Ibanez Blazer

Uaktualniam recenzję. Jako, że poprzednia była do d*py, a i informacji
trochę zdobyłem, postanowiłem napisać jeszcze raz – porządnie.

Gitarkę zanabyłem kilka lat temu za około 1200zł, później wymieniłem za
GMRa, a potem znów wróciła do mnie – być może już na stałe.
Wyprodukowano ją w 1981 roku. Jak widać na zdjęciu jest to w miarę
standardowy „precel”, różni się głównie kształtem maskownicy.

BL 800 to kwintesencja basu – znajdziesz tu tylko to co
najpotrzebniejsze, bez zbędnych fajerwerków. Decha jesionowa ( ash ), gryf
klon ( maple ). jednoczęściowy, konstrukcja bolt-on. Ciekawym patentem
znacznie wpływającym na brzmienie jest specjalnie zaprojektowana główka –
jest duża, nawet bardzo.

Dzięki temu udało się uzyskać bardzo dobrze rozprowadzanie wibracji.
Otwarte klucze Hercules doskonale trzymają strój i chociaż pracują trochę
ciężko to są bardzo dokładne. Kolejnym niezwykle interesującym komponentem
jest mosiężny mostek – dzięki niemu oraz doskonałemu pickupowi sustain
kończy się za linią choryzontu 😉

Mimo iż gitarka swoje waży jest dość wygodna – jak na japończyka
przystało. Gryf zalicza się do tych szybszych,dłuższe granie nie męczy, 21
progi, menzura 34 cale – standard. Niewielką niedogodnością może być
wrażliwość gryfu na zmiany wilgotności i temperatury, co się przekłada na
potrzebę dość częstej regulacji ( na Talkbass polecają 2x w roku ).

Przystawka wymaga oddzielnego omówienia. Jest to ibanezowski
Super P-4, charakteryzujący się bardzo mocnym sygnałem ( znacznie
mocniejszym niż np MEC Dynamic Correction zamontowane w moim GMRze ) oraz
wzmocnionym średnim pasmem dla uzyskania ciepłego, mięsistego brzmienia.
Brzmienie to moim zdaniem najmocniejsza strona tego basu. Typowo oldschoolowe,
głębokie i klarowne z długim sustainem. Ktoś na Harmony Central napisał
„sounds like P-bass on steroids” , zgadzam się z nim w 100 %. Zwolennicy
nowoczesnych brzmień i aktywnej elektroniki bedą narzekać na małą ilość
pokręteł – są tylko dwa : volume i tone. Moim zdaniem w zupełności
wystarczają, chociaż zbyt wielu wariacji brzmieniowych nie oferują.

Wykończenie jest bardzo staranne, progi nie wystają poza
gryf, na mosiężnych elementach widać już ząb czasu – zszedł złoty lakier
z mostka i pokręteł – myślę, ze po ponad 25 latach miał do tego pełne
prawo 😉 pomimo to, gitarka mimo swojego wieku trzyma się doskonale, jedynie
odpryski lakieru i lekko ściemniały i pościerany hardware świadczą o tym,
że basik nie jest nowy. Używane egzemplarze można dostać w cenie od 800 (
za nieco sfatygowane ) do 1400zł.

Jest to ( według użytkowników Talkbassa ) doskonała alternatywa dla
meksykańskich i tańszych amerykańskich Fenderów, które można dostać w
podobnej i wyższej cenie.

Od siebie dodam,że to świetna gitara dla kogoś kto potrzebuje
niezniszczalnego i dobrze gadającego precla.

Zdjęcie gitary:

Stronka z katalogu producenta: