tubas – syndrom leminga…

10 komentarzy

1. Mazdah o tym pisał – to jest Forumowe p*rdolenie. Że taki, a taki sprzęt
   jest świetny – bujda! Więcej siedzi w palcu i to jest fakt. Ludzie
   wybrzydzają, a zapominają, że trzeba ćwiczyć. Od kiedy poświęcam
   regularnie po sześć, siedem godzin tygodniowo na ćwiczenia z metronomem
   widzę znaczną poprawę artykulacji i z mojego paskudnego, aktywnego,
   sześciostrunowego potwora wyciągam brzmienia różnorakie. Palcyma.

   Psychologia stada – w sumie racja. Jednak – nie każdy potrafi uzasadnić swoje
   zdanie cytatami z TB czy innego źródła wiedzy, a po prostu wie swoje, jednak
   widząc, że ktoś „bałdziej doświatczony” mówi mu, że wie lepiej, to
   zapala się lampka w głowie pt. un racyę może i mieć! I tak się zaczyna
   pitolenie, że bas Millera to nie JB, że lampka w preampie ma tylko być, że
   Hartke wali kartonem a Ashdown muli. Jak widzę takie opinie mam ochotę
   wyjść. Bo najczęściej są wyssane z palca albo, niestety, z forum.

   FP trzeba pacyfikować; chyba, że chcemy być skarbnicą przesądów, gdzie
   trzy osoby z instrumentami za kilkadziesiąt tysięcy złotych są powiernikami
   wiedzy objawionej i spozierają z Olimpu na resztę. Czasem czuję się tak na
   forum – rozumiem, ktoś ma wiedzę, doświadczenie, ucho. Ale, do wacława
   wafla, mało kto jest w stanie odróżnić „na ucho” Fender z lat 70. od tego z
   lat dziesiątych. A cyfra – trudno mi stwierdzić, ale pewnie sam bym nie
   odróżnił jakiegoś hi-endowego chorusa od tego z multiefektu Zooma. Niech
   brzmi, trzeba ćwiczyć. Jak zaczniemy dostrzegać różnice między
   konkretnymi modelami to wtedy będziemy mogli jakoś przebierać. Tylko czasem
   zapominamy o tym, że sami kiedyś zaczynaliśmy od Jolan. I liczyliśmy na
   poradę.

2. ja w sumie nie powinienem się może wypowiadać bo się nie znam (jestem tu
   tylko od bekapów i apgrejdóf :P) ale podobnie jest z aparatami
   fotograficznymi. To człowiek robi piękne zdjęcia, aparat może mniej lub
   bardziej przeszkadzać, ale artysta-zawodowiec jest od tego żeby okiełznać
   technikę i użyć jej do stworzenia czegoś pięknego… uogólniając dajcie
   dowolny sprzęt (jolanę, zooma i piec tonsila) zawodowcowi i amatorowi to
   zobaczycie różnicę. BTW ostatnio podobny trochę wątek był jak na okładce
   czegośtam wylądowało zdjęcie zrobione ajfonem przez zawodowca, co
   oczywiście wzbudziło oburzenie „środowiska”. Nie mogę znaleźć gdzie był
   artykuł o „końcu fotografii” znalazłem tylko to
   http://www.medialink.pl/artykul/8324,Zdjecie_z_iPhonea_na_okladce_tygodnika,group4

3. @palik: (jestem tu tylko od bekapów i apgrejdóf :P)

   Nie byłbym sobą, gdybym tego nie skomentował, więc komentuję.

4. Już drugi raz Tubas zmotywował Palika do wypowiedzi. Coś się dzieje.

5. Bardzo dobry i potrzebny temat!

   Dlatego potrzebne są prowokację, żeby te „prawdy objawione” skompromitować
   🙂

   Tak jak miało to miejsce przy porównaniach muzza, czy testach wrzucanych
   przez mazdaha.

   Wrzucić dobrze brzmiącą próbkę i pozwolić „powiernikom wiedzy tajemnej”
   zachwalać Hartke i Ashdown y.

   A i chciałem dorzucić coś od siebie, że niestety fora internetowe w
   również przestają być niezależne. Bardzo łatwo możemy paść ofiarą
   marketingu szeptanego. Ostatnio przeglądając oferty pracy natknąłem się
   właśnie na taką ofertę. Zadaniem takiej osoby jest przeglądanie
   specjalistycznych forów i wygłaszanie (podszywając się pod zwykłego
   użytkownika) zgodnych z polityką reklamową firmy, opinii. Będzie to
   zarówno zachwalanie firmy i X oraz „psioczenie” na firmę Y.

6. Na Basoofce też ostatnio takie historie się zdarzają, ale staram się w
   jakiś tam mniejszy czy większy sposób je tępić :P.

7. Wszystkie idee da się przedstawić i o ile nie będą zbyt agresywne (nazwę
   przykład po imieniu – ostatnie wyjazdy kolegi futrzaka na temat tanich basów,
   mimo, że nie ich nie neguję, to ich forma nie była powodem do dumy) to
   można się z nimi zgodzić bądź nie. Agresja w wypowiedzi (a nieraz ją
   tutaj czytamy) może spowodować, że podświadomie zanegujemy nawet fakt
   występowania drewna w fenderach, bo owy człek to przestawia.

   Można również w sposób kulturalny i na poziomie przestawić nawet radykalne
   poglądy (patrzeć: nagrania muzza i prezentacje z talkbassa przytaczane przez
   Mazdaha), które dają do myślenia.

