Aloha!
Zacząłem się dziś zastanawiać, czy są duże różnice pomiędzy profilami
gryfy typu „c” w amerykańskich Jazz Bassach. Seria 2008 ma profil o bardziej
zaokrąglonych brzegach. Pograłem dziś chwilę na swoim nowym nabytku –
właśnie Jazzie 2008 – i poczułem różnicę w stosunku do modeli, na
których grałem wcześniej. Nie wiem czy korzystną czy też nie –
prawdopodobnie w dużej mierze jest to kwestia przyzwyczajenia, czy
przestawiania się z jednej gitary na drugą. Zastanawiam się jednak jak
wygląda owo „c” w przypadku serii American Vintage – mam jeszcze szansę
przerzucić się właśnie na vintydża, a ograć nigdzie nie ma szans. Z tego
co wiem, to profil jest bliższy „u”, czyli generalnie
bardziej toporny. Jak zaś wygląda sprawa w modelu ’62, czy ktoś grał na
owym instrumencie i ma porównanie z innymi amerykańskimi JB?
Zastanawiam się dzisiaj nad różnicami pomiędzy profilami gryfu typu c w amerykańskim Jazz Basie.
Czy zauważyłem różnicę w grze na nowym nabytku, czyli Jazzie 2008, w stosunku do modeli, na których grałem wcześniej?
Uważam, że różnica w profilu gryfu jest kwestią przyzwyczajenia czy rzeczywistych różnic między modelami.
Czy mam szansę przerzucić się na model American Vintage i chcę wiedzieć, jak różni się on od Jazz Bassa 2008?
Czy mam informacje na temat profilu gryfu w modelu American Vintage i jak się on różni od Jazz Bassa 2008?
Czy ktoś zagrał na modelu American Vintage i ma porównanie z innymi amerykańskimi JB?
Czy są duże różnice między profilem gryfu typu c w modelach Jazz Bassa 2008 i American Vintage?
Czy wrażenia związane z grą na Jazz Bassie 2008 są podobne lub różnią się od innych modeli amerykańskich JB?
Myślę, że toporność profilu gryfu w modelu American Vintage wpłynie znacząco na moją grę.
Czy chciałbym dowiedzieć się, jakie są wrażenia innych basistów dotyczące profilu gryfu w modelu Jazz Bass 62?
Masz całkowicie rację, generalnie im większy vintage tym grubszy,
toporniejszy gryf ma.
Jeżeli dobrze pamiętam(a jeżeli nie to mnie poprawcie), to gryf w 62s jest
dosyć toporny, ale wygodny(no jak na jazza…)
______________________________________
nieeee, 62 ma jeden z cieńszych gryfów spośród jazzów. Ale w ogóle te
różnice między nimi są subtelne. Ogólnie wszystkie jazzy mają wąskie i
cienkie gryfy. Te kształty profilu to raczej mówią o tym, w jaki sposób
wyprofilowana jest ta krzywizna z tyłu; to nie tak, że U jest jakoś grubszy
od C albo odwrotnie. Co to w ogóle znaczy „toporny” w odniesieniu do
JazzBassa? Myślisz, że nie obejmiesz go dłonią, czy jak?
62 reklamowany jest jako „ultra-slim fast-action neck” – teoretycznie powinień
to być najchudszy możliwy gryf. Różnica rzeczywiście może być subtelna
ale zastanawiam się jak bardzo. Ściągnąłem miarę ze starego Squiera i
nowego Fender – wyniki są identyczne, profile szyjki jednak odrobinę
różnią się. Szyjka Fender jest bardziej zaokrąglona (szczególnie na
krawędziach) i też bardziej przypomina literkę „c”. Squier posiada
ostrzejsze krawędzie.
Z tego co się orientuję to jest jednak różnica pomiędzy „c” a „u”.
Oglądałem przekroje owych profili i różnią się nie tylko kształtem, ale
też grubością. Nie wiem na ile w basach jest to zauważalne, ale jest to
ponoć istotne dla osób grających na Telecasterach. Ponadto japońskie gitary
i basy, które posiadają owalny profil (najbardziej zbliżony do „u”) ponoć
nie wszystkim podchodzą.
Słowa „toporny” używam tylko dla porównania gryfów w JB. Posiadam wielką
łapę, gryf trzymam niczym pogrzebacz, aż mi kciuk zwisa do połowy
podstrunicy 😉 Pomimo tego kocham się w cieńkich gryfach, dlatego odstawiłem
precle. Myślę sobie, że jak ktoś z założenia gra na preclu i jest do
niego przyzwyczajony, to jest znieczulony na wszelkie subtelności 😉
Stąd właśnie moje pytanie o 62 JB. Czy w ogóle widział ktoś gdzieś
stojącego w sklepie tego vintydża, co by można go było oglądnąć?
grałem chwilę na takim. Na takich z lat 70 (a one mają ponoć „największe”
gryfy z jazzów) i na japońcach też – gdybym porównywał bezpośrednio,
jeden po drugim, może zauważyłbym różnicę… bo różnice są może
milimetrowe, a może i nie. Naprawdę, nie robiłbym z tego czynnika
decydującego o wyborze. Rzeczywiście, Jazz od Precla różni się gryfem
zasadniczo. Jazz od np Warwicka jeszcze bardziej, bo dochodzi jeszcze inna
faktura materiału i zupełnie inny radius podstrunnicy. Ale Jazz od Jazza?
Minimalnie, jeśli jeden Ci leży to inne też będą.
przepraszam, pomerdało mi się z 70s:) toporny – gruby, duży, przysadzisty(no
jak na jazza bo dla mnie każdy gryf jazzowy to maleństwo:/)
______________________________________
Zająłem się dziś porównywaniem 10-letniego Squiera i nowego Fendera.
Rzeczywiście Fender posiada bardziej masywny i cięższy gryf. Nowością 2008
są zaokrąglone krawędzie podstrunicy – wygląda to trochę tak, jakbyśmy
wzięli literkę „C” i obcięli ją w pionie tuż za połową z prawej strony.
Gryf Squiera bardziej zaś przypomina „V”, krawędź jest ostra i już sama
podstrunica się zwęża (dla ścisłości dodam, że nie jest to profil „v”,
używam tylko tej literki poglądowo). Gryf Fender jest bardziej napompowany,
wrażenie to może wzmagać również fakt, że podstrunnica jest bardziej
wypukła. W Squierze zaś jest dosyć plaskata. Zastanawia więc mnie teraz,
czy ów 62 posiada bardziej czy mniej wypukłą/zaokrągloną
podstrunnicę.
Udaję się wkrótce na wakacje w kierunku zachodnim, więc może będę miał
okazję obmacać jakiegość vintydża – nie mylić z jakimś starym dziadygą
😉
Porównywałem dziś gryfy amerykańskiego standarda rocznik 2008 oraz jego
poprzednika. Generalnie są do siebie zbliżone, z tym że ten nowszy ma
bardziej zaokrąglone krawędzie. Ponadto obecna seria ma błyszczący lakier,
co w sumie nie jest takie głupie, gdyż wygodniej jest przesuwać po nim
łapę.
Prześladuje mnie także druga kwestia. Promień podstrunnicy. Pomiędzy dwoma
powyższymi modelami nie ma raczej wielkiej różnicy. Pomiędzy starym
Squierem a nowym Fenderem jest za to spora. Jest to o tyle dziwne, że w
wypadku fabrycznych Fenderów maksymalny radius wynosi 9,5″ a Squier posiada
sporo większy.