Colin Edwin z Porcupine Tree

8 komentarzy

1. Wpis z baaardzo dawna, ale nikt nie napisał, że owy jegomość robi zajebista
   robotę w PT.

2. @Arcyfelix: Wpis z baaardzo dawna, ale nikt nie napisał, że owy jegomość robi zajebista robotę w PT.

   Tak. Absolutnie.

   “Halo” czy “Sound of Muzak” to mistrzostwo. Aż dziw, że nikt nie
   skomentował. Mistrz.

3. Prog rock nowej generacji na 4 strunach, wstyd 😉

4. @Dante Morius: Prog rock nowej generacji na 4 strunach, wstyd 😉

   

5. bardzo lubię tego pana, jak i całe jeżozwierzowe drzewo 😉

   Szczególnie ten utwór robi na mnie duże wrażenie, bardzo ładnie się
   rozwija…

6. Ogólnie uwielbiam płytę “Fear Of A Blank Planet” – tam jego linie bassowe
   są magiczne. 🙂

7. Jeden z niewielu moich niemetalowych idoli, aż mi się przypomniało jak
   pierwszy raz miałem styczność z Porcupine Tree, początki grania na basie,
   próby po 8 godzin w soboty, a jak się nie mieliśmy weny to oglądaliśmy
   koncerty, idole ojca perkusisty, każdy odwala niesamowitą robotę, bębny
   kapitalne, bas klimatyczny, bez popisów, ale nieziemsko wciągający, klawisze
   masakra, a wokal Wilsona dopełnia całość.

   Ideał bas – Hatesong 🙂

8. Słucham jeżozwierzy od trzeciej płyty i nie mogłem wyjść z podziwu, że
   grając w ten sposób można brzmieć tak piękne. Widziałem go dwa razy na
   żywo. W 1997 r. w Krakowie i w 1999 r. w Lublinie. Wiem, że każdy basista
   słuchając muzyki słyszy tylko bas, którego inni nie słyszą, ale w tym
   czasie ja chłonąłem całe porcupine tree bez wyjątku. Wspaniali muzycy
   Wilson, Barbieri i poprzedni perkusista – Chris Maitland, ale Colin grając te
   trzy nuty na krzyż po prostu wszystkich zmiótł. Dużo i często pisze się,
   że gra oszczędnie. To prawda, ale przed koncertem w Lubinie słyszałem jego
   wprawki. Wierzcie mi, mógłby postawić pod ścianą niejednego z tzw.
   “wymiataczy”. Po koncercie, gdy zespół rozdawał autografy, udało mi się
   zamienić z nim dosłownie kilka słów. Powiedziałem mu, że też podziwiam
   go za to, że nie marnuje dźwięków pozwalając swemu instrumentowi po prostu
   pięknie brzmieć, a on mi na to “nie masz pojęcia jak długo musiałem się
   tego uczyć”. O to, żeby pozwolił mi choć dotknąć jego Wala Mark 1 nie
   miałem odwagi nawet poprosić. Na końcu podał mi rękę, sam z siebie – ot
   po prostu miły gest – i tu szok! Jaką on ma małą dłoń!

   Czasami mówi się, że od czasu gdy został endorserem Spectora pogorszyło mu
   się brzmienie. To chyba nie do końca prawda. On gra tak jak konieczne jest w
   danym momencie, a od czasu … in Absentia Porcupine Tree to trochę inny
   zespół. Zmienił się drummer, który gra mocniej, bardziej technicznie,
   gęściej. W grze Maitlanda było więcej przestrzeni, w to znakomicie
   wpisywał się bas Edwina. Teraz Porcupine Tree to właściwie kapela
   progmetalowa i tak też gra jej basista. Nawiasem mówiąc, część z partii
   basu granych jest na płycie przez Wilsona. Wyobrażacie sobie jego bezprogowy
   bas w np. Gravity Eyelids. Ulubione kawałki: Ile ich było? Stars Die,
   Moonloop, Waiting, Always Never, Dont Hate Me (szczególnie druga połowa),
   Ambulance Chasing, HalloGallo, Sleep Of No Dreaming, Buying New Soul (te dwa
   ostatnie na kontrabasie). Często w tym kontekście wymienianego Slave Called
   Shiver (poza grenialnym tekstem) nie lubię.

Możliwość komentowania została wyłączona.