Fender ’51 Reissue Precision Bass – update!

W skrócie:

Postaraj się napisać jak najwięcej o osobistych, subiektywnych odczuciach jakie masz odnośnie przedmiotu recenzji.

I będzie bardzo subiektywnie. I sernikowo.

Ale na początek garść danych:

Nazwa Modelu ‘51 Precision Bass®
Numer Modelu: 027-1902-(Color #)
Seria: Classic Series
Kolory: (503) 2-Color Sunburst, (550) Butterscotch Blonde, (Polyurethane Finish)
Korpus: Jesion
Szyjka: Klon, Thick “C” Shape (Gloss Polyurethane Finish)
Podstrunnica: Klon, 7.25” Radius (184mm)
Ilość progów: 20 Vintage Style Frets
Przetwornik: 1 Original Single-Coil Precision Bass Pickup
Potencjometry: Volume, Tone
Przełączanie pickapów: brak
Mostek: 2 Saddle Style ‘51 P-Bass
Klucze: Vintage Style Reverse Tuning Machines
Pickguard: 1-Ply White
Skala: 34” (864 mm)
Grubość w siodełku: 1.625″ (41.3 mm)
Wyjątkowe wartości: Original Precision Bass Headstock Shape
Struny: Super 7250ML, #073-7250-005, (.045, .065, .080, .100)

A teraz trochę historii:

W basie zakochałem się od pierwszego wejrzenia. Dokładnie od pierwszego
wejrzenia bo dotknąć tego basu przed zakupem nie miałem jak, z prozaicznego
powodu – nie ma tego modelu w Polsce. Gościu od fendera na targach sam bolał
nad tym, że takich gitar nie sprowadzają ale jak sam to ujął przez pół
roku nie mogli sprzedać Fendera stingowego. I właśnie dzięki temu
sprzedanemu Fenderowi miałem pojęcie jaką gitarę chcę. Akurat
szczęśliwym trafem mój nauczyciel (ech dawne dzieje) był posiadaczem
Fendera stingowego. Jest to model łudząco podobny do mojej gitary, tyle że z
wcięciem na na rękę w korpusie. Dzięki ograniu owego fendera (a ile ja się
naprosiłem, żeby wreszcie go przyniósł) pokochałem tę gitarę ponownie
przy obmacaniu:) Kolejny raz zakochałem się jak otworzyłem pudełko z
paczką i tak zostało.

O historii samej gitary:

Jest to model wzorowany (drobne różnice) na pierwszym basie wyprodukowanym
przez Leo Fendera w 1951 r. Było parę serii wznowień (z mojej wiedzy: 1987,
1993, 1997, 2003 – aczkolwiek poza ostatnią datą dane niekoniecznie muszą
być prawdziwe). Gitarka dostępna jest w dwóch kolorach. I tutaj ciekawa
historia bo kiedy ludzie zabrali się za próbę odtworzenia oryginalnego
koloru gitary, nie wiedzieli jaki on tak na prawdę był. Bas które mieli do
dyspozycji jako porównanie przeżyły swoje lata i miały (z powodu swoich
lat) whisko/masłowo/blondynkowy kolor. A, że w latach 50tych nie było
kolorowych zdjęć, pozostali przy tym kolorze produkując model w kolorze:
butterscotchblonde. Gitara jest produkowana w Nipponie i szczerze japończycy
odwalili kawał dobrej roboty:)

O samej gitarze:

