Fender American Jazz Bass – profil gryfu

7 komentarzy

1. Masz całkowicie rację, generalnie im większy vintage tym grubszy,
   toporniejszy gryf ma.

   Jeżeli dobrze pamiętam(a jeżeli nie to mnie poprawcie), to gryf w 62s jest
   dosyć toporny, ale wygodny(no jak na jazza…)

   ______________________________________

2. nieeee, 62 ma jeden z cieńszych gryfów spośród jazzów. Ale w ogóle te
   różnice między nimi są subtelne. Ogólnie wszystkie jazzy mają wąskie i
   cienkie gryfy. Te kształty profilu to raczej mówią o tym, w jaki sposób
   wyprofilowana jest ta krzywizna z tyłu; to nie tak, że U jest jakoś grubszy
   od C albo odwrotnie. Co to w ogóle znaczy „toporny” w odniesieniu do
   JazzBassa? Myślisz, że nie obejmiesz go dłonią, czy jak?

3. 62 reklamowany jest jako „ultra-slim fast-action neck” – teoretycznie powinień
   to być najchudszy możliwy gryf. Różnica rzeczywiście może być subtelna
   ale zastanawiam się jak bardzo. Ściągnąłem miarę ze starego Squiera i
   nowego Fender – wyniki są identyczne, profile szyjki jednak odrobinę
   różnią się. Szyjka Fender jest bardziej zaokrąglona (szczególnie na
   krawędziach) i też bardziej przypomina literkę „c”. Squier posiada
   ostrzejsze krawędzie.

   Z tego co się orientuję to jest jednak różnica pomiędzy „c” a „u”.
   Oglądałem przekroje owych profili i różnią się nie tylko kształtem, ale
   też grubością. Nie wiem na ile w basach jest to zauważalne, ale jest to
   ponoć istotne dla osób grających na Telecasterach. Ponadto japońskie gitary
   i basy, które posiadają owalny profil (najbardziej zbliżony do „u”) ponoć
   nie wszystkim podchodzą.

   Słowa „toporny” używam tylko dla porównania gryfów w JB. Posiadam wielką
   łapę, gryf trzymam niczym pogrzebacz, aż mi kciuk zwisa do połowy
   podstrunicy 😉 Pomimo tego kocham się w cieńkich gryfach, dlatego odstawiłem
   precle. Myślę sobie, że jak ktoś z założenia gra na preclu i jest do
   niego przyzwyczajony, to jest znieczulony na wszelkie subtelności 😉

   Stąd właśnie moje pytanie o 62 JB. Czy w ogóle widział ktoś gdzieś
   stojącego w sklepie tego vintydża, co by można go było oglądnąć?

4. grałem chwilę na takim. Na takich z lat 70 (a one mają ponoć „największe”
   gryfy z jazzów) i na japońcach też – gdybym porównywał bezpośrednio,
   jeden po drugim, może zauważyłbym różnicę… bo różnice są może
   milimetrowe, a może i nie. Naprawdę, nie robiłbym z tego czynnika
   decydującego o wyborze. Rzeczywiście, Jazz od Precla różni się gryfem
   zasadniczo. Jazz od np Warwicka jeszcze bardziej, bo dochodzi jeszcze inna
   faktura materiału i zupełnie inny radius podstrunnicy. Ale Jazz od Jazza?
   Minimalnie, jeśli jeden Ci leży to inne też będą.

5. przepraszam, pomerdało mi się z 70s:) toporny – gruby, duży, przysadzisty(no
   jak na jazza bo dla mnie każdy gryf jazzowy to maleństwo:/)

   ______________________________________

6. Zająłem się dziś porównywaniem 10-letniego Squiera i nowego Fendera.
   Rzeczywiście Fender posiada bardziej masywny i cięższy gryf. Nowością 2008
   są zaokrąglone krawędzie podstrunicy – wygląda to trochę tak, jakbyśmy
   wzięli literkę „C” i obcięli ją w pionie tuż za połową z prawej strony.
   Gryf Squiera bardziej zaś przypomina „V”, krawędź jest ostra i już sama
   podstrunica się zwęża (dla ścisłości dodam, że nie jest to profil „v”,
   używam tylko tej literki poglądowo). Gryf Fender jest bardziej napompowany,
   wrażenie to może wzmagać również fakt, że podstrunnica jest bardziej
   wypukła. W Squierze zaś jest dosyć plaskata. Zastanawia więc mnie teraz,
   czy ów 62 posiada bardziej czy mniej wypukłą/zaokrągloną
   podstrunnicę.

   Udaję się wkrótce na wakacje w kierunku zachodnim, więc może będę miał
   okazję obmacać jakiegość vintydża – nie mylić z jakimś starym dziadygą
   😉

7. Porównywałem dziś gryfy amerykańskiego standarda rocznik 2008 oraz jego
   poprzednika. Generalnie są do siebie zbliżone, z tym że ten nowszy ma
   bardziej zaokrąglone krawędzie. Ponadto obecna seria ma błyszczący lakier,
   co w sumie nie jest takie głupie, gdyż wygodniej jest przesuwać po nim
   łapę.

   Prześladuje mnie także druga kwestia. Promień podstrunnicy. Pomiędzy dwoma
   powyższymi modelami nie ma raczej wielkiej różnicy. Pomiędzy starym
   Squierem a nowym Fenderem jest za to spora. Jest to o tyle dziwne, że w
   wypadku fabrycznych Fenderów maksymalny radius wynosi 9,5″ a Squier posiada
   sporo większy.

Możliwość komentowania została wyłączona.