Jakże zawiły proces tworzenia w zespole. PS. Emo wyznania.

Ach. Zebrało mi się na refleksje-emo-wyznania na temat tworzenia kawałków w
bendzie, co, od jakiegoś czasu mnie konkretnie uwiera.

Do rzeczy. Ostatnia próba, przez około 3 godziny pracowaliśmy nad aranżem i
ogolnie kawałkiem który napisał wokalista gitarzysta (zwany dalej liderem).
Nie mam nic do tego, ze on tworzy, daje akordy i od tego zaczynamy. To mi się
wydaje całkiem ok. Do czasu gdy chce któryś z nas coś zmienić. Wtedy lider
mówi, że nie, że to nie pasuje do konwencji, że to jest za ostre,
wyjezdzamy poza lata 60, poza rock and roll. I naprawdę, nawet jak coś mu się
uda, po niebywale długich nagabywaniach wpoić do głowy to później w domu
’przemysliwuje to’ i pisze na gg coś takiego:

’stary, marte (tytuł kawałka w skrócie) zmieniamy bo mi się nie podoba’ po
chwili 'mojemu ojcu tez nie’.

OK. Tutaj każdy z Was może wyobrazić sobie moje zdziwienie, że jego OJCU się
nie podoba(odpuszcze sobie polskie znaki bo mnie spowalniaja). Ok, rozumiem, on
tez jest muzykiem, ale do k. nedzy nie jest w zespole i to NAM (a się nam
akurat podobało, aczkolwiek do kwestii podobania się jeszcze wroce) się
powinno podobac a nie jego ojcu.. I dzis napisał, ze zmienia budowe kawałka i
wracamy do tego, co on wymyslil przy pisaniu kawałka.. Czyli cała próba
poszła w p. Jako, że z zespołem się będę zegnal gdy wyjade na studia, to już
przyjalem taktyke: 'ok, rob co chcesz, Ty jestes liderem’.

Co do kawałka, to muszę przyznać, ze jak wymyslamy wszystko razem na próbie:
bebniarz bity, ja jakąś linie, poprawiam w tym czasie fonetyke wokalisty, on
zmienia bicie akordów, a solowy sobei mota solówki podczas naszego grania, to
wtedy jest to coś w tej grze i to wszystko spójnie, naprawdę wychodzi. I
robimy coś RAZEM a nie każdy sobie w domu wymysli i przyjdziemy i się dogramy.
(tak w zasadzie wiekszosc kawalkow do tej pory była robiona. Pozniej na probach
to już tylko kosmetyka była. Tj. ja bas wymyslilem w domu chyba do jednego
kawalka, przy reszcie daje się porwac na probach – wychodzi mi to na dobre.
Chyba, ze jakieś solo [wymyslilem jedno, ale bebniarz rzekl 'brakuje dołu,
graj normalnie’] to w domu wtedy. W tym wypadku właśnie się zgralismy
wszyscy. Zmienilismy coś w tym aranzu nareszcie, powiedziałem, żeby ułamac
ostatni refren i zostawic go z takim niedopowiedzeniem (banal, ale wg mnie jest
to lepsze niż ciagla, przewidywalna gra..).

Co do zespołu, ludzi. Wk. czlowieka fakt, iz przychodze wyglodzony po tygodniu
bez zespołu, a na probie perkusista ma focha, bo jest zmeeeczony, mowi, ze nie
zaliczy sesji i wyjezdza za granice (i w ogole gra jakby mu kazali i z kijem
nad nim stali), na probie mowil , że jest ok kawalek, a pozniej w aucie rzekl, ze
’c*jowy’. Zapytany czemu nie powiedzial na probie zamilkł na wieki. Solowy
zawsze milczy i się zgadza, a pozniej w aucie mowi ze coś jest niefajne, ze
zmienilby styl grania. Lider za to ciagle wywala nasze pomysly zmiany czegoś,
bo to nie jest w 'tym stylu’.

Ja p. naprawdę, po demowce się cieszylem ze coś nagralismy, ze coś się ruszy,
ale teraz to nie widze, ze mialbym z nimi grac np 5 lat, chocby trase na polske
mieć jakaś popularnosc zdobyc.. po prostu 6 kawalkow stworzonych, gramy 5
miesiecy razem a ja już widze, ze w przyszlosci bylyby niesamowite
problemy..

Muzyka jaka gramy (perfidna reklama, a jak www.myspace.com/8ofclubsmusic ) jest
okreslana jako lekka, taka.. do bawienia. Nie wiem, czy to zle, ale ja mam do
niej podejscie jak najbardziej serio. I do tworzenia jej. Perkusista wszystko
olewa, jak go pytam coś o kawalkach, chce o nich pogadac, o aranzu (bo kuleje
niesamowicie) to slysze jedno zdanie 'nie oraj się tak’. Solowy ciagle
apatyczny jakby miał zaraz zejsc, a wielki Szu lider nie daje nam pola do
manewru… Co do zwyklych basowych rozterek to nie ma problemu, mogę grac bas
jaki chce.. (co się okazalo, ze on go nie slyszy. Raz pociagnalem linie jak oni
skonczyli, to wielce zdziwiony spytal 'to ty tak tu grasz???’.

Podejrzewam ze problemem jest moje podejscie.. Mimo, ze garazowy zespół, mimo,
ze koncertow niewiele, to się tak mocno angazuje, ze az to niezdrowe, co widac
po tym emo-wyznaniu. Ale nie chce czegoś co jest z moim zyciu wazne olewac i
odp. żeby tylko 'było zrobione’ co widze czasem u pałkera.

…

Teraz mam do Was taka prosbe. Jak wam się chce, to opiszcie proces tworzenia
kawalkow w waszych bendach, jak to się odbywa, kto pisze, kto zaczyna.. Pewnie
jest trochę inaczej niż tu..

Aha, chciałbym żeby tu nikt nie pisal rzeczy typu: p. ich, miej ich w d*pie, po
co się przejmujesz. Tylko jakieś fachowe porady bym prosil, bądź odpowiedz na
prosbe..

Dzieki bardzo. Jak ktoś dotrwał do tego momentu, to podziwiam. Blog to
blog.

Pozdrawiam – Albert:)