tubas – konferansjer

Ooo! „Basoofka” znów działa! A już zaczynałem mieć różne symptomy…

Dzięki, „Palik”!!! A może „Kapral”? Niech moje podziękowanie samo trafi do
właściwego adresata…

: )

No, ale wracając do tak niefortunnie przerwanych wspomnień konferansjera. Jak
się człowiek zaweźmie to wszystko zrobi! Z tym, że nie sam…

Młodsze dziecko zrzuciło nagranie z zabytkowej kamery VHS do pliku AVI, po
czym osobiście i własnoręcznie powycinałem z filmu swoje „wejścia” z
konferansjerką. Posklejałem to do kupy, w trzech plikach – żeby
>wrzuta
tubas -konferansjer01

tubas- konferansjer02

tubas- konferansjer03

Dokładny obserwator zauważy, że każdorazowo po moim zniknięciu sprzed
publiczności, z tyłu wyłania się ponad głowami muzyków duże, okrągłe
„coś”! To jest roztrąb mojego osobistego suzafonu, który zarzucam na siebie
jednym, zgrabnym ruchem, z dodatkiem: – O, żesz ty…! i cichym
stęknięciem.

: )

W pewnym momencie widoczna jest też moja osobista JOLANA DIAMAND (przy okazji
pozdrowienia dla „Muzza”), weteranka niezliczonych wesel, „chałturek” i
„zastępstw”. Wydobywałem z niej każde brzmienie – od mięsistego MM, poprzez
„precla”, aż do pastoriousowego „gdakania”. Nagranie jest z roku 2004 i
część wcześniej zamieszczonego tekstu „dla księgowości” została spisane
ze ściągi, którą tam trzymam w ręku.

Co do mojego „imidżu” – zainteresowanym estetom (estetkom?) wyjaśniam, że na
swoją nienaganną sylwetkę pracowałem całe życie.

Co do stroju, sami zgadliście, że „spodzień” nie został zakupiony na
Saville Row. Jest to część służbowego munduru z czasów nieistniejącej
już orkiestry kolejarskiej. Stanowi komplet z koszulą i na „codzień” tworzą
mój letni zestaw „pogrzebowo-procesyjny”.

Jakiś czas potem zafundowaliśmy sobie stroje będące mieszanką galowego
munduru gajowego Schaffgotsch’ów i myśliwskiego stroju tyrolskiego(?!).
Widać je na fotografiach załączonych do któregoś wpisu w blogu.

: )

Rozpisałem się, ale moja córka zapytała, czy kazali mi się tak ubrać za
karę!? Otóż nie,… otóż nie, moje dziecko.

Tatuś wdział na siebie najlepszy „muzyczny” zestaw z tamtego pionierskiego
okresu reaktywowanej orkiestry!

Cały czas szukam tekstu swojej konferansjerki z koncertu na Dzień Kobiet w
filharmonii. Pamiętam, że też go zapisywałem, ponieważ był zbyt
„odjechany”, abym nie popieprzył czegoś mówiąc bez ściągi – „z
głowy”!

Czyszcząc twardy dysk przed oddaniem komputera, część plików nagrałem, a
część przeniosłem na laptopy. Płyt jest kilkadziesiąt, a laptopy w domu
trzy. Mój zabytek – używany jako edytor ENCORE i NOTE PADA; najlepszej z żon
– nowszy model, który najczęściej okupuję; córki – wypasiony model z tego
roku, do którego dopuszczany jestem sporadycznie i z dużą dozą
nieufności… Jest co przeszukiwać…

Poszedłem w tamtym tekście w relacje męsko-damskie, przedstawiając
mężczyzn jako…

Ale to sami poczytacie – oczywiście jak znajdę! : )

PS. Miałem całe 5 dni urlopu! Świat jest piękny…! Czyż nie?!!!

>>EDIT: Pisząc „urlop” nie miałem na myśli nieszczęścia z
„basoofką”, broń Boże! Idzie o prawie prawdziwy urlop. „Prawie” – bo
malowałem i tapetowałem pokój – na szczęście tylko jeden! Najlepsza z żon
zagroziła, że jak tego nie zrobię, to już nigdy nie posmakuję jej żurku z
jajeczkiem, na białej kiełbasce. Kobiety są bezwzględne…!