tubas – mendzenie…

14 komentarzy

1. Cóż dodac?

   Ostatnio zafascynowany jestem bebopem, ale nic z tego nie będzie, dopoki nie
   opanuje przyzwoicie walkingow, a to idzie opornie.

   Zreszta generalnie – wciaz za malo slysze. Ale powoli do przodu. 🙂

2. Czytam tak to wszystko i czuję się strasznie mały.

3. Ale minorowy, czy zmniejszony? :>

4. Ja zauważyłem, że w przypadku akordów siódemkowych, bardzo przyjemny efekt
   daje podkreślenie tejże siódemki na basie. Nie umiem, niestety, sprecyzować
   od strony harmonicznej, na jakim etapie frazy to podkreślenie brzmi dobrze,
   ale można do tego dojść.

   Za ten „trik” z okulawioną pentatoniką do akordu kwartowego – serdeczne
   dzięki. Na ostatniej próbie, gdy gitarzysta podał taki właśnie akord,
   mocno się głowiłem, jak to ogarnąć, żeby się nie namęczyć 🙂

   Może podrzucisz jeszcze jakieś pomysły tego typu do innych akordów?

   Pozdrawiam dziękując 🙂

5. Troszkę lubię McCoy Tynera i – o ile dobrze kumam jego harmonię – u niego
   są dury i mole 😀 Kwartowe akordy nie są wcale takie pogibane, jak się może
   na początku wydawać. Chwytając na przykład na strunie E dźwięk C i od
   niego kwartę, od tej kwarty kwartę i tak do dołu gryfu (dla 4 strunowego
   basu) mamy C moll z kwartą (SUS) z małą septymą.

   Cechy charakterystyczne dla tego gościa, to:

   – akordy łapane kwartami (typu SoWhat)

   – granie tego samego akordu kwartowego z przesunięciami pół ton / cały ton
   – takie podjazdy w górę / w dół w czasie improwizacji

   – w czasie improwizacji dodawanie pieprzu przez przesuwanie pentatonik (bo nimi
   bardzo dużo gra) o pół ton / tryton

   – od czasu do czasu bryknięcie po skalach zmniejszonych

   – facet nie wstydzi się grać pentatoniką molową po akordzie dominantowym
   😉

   Zagooglałem przez moment za nutkami do numeru Passion Dance. Znalazłem
   rozpiskę solówy tutaj:

   http://www.sites.google.com/site/pianomaddness/jazztranscriptions

   Wychodzi na to, że jest to głównie F7sus4. Czyli w zasadzie wszystko się
   zgadza 😉

   Isotope zaraz posłucham, ale Hendersonowi na razie za dużo czasu nie
   poświęcałem :/

   EDYTA:

   Spojrzałem na Izotope, posłuchałem. Faktycznie łatwy nie jest. Oto
   nutki:

   http://www.songtrellis.com/picture$4504

   Niby prawie wszystko logiczne. C7, potem Eb7 i D7 – jeśli Eb7 potraktujemy
   jako substytut do A7 – to będzie to domimanta do D, który jest za moment. I
   tak dalej. W solowaniu ładnie tu powinny posłużyć pentatoniki i skoki w
   boki 😉 W walkingu trzeba wsio ładnie zapamiętać i jechać kurteczka po tych
   akordzikach. Przynajmniej moja nieumiejętność walkingowania do tego by się
   sprowadziła na początku :/ Aha – przy takich zmianach typu A7 -> D7 mamy
   skalę D dur i zaraz potem D7 – więc wystarczy w takich zmianach pamiętać
   tylko o przesuwającej się septymie – co zresztą warto podkreślać.

   Podrzucasz Tubas ciekawe kawałki do rozwalenia. Ja się teraz morduję z Sugar
   (dość łatwy numer, ale żeby zażarł, to muszę poćwiczyć jeszcze), On
   the Green Dolphin Street (dla wyjadaczy prościzna, dla mnie ciągle wyzwanie)
   itp numery. Kiedyś pójdę dalej i wezmę się za McCoy Tynera 😉

6. jak to czytam, to prawie rozumiem… Ale zastosować to w grze? Bym dzień
   cały siedział nad jednym utworem ;p

   niemniej jednak, w środę wybieram się na próbę do takiego około jazzowego
   zespołu, zobaczymy czy się sprawdzę 😉

   jak nie wyjdzie, będzie kop do ćwiczeń mam nadzieję..

7. @miklo, wrócę do domu to wpiszę akordy jakie my gramy do „Isotope”. Te
   które znalazłeś są mało odjechane…

   EDIT: Znalazłem, oto jest dla wnikliwych:

   

   Te Twoje nutki są nawet fajniejsze 😀 Są miejsca łatwiejsze (brak dominant
   przesuniętych o kwintę), są trudniejsze (pozostałe 😉 )Tak, czy owak – na
   moim poziomie granie takiego nr oznacza dwa dni (minimum – czyli dwa wieczory
   po 1-2 godziny) na popykanie, żeby potem walkingować, a i tak byłoby
   sztywniacko. Dopiero zaczynam takie rzeczy „na co dzień” grać, więc jest
   drewniano. Ale praktyka czyni mistrza i zamierzam za jakiś czas walkingować
   na przyzwoitym poziomie 😉

8. Pozwolę sobie udzielić kilku, mam nadzieję – pomocnych, rad:

   1. Nie należy walkingu komplikować bez potrzeby, tzn. tylko po to, żeby nie
   był „za prosty”.

   2. Basista powinien tak akompaniować, żeby pozostali muzycy zawsze wiedzieli
   „gdzie są”.

   3. Trzeba „słyszeć” wcześniej to co się za moment zagra – mam na myśli
   brzmienie partii basu w tym konkretnym miejscu solówki, do której
   akompaniujemy. Czy „pomaszerować” w górę, czy w dół? A może skoczyć
   nagle w bok, albo zagrać cały takt, a nawet kilka taktów na tym samym
   dźwięku?!

   4. Czasem można zapomnieć o powyższych radach, ale nigdy o utworze który
   gramy!

   Powodzenia!

9. Czy ktoś jest w stanie mi powiedzieć z jakiego realbooka pochodzą
   opracowania tego typu jakie podał w linku tubas? Pełno tego
   w internecie do standardów wszelakich – charakterystyczna czcionka i sposób
   notacji.

   Skusiłbym się z chęcią na wersje papierową…

10. @tubas: Niby to wszystko wiem. W teorii 😉 Muszę się jednak otrzaskać w
    praktyce – czyli po prostu ćwiczyć, ćwiczyć, ćwiczyć 🙂

11. @zakwas: Czy ktoś jest w stanie mi powiedzieć z jakiego realbooka pochodzą opracowania tego typu jakie podał w linku tubas?[…]

    Ależ oczywiście! Służę:

    The Real Book (1980 Totally Revised Edition)

    Podaj na PW adres, a wyślę Ci płytę z całą kolekcją różnych REAL BOOKs
    i nutek w PDF.

12. A ja też mogę? 😀

13. Aż taki zachłanny nie jestem, poza tym jak dostanę za dużo na raz, to nie
    zrobię nic znając siebie, bo będę skakał po nutach jak małpa po
    żerdziach w zoo.

    Ale dziękuję za odpowiedź co do tytułu interesującej mnie pozycji. 🙂

Możliwość komentowania została wyłączona.