tubas – jedzonko tradycyjne…

Jestem właśnie po pysznym obiadku, przygotowanym przez najlepszą z żon i
przypomniałem sobie niezwykłe danie, często serwowane w wojsku.

Przepraszam „Kapralu”, ale to nie jest próba zawłaszczenia
genialnego poradnika Twojego autorstwa, tylko atak tęsknoty za młodością
„durną i górną…”.

Zawsze myślałem, że powiedzonko „groch z kapustą” jest abstrakcyjnym
określeniem, oderwanym od rzeczywistości. Otóż nie…, otóż nie!

Przekonałem się o tym już w pierwszym tygodniu służby w orkiestrze. Na
kolację w stołówce podano właśnie ugotowany na miękko groch z kapustą,
gęsto zaprawiony przepyszną zasmażką! Danko było „palce lizać” i
wrąbałem dwie miseczki, po czym udałem się do okienka, w celu zapoznania z
przepisem. Okazało się, że kluczem do sukcesu tego staropolskiego przysmaku
jest zasmażka zrobiona na smalcu wieprzowym „ogólnowojskowym” z tzw.
żelaznych zapasów, które co jakiś czas są wymieniane i likwiduje się je
przez spożycie.

Smakołyk miał dwie wady:

-uruchamiał gwałtownie przebiegające procesy chemiczne układzie trawiennym,
co nie dało się ukryć… : )))

-w miarę stygnięcia danko zachowywało się jak zaprawa gipsowa, czyli
twardniało nieodwracalnie i próba wydobycia łyżki nieopatrznie
pozostawionej w miseczce wymagała wytrząśnięcia zawartości na twardą
powierzchnię i rozbicia jej przy pomocy młotka lub jakiegoś brukowca!

I z tym wiązał się problem następujący.

Większość muzyków orkiestry uczyła się w PSM IIst. i po południu szła
do szkoły. Wracali chłopaki przed 21.00 a kolacja była o 18.30. Zadaniem
dyżurnych było przyniesienie na orkiestrę porcji kolacyjnych dla nich.
Przynoszenie „grochu z kapustą” mijało się z celem, bo po 10 minutach
zawartość kociołka zamieniała się w jednolitą bryłę. Specjalnie dla
orkiestry wydzielano wtedy trzy bochenki pokrojonego chleba i kilka kostek
owego smalcu oraz paletkę jajek na jajecznicę. Takiego wieczora z piwnicy pod
orkiestrą niósł się sympatyczny zapach jajeczniczki z cebulką smażonej na
wieprzowym smalcu.

Nie obeszło się przy tym bez „nocnych rozmów rodaków” zakrapianych wodą
ognistą. Jak ja to kochałem… (chwileczkę, bo muszę starczą łzę
obetrzeć : ))

Gdzieżeś, mój grochu z kapustą ulubiony!!!

PS. Teraz będę przeżywał…