Pierwsza kapela, pierwsze nagrania – jak to było i się zaczęło

5 komentarzy

1. Ja w swoim pierwszym zespole (orkiestry w szkole muzycznej nie liczę :P) nadal
   jestem 🙂 Chociaż właściwie w momencie gdy do niego dołączyłem (2 lata
   temu) był to band inaczej się nazywający, mający inny skład personalny i
   inny repertuar 😀

   Pierwsze próby w jakich uczestniczyłem odbywały się między egzaminami
   maturalnymi, a pierwszy koncert jaki zagrałem z zespołem wydarzył się
   dzień po ostatnim egzaminie i został on uwieczniony Profesjonalnym Sprzętem
   Muzycznym Wyższej Półki, tj. aparatem cyfrowym 😛 –

   Cholera, szybko ten czas leci 😛 Pierwszą próbę pamiętam ze szczegółami
   jakby się wydarzyła tydzień temu 😛

2. Prawie jak „bass solo take one” na początku. 😀

   UWAGA! Dalsza treść może zawierać drastyczne w skutkach próbki, mogące zmienić światopogląd, otoczenie oraz treść żołądkową słuchaczy!

   Jak wszedłem w link to wyświetliło mi, że strona zawiera treści dla ludzi
   powyżej 18 roku życia. 😛

3. Ty masz DEFILa, ale gitaryści nie.

   To zdjęcie chyba nie było tak dawno robione.

4. Również zaczynałem w liceum i także mam co wspominać. Perkusista z
   garnkami Polmuz, gitarzysta świeżo po przesiadce z DEFILa na Squiera i ja, z
   wysłużonym ZAKiem dopiero uczący się dźwięków na gryfie. Kapela
   powstała parę dni po tym, jak przepuściłem kasę zarobioną w wakacje i nie
   było mnie stać na żadne combo więc grałem na pożyczonym wzmacniaczu i
   kolumnie, które raczej nie były przewidziane do współpracy z gitarą
   basówą 🙂

   Ogólnie świetne czasy, całe liceum. Lepsze niż studia w moim przypadku 🙂

5. Tja.. liceum to najlepszy okres na start. U mnie było tak samo: próby robiło
   się podłączeni we trzech (2 gitary + DEFIL Luna 22) do jednego
   „służbowego” szkolnego Eltrona – po kilku miesiącach dorobiłem się „pieca”
   z pięknym plasticzanym napisem Heavy Sound (chyba ze 20 W, 1×12″).

   A żeby nabyć drogą kupna perkusję (używany Polmuz + osprzęt Amati, crash
   pęknięty w 93 miejscach, kosztowała coś około 20 tysięcy złotych)
   pożyczaliśmy po parę groszy od wszystkich z klasy… Niektórzy do dziś
   kaski nie zobaczyli z powrotem 🙂

   Ech, to se ne vrati…

Możliwość komentowania została wyłączona.