tubas – BARDZO krótki poradnik…

Przeglądam sobie reakcje na moje blogowe bazgrołki, a tu „gregOOs”
napisał:

>>”…może napisałbyś coś więcej szanowny użytkowniku Tubasie o
„kulturze” klezmerów i generalnie muzyków, tzn wiem że piszesz o tym cały
czas ale coś takiego od kuchni np: jak zorganizować sobie czas przed „jobem”,
jakie wprawki warto poćwiczyć, jakie są możliwe kontuzje podczas gry, czego
należy unikać itd. itp.” <<

No…, taki „guru” to ja nie jestem. Moja specjalność to raczej „ciemna
strona mocy”! Jednakowoż potrzebującemu nie odmawia się pomocy. Księga
mówi: „…Proście, a będzie Wam dane!…”

ad1. JAK ZORGANIZOWAĆ SOBIE CZAS PRZED „JOBEM”

Moja rada: porządnie się wyspać, a przed „wesółkiem” jeszcze przegłodzić
🙂

Sam do drugiej części stosowałem się z takim skutkiem, że jak na stół
wjeżdżał półmisek z „korytkiem” to pozostali klezmerzy na wyścigi
nakładali sobie na talerzyki, bo kto się spóźnił, to po mnie mógł już
tylko obejrzeć wzorek na dnie naczynia!

ad2. JAKIE WPRAWKI WARTO POĆWICZYĆ

Instrumentalne – każdą sobie znaną. Osobiście raczej nie ogrywam
technicznego „wymiatania”, chociaż szybkości osiągam przyzwoite i z
artykulacją problemów nie miewam.

Jak się nudziłem, to ogrywałem linie basowe różniastych kadencji i
modulacje z jednej tonacji do innej. Kiedyś, w początkach swojego grania,
brałem jakiś zbiór „szitów”, najlepiej „be-bop” lub „cool”, z możliwie
skomplikowaną, albo nietypową harmonią i a’vista leciałem do nich linie
basowe. Bardzo pomocne jest granie na tubie lub innym instrumencie nie
strunowym, ponieważ wyklucza to mechaniczne stosowanie „układów” na progach,
jak w gitarze. Trzeba po prostu wiedzieć co się gra (nie mówię o ludziach
grających wyłącznie „na czuja”, którym bozia talentu ani słuchu nie
poskąpiła!). Takie ćwiczonko przydaje się na „dżobach” z obcymi muzykami,
grającymi np.”medleje” własnego układu. Grałem już z takimi, co nie
potrafili powiedzieć nawet w jakiej tonacji grają i np. grając „Sweet
Georgia Brown” w tonacji F-dur mówili D-dur, bo od takiego akordu temat ten
się zaczyna…

Grywam też głosy basowe z aranżacji na różne składy… Chodzi o czytanie
a’vista skomplikowanych podziałów. Miewam problemy, szczególnie jeśli
pisał aranżer-„kaleka” kochający szczegółową notację. Zapis zawierający
pauzy szesnastkowe z kropkami wewnątrz grupy rytmicznej zawsze mnie osłabia!
No, ale jak już pisałem kiedyś – „nie ma sr…. po gaciach”, jak jest
pieniądz, to się nie marudzi!

ad3. JAKIE SĄ MOŻLIWE KONTUZJE PODCZAS GRY (rozszerzmy to
ogólnie na „grania”)

-Można się uderzyć tyłem czaszki o ścianę wychylając „kielonka” zbyt
blisko ściany…

-Można sobie zrobić krzywdę widelcem z nadzianą szyneczką, jeżeli podczas
konsumpcji wdajemy się w dyskusje przy stole z koleżkami ze składu…

-Można się skaleczyć przy szybkiej wymianie struny, zerwanej z powodu
nadmiaru entuzjazmu…

-Można dostać po pysku od partnera panienki, którą chcemy zaprosić po
„dżobie” do obejrzenia naszej kolekcji nagrań…

-Generalnie BHP na stanowisku pracy „muzyk estradowy i lokalowy” ma jedno
podstawowe zalecenie:”spodziewaj się wszystkiego i bądź czujny!”

ad4. CZEGO NALEŻY UNIKAĆ.

-Przede wszystkim ciepłej wódeczki i nieświeżej szyneczki…

-Zaprzyjaźniania się z klientami…

-Wstawionych „ryczących czterdziestek”…

-Cioci Zosi co tak pięknie śpiewa zawsze na imieninach, i czy ona może
zaśpiewać z Wami?… (stanowcze: NIE!!!!!!)

-Grania gdziekolwiek bez wyraźnie ustalonych warunków, najlepiej zawrzeć je
w formie umowy na piśmie!

ad4. ITD. ITP.

-itd. itp!…

Koniec szkolenia, neskim!

PS. Życie na pewno Was przeegzaminuje ze znajomości porad „tubasa” 🙂