – uderzenie struny kostką z jednoczesnym potrąceniem jej kciukiem trzymającym kostkę lub boczną krawędzią kostki.
Flażolety naturalne – delikatne dotknięcie struny nad danym progiem i szybkie puszczenie po zagraniu.
Tapping – Dźwięki wydobywamy poprzez uderzanie oraz odrywanie palców w różnych miejscach na gryfie gitary.
Legato, wibrato, tłumienie strun w tabulaturze, kostkowanie, tremolo – te i wyżej wymienione to podstawowe i najczęściej używane zapisy w tabulatorze.

Czy korzystanie z tabulatury to dobry wybór?
Tabulatury to bardzo intuicyjna droga, ale posiada jednak wady. Narzuca sposób gry, miejsce zagrania dźwięku, pisana jest na wybrany instrument i nie uwzględnia dokładnego zapisu rytmicznego. Jeśli zależy nam jednak, by odtworzyć piosenkę tak, jak zagrał ją autor, tabulatura jest odpowiednim narzędziem. Czytanie nut wymaga poświęcenia, ale są one jak drogowskazy i poszerzają nam perspektywy. Tabulatury to taki „przejrzysty szlak”, dlatego dla każdego wybór będzie indywidualny, na miarę swoich możliwości, umiejętności i oczekiwań.