   Najgorszą rzeczą jaką obserwuje na forum jest jednak polecanie sprzętu „bo
   czytałem”. Pół biedy, jak ktoś wspomni, że czytał, że sprzęt jest
   bezawaryjny. Gorzej jak mówi, że sprzęt jest genialny, bezawaryjny i warty
   swojej ceny a (np.) instrumentu na oczy nie widział, ale ktoś (cholera wie
   kto) na forum kiedyś to napisał. Tak się rodzą stereotypy, nieraz bardzo
   krzywdzące dla producenta. Jako moderator staram się takie sytuacje tępić
   do granic przyzwoitości, bo mówimy o bardzo drogich rzeczach o których nie
   możemy nie mieć pojęcia, skoro zabieramy głos.

8. Nie demonizowałbym tak FP. Nie, żeby to było coś chwalebnego, ale wlasciwie
   jakie to ma rzeczywiste skutki? Powiedzieli ci, ze Fender Marcus Miller jest do
   d*py, a chcesz mieć podobne do mistrza brzmienie? Kupujesz innego jazz bassa
   ala 70s i bierzesz się za cwiczenie – cel osiagniety. Hartke i Ashdown sa do
   luftu? A nawet, jeśli tak, to co innego można w tym przedziale cenowym kupić?
   Zreszta czesto można się z nimi spotkac w srodowisku naturalnym i samemu
   stwierdzic. Poza tym na kazde 3 posty „kartke wali kartonem” zawsze będzie
   przynajmniej jeden „pieprzycie, w tych pieniadzach daje rade. Mialem i sobie
   chwalilem”.

   Jednak FP i to, o czym pisze Dante, dotyczy tylko sprzętu. Zawsze można go
   spieniezyc, wymienic, kupić nowy. „Its not life. It is stuff.”

   Absolutnie najgorsza rzecza jest wypowiadanie się przez forumisiow, którzy o
   graniu maja pojecie raczej mocno zielone, na temat techniki i basizmu w ogole.
   U zarania mojej basowej kariery przejechalem się na tym i jestem wyjatkowo
   ciety na takie „madrosci”. Tacy agenci bez zadnej krepacji udzielaja rad, po
   czym okazuje się, ze nie dość, ze sami niewiele potrafia, to jeszcze pytajacy
   zna się na rzeczy lepiej od nich.

9. Technika gry na basie to bardzo śliska sprawa. Sam ucząc gry, czasami boję
   się, żeby nie zniechęcić uczniów – nigdy nie pokazuję: „tak się gra”,
   zawsze mówię przy problemach: „ja gram w taki sposób – zobacz”. Albo
   przejmie, albo się nauczy po swojemu dobrze (a prędzej czy później będzie
   musiał, bo będą „o-pe-ery” za artykulację, czy za brak timeu. 🙂

   Pytania o ustawianie rąk w Internecie to już w ogóle trochę trącą
   bzdurą… 😉

10. No nie wiem czy trącą bzdurą, mnie np. Natalia Brzozowska, jeszcze za
    czasów Forum Woobie Doobie bardzo pomogła, bo jednym spojrzeniem na zdjęcie
    przedstawiające mój chwyt przyuważyła co jest nie tak i dlaczego nie mogę
    grać bo się łapa spina. Później było parę miesięcy (a może i lat…)
    rehabilitacji i dzisiaj gra mi się świetnie chociaż zdecydowanie nie
    książkowo.

    Co do F.P. – prosta sprawa. Specjalista, fachowiec, czy jakkolwiek by nas –
    basistów – można nazwać, zawsze usłyszy więcej niż przeciętny słuchacz.
    I czasem po prostu za bardzo koncentrujemy się na szczegółach, niuansach,
    kablach, wzmacniaczach, gitarach, strunach, zdejmowaniu maskownicy, wywalaniu
    preampów zamiast po

    prostu poćwiczyć jak coś nie brzmi 😉 Wydawało by się, że mam całkiem
    zdrowe podejście do F.P. ale:

    – gram i będę grał tylko i wyłącznie na kablach Klotz Funkmaster. Bo inne
    mi nie pasują – wytrzymałościowo a w wielu przypadkach i brzmieniowo.

    – gram i będę grał tylko na wzmacniaczach Ampega. Ewentualnie GK, Hartke
    Inne zwyczajnie mi nie pasują.

    – struny flatwound to też moda przyniesiona z Talkbass

    – Fender to czysta lanserka, bo podobno stare japońce brzmią tak samo albo i
    lepiej (nie sprawdzałem ostatnio)

    I generalnie można mnie uznać za leminga, bo zamiast szukać czegoś swojego
    to podążam za utartymi i czesto snobistycznymi trendami niczym Lemming.
    Cóż…

    Każdy słyszy po swojemu. Dzięki temu w pewnym momencie naszej basowej
    przygody jesteśmy w stanie wybrać najlepszy sprzęt dla siebie. Często
    zapominamy o tym, że jesteśmy to zrobić raczej tylko i wyłącznie DLA
    SIEBIE. Wpadamy w stan „ja wiem lepiej od Ciebie co dobre” … a w skrajnych
    przypadkach „ja wiem lepiej od Ciebie co dobre dla Ciebie”. Nad tym trzeba
    panować! 😉

Możliwość komentowania została wyłączona.