Kustom Groove 210c

przedmiotem recenzji jest combo szanowanej amerykańskiej marki Kustom, model
Groove 210c. Sama marka jest nieznana w Polsce, jednak ma bogate tradycje w
budowaniu sprzętu. Na wzmacniaczach tej firmy grali gitarzyści i basiści
Johnny’ego Casha, Jamesa Browna czy George’a Clintona. Były to jedne z
pierwszych wzmacniaczy oferujących duże zapasy mocy, niezbędne w coraz
bardziej wymagających sytuacjach koncertowych.

Nie wiem, czy comba z serii Groove są jeszcze produkowane; szczerze mówiąc,
wątpię w to. Nie ma już nic na ich temat na stronie producenta, pojawiły
się za to inne, mniejsze i lżejsze – oraz niższej mocy – comba. Ciągle
produkowane są za to head’y i kolumny z tej serii. Wygląda na to, że comba
Groove były dość krótką serią, która z racji swojej bezkompromisowej
charakterystyki nie zdobyła szczególnej popularności.

Piece Kustom Groove są (a raczej były) jako combo dostępne w 3 wersjach: 115
(600W, 1 głośnik 15″), 210 (600W, 2 głośniki 10″) i 310 (1200W, 3
głośniki 10″). Zajmę się wersją 210.

oględna specyfikacja techniczna:

moc: 600 wat przy 3 Ohmach

głośniki: Eminence

wymiary: 80cm/48cm/51cm

waga: 51kg

Pierwsze wrażenia:

Combo jest spore… rozmiarami przypomina paczki kategorii 410, jest jednak
nieco węższe, wyższe i głębsze. Wg konstruktorów, fakt że combo jest
wysokie i wąskie, a za to głębokie, jest przydatny w większości sytuacji
scenicznych, zwłaszcza klubowych. Nie zawsze jest miejsce na szeroką pakę,
często też małe comba na podłodze są słabo słyszalne dla stojącego tuż
obok basisty; za to na głębokość zawsze się parę cm znajdzie. Ta
głębokość ma też poprawić emisję niskich częstotliwości. Masa
wzmacniacza jest znacząca; w zasadzie nie ma co myśleć o noszeniu go samemu.
Na szczęście w zestawie są kółka. Są też 4 wygodne uchwyty, więc we
dwójkę można już tachać…

Czarna, skóropodobna okleina, pochylony srebrny panel sterujący wzmacniacza,
jak i potężne jak na combo wymiary sprawiają, że mam wrażenie pracy ze
sprzętem z którejś z poprzednich epok. Tu nie ma kompromisu. To miało być
kompletne nagłośnienie dla basisty w jednym kawałku. Miało być głośne i
dobrze brzmieć. Zbudowane jest toto z 18-milimetrowej sklejki – musi swoje
ważyć… pomysł tak dużego i ciężkiego comba jest kontrowersyjny, jednak
kiedy weźmie się pod uwagę najczęstszą przyczynę awarii sprzętu basowego
– czyli nieumyślne zrzucenie heada z kolumny podczas przenoszenia – nie jest
już to takie głupie.

Ogólna budowa wzmacniacza jest typowa: w przednio-górnej części znajduje
się panel wzmacniacza, niżej przednia ściana kolumny z wbudowanymi w nią
głośnikami. Głośniki są umieszczone po przekątnej, obok jednego z nich
znajduje się horn.

KLIK

Wzmacniacz

Płyta z regulatorami wzmacniacza jest metalowa, wykonana z tzw drapanego
aluminium. Kolejne sekcje preampu i końcówki otoczone są i oddzielone od
siebie ozdobną chromowaną listwą. Z lewej strony, typowo, znajduje się
gniazdo wejściowe jack . Ok, wkładamy w nie kabel i
włączamy . Robimy to solidnym przełącznikiem znajdującym
się skrajnie z prawej strony panelu. Zapala się umieszczona nad owym
przełącznikiem niebieska lampka.

