tubas – hej ho, let’s go…!

10 komentarzy

1. Mieć takie możliwości, wprawę i taką liczbę znakomitych muzyków pod
   ręką i marnować to tylko z lenistwa, a potem jeszcze narzekać, że się
   popołudniami nudzi, nieładnie!

   Gdybym był chociaż odrobinę bardziej płodny niż tworzenie „kawałka” na
   pół roku to dawno zacząłbym zbierać skład typu „bas klawisze, perka i
   coś dziwnego”, perkusistę nawet bym miał! Muszę dorwać jakiś podręcznik,
   dzięki któremu uda mi się wyjść poza kurczowe trzymanie się tonacji (są
   jakieś takie książeczki? jakimi hasłami jej szukać? „harmonia dla
   idiotów”?) a świat (podwórko i własne ego) zawojuje! I lenistwem się
   wykręcać nie będę.

2. Ja od pięciu lat obiecuję sobie , ze stworze własne trio w którym będę
   mógł pograć i pośpiewać swój materiał, który leży i się kurzy. d*pa,
   leniwy jestem…

   Rozumiem Cię Tubasie w 100%

3. Dante – chcesz się nauczyc z podrecznika, jak w graniu wyjsc poza podrecznik?
   😀

4. Nie poza podręcznik, tylko poza wąskie harmonizowanie które uprawiam 😉 Poza
   podręcznik nie wyjdę, bo nie jestem uzdolniony muzycznie 😛

5. No to my (mój zespół) jesteśmy „tytani pracy”.

   Pewnie dlatego, ze każdy z nas gdzieś tam przez cały tydzień pracuje i
   próby (w niedzielę) są dla nas odskocznią od codzienności.

   Jeszcze żaden nie zawalił próby z błachego powodu.

6. Ja w ten sposób zmarnowałem dobre kilka lat. Zaczynaliśmy z zespołem
   punkowym, nawet udało się zrobić kilka fajnych koncertów, a gitarnik po
   prostu srał materiałem. Piosenek było bez liku, na pierwszym koncercie
   mieliśmy set 20 numerów i jeszcze dobre kilka bisów za pasem, plus kolejne
   10 nieogranych w próbowni. Dla wielu zespołów właśnie ta ilość utworów
   jest nie do przeskoczenia. Pograliśmy tak kilka lat, a potem jak się
   rypnęło to każdy miał tysiąc pomysłów na dalszą karierę. W tej chwili
   wygląda to tak, ze wokal w ogóle nic nie robi, z gitarnikiem udało się
   spotkać parę razy na jam i nagrać 2-3 numery dla „zajawki”, a teraz cisza,
   facet się zajął pracą niemal całodobowo, gitarzystka zniknęła totalnie,
   z dnia na dzień zmieniła siebie, towarzystwo i gust muzyczny tak radykalnie,
   że nikt jej nie może poznać:O

   Ja z kolei zdążyłem się ożenić, mam już małego synka (który jest
   wyjątkowo wyrozumiały dla taty) i inną pracę. Ale od basu tak na prawdę
   nigdy nie odszedłem. Była kilkuletnia przerwa, nad którą ubolewam, bo
   mogłem się w tym czasie sporo nauczyć, ale zaczyna się coś dziać w
   końcu. w sumie całkiem przypadkowo spotkałem dawnego bębniarza, który ma
   niemal dokładnie takie same przemyślenia, więc po upływie kilku piw
   postanowiliśmy się wziąć za siebie, sprzętu przez te lata udało się
   nazbierać i zajawkę wypielęgnować. W tej chwili szukamy jakiegoś
   rozsądnego miejsca na próby.

   Na początku pogramy we dwóch i zobaczymy co będziemy potrafili z siebie
   wykrzesać. Taki kameralny zespolik z basem i perkusją tworzącym grunt i
   motyw przewodni. Może spróbujemy jazzowo, może trochę funky, ale pewnie
   gdzieś pomiędzy to wypadnie.

   Pozdrawiam Panie Tubasie, tak się zastanawiam ile to już godzin spędzonych
   nad tym blogiem:)

   Jarek.

7. A ja czasami ma niechęć do grania z powodu „załamania” się.

   Właśnie na TVP Kultura leci koncert Muddy Watersa.

   Właściwie to nie mam po co wychodzić na scenę.

8. Glatzman, Black Sabbath też zaczynali od bluesa. Wyobrażasz sobie co by było
   gdyby Tony Iommi powiedział po obejrzeniu koncertu „mam poucinane opuszki
   palców, nigdy nie zagram jak Muddy Waters, nie mam po co wychodzić na scene”
   ? Nigdy nie można się zniechęcać, bo zawsze znajdzie się ktoś tak dobry,
   że wprawi nas w osłupienie.

   Ja mam straszne „chcenie” na granie, ale jestem uziemiony w domu po 3
   operacjach i wracam powolutku do sił, jak tylko będę mógł się stąd
   wyrwać wracam do zespołu i kombinuję drugi.

   Szkoda czasu na siedzenie w domu, nigdy nie wiadomo co będzie jutro. W moim
   przypadku z głupiego wyrostka zrobił się miesiąc w szpitalu i zagrożenie
   „zejściem” po 3 operacji. Za dwa miesiące czeka mnie czwarta operacja, czyli
   kolejne ryzyko, a później zero dźwigania co najmniej do grudnia jeśli
   wszystko pójdzie dobrze.

   Jestem chyba trochę za młody żeby pisać takie rzeczy ale Panowie – grajcie
   dzisiaj, bo jutro może nie być jak ani z kim.

9. No to ja jestem jakby w lekkiej antytezie do powyższych wypowiedzi.

   Jako człowiek wolny, bez żadnych zobowiązań wyjechałem z Polski żeby
   szukać zawodników przystających do moich popierd…onych pomysłów
   muzyczno-lutniczych. Jeszcze dużo wody upłynie zanim wszystko się zrealizuje,
   ale jak to mówią:

   „Klasę człowieka pozanaje się po tym jak wytrwały i szczery jest w swoich
   próbach osiągnięcia celu”

   …żeby tylko nie okazało się nie mam klasy.

   @JarekM: niektóre sytuacje z tego co napisałes pokrywają się z moimi
   doświadczeniami.

10. Mazdah, nie chodziło mi o załamanie, że nie będę lepszy.

    Chodziło mi o to, ze wychodzi taki np. Muddy Waters i z takim lekkim pierdem
    zasuwa niby proste rzeczy. Ale jak zasuwa!

    Ozzie powiedział w jakimś wywiadzie, że oni tak naprawdę to nie przestali
    grać bluesa. Grają go cały czas, tylko że ciężko.

    Musiałeś mieć niezłe przejścia. Trzymam Kciuki.

Możliwość komentowania została wyłączona.