tubas – wieczór przedświąteczny…

Życzenia „basoofkowiczom” żeńskim, męskim oraz pozostałych płci
złożyłem wcześniej i miałem szczery zamiar poleniuchować od forumowego
bloga co najmniej do wtorku.

Niestety, Najlepsza z Żon wygnała mnie z kuchni, bo podobno podżerałem jej
składniki śniadanka świątecznego!

Z oburzeniem przyjąłem te insynuacje, ale nic nie pomogło – musiałem
opuścić ten rajski zakątek mieszkania…

Obezwładniające zapachy, a to mięsiwa pieczonego, a to żeberek w kapustce,
a to kiełbaski białej gotującej się przed upieczeniem, a to sałatki, a to
żurku, a to mazurka wielkanocnego i pierniczka z bakaliami nakłoniły mnie do
zamknięcia się z basiórką w najdalszym pokoju.

To pokój Starszego Dziecka, które właśnie wybyło na świąteczne recitale
sacro-songów. Są tu skrzypce, metronom i cała ściana książek, filmów
oraz nagrań różnych…

Tak więc zabrałem swój segregator z prymkami standardów granych w ostatnich
miesiącach ze swingującymi „oldboyami” i zacząłem je przeglądać.

Było tego trochę, a ponieważ w działalności tamtego składu nastąpi
kilkutygodniowa przerwa, spowodowana zaangażowaniem się moich koleżków w
bardziej komercyjny projekt, chyba wrócę do planów pogrania z „Pepsi”
standardzików w nieszablonowych opracowaniach(?).

Obawiam się tylko, że będzie to kolejny projekt, który „zwyrodnieje” w
komercję, jak już kilka poprzednich.

Przy filharmonii zainicjowałem swego czasu ekipę mającą dla zabawy grywać
na dęciakach różności, trochę w stylu niezapomnianego Stowarzyszenia
Popierania Prawdziwej Twórczości „Chałturnik”. Po kilku próbach zmieniło
się to w „zarobkowy” skład muzyków z symfonicznej, grający sporadycznie,
ale za to w terminach i godzinach trudnych do pogodzenia z móją pracą i
innymi zajęciami…

Projekt ekipy dixielandowej, wykonującej bez perkusji klasykę nowoorleańską
w plenerze, nie może ruszyć z miejsca z powodów „komercyjnych”…

Do „niestandardowych” standardów też potrzebowalibyśmy grającego
klawiszowca i perkusisty. Chętni niby są, ale podejrzanie zainteresowani
możliwymi korzyściami finansowymi!

Czyżby nie było już ludzi chcących czerpać z grania najpierw
przyjemność, a dopiero potem – ewentualnie – kasiorę?!

No kurna, nie mogę skupić się na wpisie, bo z kuchni wciąż dochodzą
kuszące zapachy. Idę – może uda mi się jakoś odwrócić uwagę mojego
ślubnego szczęścia… Życzcie mi powodzenia!