KLIK

Teraz należałoby coś poustawiać – w końcu po coś mali skośni ludzie
powkładali tu te wszystkie suwaczki, prztyczki i pokrętełka… lecimy od
lewej do prawej, tak jak sygnał z basówki wewnątrz urządzenia. Ustawieniem,
na które musimy zdecydować się najpierw, jest skierowanie niewielkiego
przełącznika znajdującego się tuż obok gniazdka INPUT w pozycję active
lub pasive . Wyreguluje to czułość wejścia przedwzmacniacza w taki sposób,
że w przypadku wyboru opcji active , sygnał zostanie 'przyciszony’ o 12dB, co
pozwoli uniknąć przesterowania go w dalszej drodze przez piecyk. Nad tym
przełącznikiem znajduje się inny, w formie przycisku: mute on/off . Odcina
on sygnał od dalszej wędrówki, co pozwala np nastroić gitarę bez
dostarczania dodatkowych wrażeń publice (wyjście na tuner jest z tyłu i
sygnał z basu jest tam dostępny niezależnie od przełącznika mute ), czy
choćby zmienić bas na inny bez zbędnego kręcenia gałami. Funkcja ta
sygnalizowana jest niebieską diodką i dostępna jest również z footswitcha,
który dołączany był do wzmacniacza. Również na tym nożnym przełączniku
jest tego samego koloru diodka dająca nam jakże cenną wiedzę, czy nas
słychać czy nie 😉

KLIK

KLIK

Tuż nad gniazdem jack widzimy pierwszą gałę, którą możemy (a nawet
powinniśmy) kręcić w prawo i w lewo, czyli GAIN . Precyzujemy nią poziom
sygnału z basówki, który ma naszym zdaniem trafić dalej. We właściwym
ustaleniu tegoż poziomu pomagają nam dwie kolejne diodki: zielona sig i
czerwona clip . Zielona świeci, kiedy poziom sygnału jest wystarczający, by
preamp należycie go kształtował, oraz by głośność dźwięku była
odpowiednio większa od szumów. Tak więc kręcimy gałką w prawo, aż przy
każdym zdecydowanym dźwięku zaświeci się zielone. Czerwona dioda z kolei
świeci, kiedy poziom sygnału jest zbyt wysoki, więc będzie zniekształcany.
Więc jeśli częściej niż sporadycznie świeci czerwone – gała GAIN w
lewo.

Tuż za regulacją gain’u możemy wysłać nasze basowe dźwięki poprzez
znajdujące się z tyłu wyjście DIRECT OUTPUT (XLR) na 'przody’ na
przykład.

KLIK

Stanie się tak, jeśli ustawimy przełącznik znajdujący się obok owego
wyjścia w pozycji pre eq . W przeciwnym wypadku (pozycja post eq ) sygnał
trafi na to gniazdo dopiero po przejściu przez korektory barwy, które
znajdziemy za chwilę aż dwa 😀

KLIK

Pierwszy z korektorów składa się z trzech gałek, z których każdej
towarzyszy przełącznik. Nad pokrętłem BASS znajduje się prztyczek
normal/sub decydujący o tym, czy środkową częstotliwością regulowanego
pasma będzie 100 czy 50 Hz. Osobiście staram się zostawiać wszelkie
regulatory w pozycji środkowej (lub jak najbliżej tejże), czyli na 'zero’,
jednak czasem trzeba coś tam pokręcić. Odkręcanie BASS’u z przełącznikiem
w pozycji normal powoduje zwiększanie przyjemnego, basowego dudnienia,
odrobiny tzw 'muła’, w skrócie – tych częstotliwości, które przy
odpowiednim natężeniu kopią na koncertach w brzuch. W pozycji sub natomiast
podbijamy coś, co niektórzy określają jako 'dywan’ – najniższe składowe,
pełzające po glebie, bardziej odczuwalne niż słyszalne. Osobiście lubię
dodać nieco tego pasma, ponieważ zwiększa to zawartość basu w basie, nie
zakłócając czytelności i selektywności, i nie zwiększając sztucznie
’wypiardu’, kiedy gra się miękko. Nie wiem jak to gra ze struną B w
basówkach pięcio- i więcej- strunowych.

Pokrętłu MID towarzyszy przełącznik normal/shift . W pierwszej z tych
pozycji regulujemy pasmo wokół 800Hz, w drugiej nieco niższe – 400Hz. Tu
chyba nie ma się co rozpisywać. Ze środkiem jest tak, że na ogół trzeba
go nieco wyciąć (poza sytuacjami, kiedy można zostawić jak jest). Tutaj po
prostu musimy zdecydować, która z tych częstotliwości przeszkadza nam
bardziej, i tą właśnie skręcić. Oczywiście – przyznaję lojalnie – to
jest tylko moje prywatne podejście do korekcji barwy, nie należy tego
traktować jak instrukcję postępowania 🙂 oczywiście środek jest
najważniejszą częścią brzmienia – to on decyduje, czy słychać nas
wśród innych instrumentów i czy można odróżnić dźwięk F od G… a z
drugiej strony potrafi sprawić, że brzmienie jest nieprzyjemne. Zalecam więc
ostrożność 😉

