tubas – …młodość a doświadczenie!

Wbrew tematyce forum, nie będę pisał dzisiaj o przewagach doświadczenia nad
młodością w muzyce i graniu na basiórce!

Są zresztą dość oczywiste i nie wymagają specjalnych argumentów… he…
he… he… 😀

Zebrało mi się na życiowe refleksje.

No i wniosek jest oczywisty – w realnym życiu takiej przewagi nie można
przypisać żadnej opcji, natomiast wiele jest spraw, które wywołują
wzajemną zazdrość… Można rzec, jak zegar z ciężarkowym napędem: jak
jeden ciężarek idzie w dół, to drugi w górę, a wskazówki zegara kręcą
się nieubłaganie tylko w jedną stronę.

Kurna, żebym ja miał taką śmiałość do Pań, jak mam teraz, to padłbym
pewnie z wyczerpania mimo młodego wieku. He… he… he…

Człowiek był beznadziejnym romantykiem, wierzącym w te pierdoły o
tajemnicach kobiecej duszy, stęsknionej za romantycznymi okolicznościami,
zamiast wierzyć ludowym piosenkom…!

😀

A teraz, taka jego mać, już mi się nie chce! Zjadłbym coś, poleżał,
poczytał, pograł, pogadał z kumplami, wypił “cóś” – no i ewentualnie, bez
jakiejś nerwowości w tym temacie, przy okazji niejako, odpowiednio
zachęcony, żeby na darmo się nie szarpać, skrzywdziłbym jakąś jedną czy
drugą Panią… Ale nie więcej niż dwie naraz!!!

😀

Zachęcam wystraszoną swoimi potrzebami młodzież do – jak mówił Poeta:
“Sięgania, gdzie wzrok nie sięga…”, bo nieraz już pisałem, że po latach
najbardziej żałuje się tych grzechów, których kiedyś nie
popełniliśmy!…

A, co się będę użalał nad zmarnowanymi okazjami – życie przecież toczy
się nadal…

:DDD

EDIT:

Żeby nie tworzyć nowego wpisu, odpowiem tutaj na pytanie, które do mnie
trafiło jakiś czas temu:

“- Kto wymyślił te wszystkie zasady teoretyczne i po kiego ch…?”

Odpowiadam:

Nikt ich nie “wymyślił”!

Zasady tylko starają się uporządkować to, co w muzyce i tak istnieje.
Ludzie wydeptali swoje ścieżki, a teraz muzykologia kładzie na nich asfalt
spisując zasady.

Muzyka jest sztuką żywą, więc bez przerwy ktoś zbacza z tych utwardzonych
chodników i “włazi w szkodę” tworząc a to nowy kierunek, a to kolejny styl
wykonawczy, a to nieortodoksyjne podejście do harmonii, itd.

Tym niemniej po co wyważać otwarte drzwi i odkrywać, co już odkryte,
szczególnie wtedy, kiedy gramy dość tradycyjną w organizacji materiału
dźwiękowego muzykę. Nawet jeśli wydaje się nam, że odkrywamy nowe
światy, to zapewniam Was, że w 99% przypadków ktoś już coś podobnego
wcześniej wymyślił i został ten pomysł włączony do teorii muzyki.
Istnieje np. coś takiego jak “skala parkerowska” obok “skali be-bopowej”.
Przecież to nie jest żadna zasada, a tylko zapis zbioru dźwięków
używanych przez Charlie Parkera do grania solówek opartych na jakimś
akordzie… Tym niemniej kto chce szybko złapać o co idzie w jego graniu,
wystarczy że się z tym zapozna i ma połowę roboty za sobą.

Na tym to polega, Panie i Panowie!

Ze znajomością teorii jest po prostu łatwiej, a i porozumieć się z innymi
muzykami można bez porównania sprawniej używając powszechnie znanej,
ujednoliconej terminologii…

To tyle w tym temacie…

😀