[gitara] Vintage V4MRSSB Precision Icon

Firma Vintage, która pod patronatem Trevora Wilkinsona
dopiero niedawno wkroczyła na polski rynek, powolutku zdobywa sobie grono
wiernych wyznawców.

Po instrumenty Vintage sięga coraz więcej muzyków, także tych
profesjonalnych. Ostatnio do ręki wpadł mi precision z serii
Icon, czyli coś w stylu Time Machine Fendera, pora więc
przekonać się na czym polega fenomen Vintage!

Dane techniczne:

– czterostrunowy precision

– korpus: topola wschodnia

– gryf: klon

– podstrunnica: palisander

– liczba progów: 20

– wykończenie: nitro, sunset sunburst

– mostek: Wilkinson, niklowany z mosiężnymi młoteczkami

– pickupy: Wilkinson P-bass Split Coil

– elektronika: pasywna; vol, tone

– cena: ~ 1400zł

Wykonanie:

Nazwa zobowiązuje, w tym wypadku owe motto sprawdza się wręcz
potrójnie:

Trev Wilkinson zadbał o porządne wykonanie instrumentu.

Lutniczo bez zarzutów, progi nabite idealnie, zero fretbuzzu przy niskiej
akcji strun. Nic nie odstaje, nic się nie urywa, wszędzie stroi. Generalnie
czuć, że instrument nie trzyma się tylko dzięki sile woli, i spokojnie
można na nim grać wiele wiele lat bez obaw, ze coś odpadnie bądź gryf
wygnie się w śmigło.

Firma Vintage zastosowała wykończenie nitro, dzięki czemu
lakier na niemalże całym instrumencie jest matowy, zupełnie jak w Fenderach
Highway One.

Jedynie na główce zastosowano lakier z połyskiem. Całość została
odpowiednio „postarzona” : lakier na główce przyciemniony i obity w kilku
miejscach, osprzęt pokryty osadem a korpus oraz gryf powycierany zgodnie z
trendami.

Wygląda to bardzo ciekawie, i co najlepsze – całkiem naturalnie.

Zarówno wykończenie nitro, jak i takie zabiegi mają swoich zwolenników i
wrogów. Mi to w zupełności nie przeszkadzało.

Icon, tak. Zdecydowanie gitara wyróżnia się z tłumu,
śmiało można uznać ją za rockową ikonę. Gdyby nie napis na główce i
ciut mniejsze pokrętła można by ją pomylić z wiekowym Fenderem.

Ergonomia

Tutaj wkraczamy już w zupełnie subiektywną część recenzji, bo jak
wiadomo, każdy ma swoje preferencje. Jako zatwardziały preclomaniak po
wzięciu do ręki Vintage’a poczułem się jakbym usiadł w ulubionym, starym
fotelu, czyli totalnie jak u siebie. Masa nie zaskakuje, ani nie rozczarowuje,
basik waży trochę, ale nie przygniata do ziemi. Wyważenie całkiem
zgrabne.

Gryf typowy jak na P-Bassa, matowe wykończenie okazuje się
bardzo przyjemne w dotyku. Gitarka ustawiona była wręcz perfekcyjnie,
fabrycznie zastosowano ciut węższe struny ( nie jestem pewien czy 40-100 czy
też 45-100 jak w Fenderach ) dzięki czemu gra się bardzo miękko i wygodnie.
Profil gryfu daje świetne oparcie dla dłoni, jednocześnie nie ograniczając
w żadnym stopniu zasięgu. Grało mi się na nim wręcz rewelacyjnie.

Korpus wyprofilowano jak w Fenderach, dzięki czemu nigdzie
nie uwiera i nie wadzi niezależnie od wysokości zawieszenia gitary.

Brzmienie

I tutaj okazało się, że nazwa zobowiązuje. Vintage brzmi totalnie …
vintage 😀

Brzmienie zorientowane w okolicach lat 60 i 70, bardzo głębokie i ciepłe.
Motown, Blues Brothers czy SRV pełną gębą. Wyraźnie czuć i słychać, ze
odzywa się tu drewno. Niestety, nie było okazji do nagrania próbek, mogę
jednak przedstawić link poglądowy podobnego brzmienia:
https://www.youtube.com/watch?v=h_ffLZ8rNHc

Vintage z racji nowych strun miał jeszcze metaliczny przydźwięk, sądzę
jednak, że po około 2 tygodniach by zniknął. Wszechstronność? Taka gitara
dopasuje się i uzupełni doskonale brzmienie hardrockowe i bluesowe. Raczej
nie polecam do nowocześniejszych klimatów, będzie brzmieć co najmniej
dziwnie.

Podsumowanie

Doskonały rywal dla starych precisionów Ibaneza ( Roadstarom i Blazerom
brzmieniowo bliżej lat 80 ) i świetna alternatywa dla gorzej wykonanych i
nudniej brzmiących Squierów.

Klasyczny oldschoolowy precision, można by powiedzieć „poczciwy mułek”.
Gorąco polecam!

www.clearsound.com.pl/produkty/gitary/basowe/vintage/photos/3084st203edVintageV4MRSSBICON.jpg