Gałka HIGH zaopatrzona jest w przełącznik normal/define . Pozycja normal –
wiadomo, regulacja 'górki’, 3kHz. Define – wyższa górka, na skraju pasma
występującego w basie, 5kHz. Jak nazwa wskazuje, wzmacnia składowe, dzięki
którym odróżniamy precycyjnie wysokość dźwięku. Jeśli struny zaczynają
troszkę 'zdychać’ – podbicie tego pasma nieco je odświeży. Jeśli zdechły
już dość mocno – i tak nic nie da, bo wtedy nie produkują już
harmonicznych w tym zakresie…

KLIK

Tyle o pierwszym korektorze. Jeśli o mnie chodzi, mógłby on być jedynym,
doskonale da się ustawić charakter barwy naszego instrumentu. Jest niestety
jedna wada – otóż gałki nie mają 'zaskoku’ w pozycji środkowej… nie jest
to wielki problem, uniemożliwia jednak operowanie nimi na ślepo.

Dalej znajdujemy korektor tzw graficzny, 9-pasmowy, pokrywający
częstotliwości od 30Hz do 6.4kHz. U mnie zwykle suwaki tworzą linię prostą
pośrodku… Tu na szczęście są już zaskoki. Korektor graficzny jest
niezwykle przydatny w przypadku grania w pomieszczeniach o fatalnej akustyce,
lub z użyciem basówek fatalnej jakości. Dość skutecznie można wtedy
wyciąć wtedy to, co przeszkadza.

Za korektorami sygnał może znów trafić na wyjście DIRECT , o ile nie
skierowaliśmy go tam w postaci nieskorygowanej. Dalej jest pętla efektów
(gniazda z tyłu wzmacniacza) i jeszcze jedna ciekawa rzecz: przełącznik solo
. Podobnie jak funkcję wyciszania, możemy również tę załączyć małym
włącznikiem na panelu czołowym lub stopą poprzez footswitch. W tym wypadku
o zadziałaniu daje nam znać diodka czerwona. Funkcja ta polega na podbiciu
sygnału o dodatkowe 6dB, co, jak sama nazwa wskazuje, może być przydatne
przy graniu solówek, choć nietrudno znaleźć inne praktyczne
zastosowania.

KLIK

Cóż jeszcze? Mamy jeszcze – niespodzianka – gałkę MASTER ; nie będę
obrażał Was tłumaczeniem, co ona robi. Za nią (i końcówką mocy) jest
już tylko porządne wyjście typu SPEAKON, którym wzmocniony sygnał
przekazywany jest głośnikom.

KLIK

Kolumna głośnikowa

KLIK

2 głośniki Eminence, specjalnie zaprojektowane i wykonane w USA do tych
wzmacniaczy, wbudowane są w dużą (jak na 2×10), ciężką paczkę z otworami
bass-reflex znajdującymi się z przodu, tuż nad podłogą. Jest jeszcze
1-calowy horn, który można wyciszać pokrętłem z tyłu paczki.

KLIK

Brzmienie

Wzmaczniacz gada wyśmienicie, choć pewnie nie każdemu przypadnie do gustu.
Jest z gatunku tych przekazujących barwę instrumentu dość wiernie, czysto i
selektywnie. Niektórzy powiedzieliby, że jest to brzmienie hi-fi. I
faktycznie, bliżej Kustomowi do Edena czy SWR niż Ampega. Jednakowoż nie
jest to brzmienie przesadnie sterylne; jest zaskakująco ciepłe jak na
tranzystorowy wzmacniacz na dwóch dziesiątkach z hornem. Na pewno spora w tym
zasługa kolumny, jej sporej pojemności i sztywności oraz masy. Słychać
też że sam wzmacniacz – jak i sekcja preampu – są wysokiej jakości
konstrukcją, stworzoną by brzmieć dobrze. Piec ten jest diabelnie głośny,
nie tworzy jednak zgiełku, którego możnaby spodziewać się po tej liczbie
tak niewielkich głosników. Nawet odkręcony bardzo mocno, wśród jazgotu
innych instrumentów, brzmienie pozostaje solidne, czyste i czytelne. Spora
neutralność sprawia, że doskonale ten wzmacniacz współpracuje z wszelkiego
typu zewnętrznymi preampami i efektami.

Zalety:

+ wysokiej jakości brzmienie

+ solidna konstrukcja

+ świetne, staranne wykonanie

+ skuteczna i pomysłowa korekcja barwy

+ wyjścia na tuner i DI

+ pętla efektów

+ kółka i uchwyty

+ footswitch

+ rewelacyjny stosunek jakości do ceny

Wady:

– brak zaskoku w potencjometrach korektora 3-pasmowego

– brak gniazda słuchawkowego

– masa (jednak coś za coś…)