tubas – kombatant…

Ostatnie trzy dni spędziłem poza moim miastem i trochę się za nim
stęskniłem. Podobno Immanuel Kant nigdy w życiu nie wyjeżdżał z
Królewca. Im jestem starszy, tym lepiej go rozumiem, choć ze mnie tylko
gawędziarz… : )

Teraz do rzeczy:

Rocznica „Solidarności” nieuchronnie nadeszła. W TV od rana do wieczora
wspomnienia z tamtych lat różnych ludzi. Dużo wypowiedzi działaczy, którzy
wtedy jeszcze ojcu z jajka na jajko skakali…

Pomyślałem >>A co, ja też mam kombatancko-muzyczne wspomnienie! Nie
będę nikomu żałował i podzielę się nim z „basoofkowiczami”<<

Otóż, w dużo późniejszym, już „powojennym” okresie wyłonił się
chłopski przywódca, nowy Jakub Szela, onże „blokador”, czyli późniejszy
Przewodniczący i Wicepremier Andrzej Lepper.

Jechaliśmy wtedy z Kapelą Podwórkową BAZAR do Warszawy, na nagranie do
telewizyjnej „listy przebojów Kapel Podwórkowych” (był taki cykliczny
program w jednej z prywatnych telewizji). Wyjechaliśmy wieczorem, po balach
trwających do rana i weselnych „poprawinach”! W składzie kapeli byli muzycy z
trzech różnych zespołów. Wyruszyliśmy wiedząc o rolniczych blokadach na
drogach, więc daliśmy sobie kilkanaście godzin na dojazd do Warszawy. W
tamtą stronę, z dłuższymi postojami, bocznymi szosami, dużo błądząc –
jakoś po 15 godzinach dojechaliśmy. Na miejscu wykąpaliśmy się,
ogoliliśmy, nawiązaliśmy nić porozumienia z Panem Bogdanem Łazuką –
prowadzącym ten program, przegraliśmy ze trzy razy nasze utworki na próbę
ustawień i nagranie poszło. Przyjęte po pierwszym razie!!!
Zafakturowaliśmy, kasiorę skasowaliśmy i wracamy do Jeleniej Góry…

Nie ma lekko! Chłopscy partyzanci zmobilizowali siły i zablokowali także
boczne szosy oraz skróty. Nastoletni łącznicy na rowerach czuwali na
miedzach, a jak zobaczyli jakiś samochód, to już za chwilę w następnej wsi
stała barykada z kombajnu i koniec jazdy.

I oto naszą przepustką stały się krótkie recitale. „Pepita”, „Do dnia
chłopcy, do dnia…”, „Chodźmy Felek, na kufelek” otwierały nam drogę od
gminy – do gminy. Droga powrotna trwała krócej niż w tamtą stronę. Naszym
śladem próbowały jechać radiowozy, ale nic z tego… Rolnicza „obstawa”
jechała za nami i tylko my mieliśmy wolną drogę do następnego węzła
komunikacyjnego. Tam kolejny kwadransik grania i z nowym przewodnikiem
ruszaliśmy w dalszą drogę. Nasze dwa samochody były w tym dniu
prawdopodobnie jednymi z niewielu pojazdów, przemierzających bezpiecznie
Polskę!!!

Być może pamiętają nas jeszcze „blokadorzy” z trasy Warszawa – Jelenia
Góra?!

Z „kombatanckim” pozdrowieniem, Wasz „tubas”!