Korpus nielichych gabarytów złożony z dwóch kawałków deski
jesionowej(dzisiejsze precision basy są z 3ech kawałków – olcha lub z 2ch –
jesion) Żadnego wcięcia na rękę co mi się akurat bardzo podoba i nie
przeszkadza, aczkolwiek niektórym ależ i owszem. Następną rzeczą jaka
rzuca się w oczy jest piękny klonowy, gruby (taki na prawdę słuszny) gryf o
małym promieniu – bardzo wygodna rzecz. Piękny kawałek drewna, dosyć
dodawać jak pięknie wygląda klonowa podstrunnica, a raczej jej brak, bo
wszystko zrobione jest z jednego kawałka drewna. Idziemy wyżej i widzimy
główkę, standardowe logo fendera i… klucze. Właśnie klucze są bardzo
ciekawe. Nie dość, że stroi się nimi w odwrotną stronę niż normalnymi to
chodzą, w sumie, ciężkawo. Mi to odpowiada, innym nie musi. Na samym dole
widzimy mostek zupełnie inny niż wszystkie robione dzisiaj. Różne są o nim
opinie, mówi się, że bas na nim nie stroi (nie zauważyłem) ale mi się
bardzo podoba i podoba. Uwielbiam grać dźwięki tłumione prawą ręką i
wszystkie nowoczesne badassy i inne wynalazki zwyczajnie wbijają mi się w
rękę nie rzadko powodując jakieś obrażenia. Do mojego stylu grania jest
idealny. Teraz przejdźmy do pickup’a. I tutaj też są zwolennicy i
przeciwnicy. Po 1. nie brzmi on tak jak „zwyczajny precision bass” a to ze
względu na to iż przetwornik jest jednocewkowy. To też pociąga za sobą
pewien poziom szumów. Ale brzmienie najlepiej określić jako vintage
precision bass. Jedyne co mi się tutaj średnio podoba to owinięcie
pickupa (a konkretniej cewki) zwyczajnym sznurkiem (zamiast zwyczajnej
plastikowej osłony) ale z czasem się przyzwyczaiłem i dostrzegam pewne
zalety tego rozwiązania. I tutaj mamy jedyny błąd w wykonaniu – ktoś
trochę więcej kleju machnął i w zagłębieniu obok pickupa leży sobie taka
mała biała kropa. Kolejnym elementem jest pickguard który fajnie wygląda,
aczkolwiek wolałbym 3 warstwowy, a nie zwyczajną nakładkę z plastiku. Po
jego odkręceniu gitarka wygląda jeszcze lepiej.

O brzmieniu szerzej:

Gitarka ma duże możliwości brzmieniowe, lecz próżno szukać ciekawszego
soundu dla wielbicieli klangu, choć powiem, że powyższy brzmi całkiem
ciekawie i inaczej niż w pozostałych gitarach. Zabrzmi bardzo kontrabasowo
(około 12go progu) jak i bardzo vintage’owo. Jeżeli miałbym mówić o
brzmieniu to jest ono wymarzonym i idealnym dla mnie brzmieniem. Gdzie można
go posłuchać? Odsyłam na youtube tudzież do posłuchania Stinga. I tutaj
uwaga, bo bas Stinga to nie całkiem ten sam bas, a dodatkowo z tego co wiem
nagrał na tym basie niewiele i teraz go wozi na koncerty ze względu na umowę
o endorsment z fenderem (zresztą ten jego bas wygląda… kontrowersyjnie –
bardziej odrapany nie mógł chyba być).

O odczuciach:

Wymarzona gitara, wątpię żeby nawet kolejne marzenie – zwykły fender
precision freetles ją przebił. Wspaniałe brzmienie, wygoda gry ( gryf bardzo
mi odpowiada), świetny mostek. No i co najważniejsze sernikowy kolor:)

Co mi się nie podobało (jak już mam narzekać):

Struny założone na bas. Taka niby mała rzecz ale żeby struny fendera już
po tygodniu, dwóch traciły brzmienie?

Iiii Zdjęcia/Filmy:

www.img524.imageshack.us/img524/3306/dsc0006ds7.th.jpg

www.img362.imageshack.us/img362/9632/dsc0012pz9.th.jpg

www.img171.imageshack.us/img171/8048/dsc0007fa1.th.jpg

www.img501.imageshack.us/img501/8373/dsc0220xo4.th.jpg

*zaraz dam jak tylko dorwę się do swojego kompa i mi kamerka zacznie
działać;/*

Update:

Minęło trochę więcej czasu. W powyższej recenzji widać zachwyt
niedoświadczonego basisty nad. swoim pierwszym dobrym basem. Od tego czasu
przeżyłem dwa zwątpienia, przez które długo nie grałem, odkryłem że
mój nauczyciel źle mnie nauczył techniki grania i nauczyłem się wreszcie
poprawnie i dobrze grać. Zacząłem znowu regularnie i długo ćwiczyć,
szukać nowego brzmienia, a w końcu kupiłem jazz’a.

Co się zmieniło?

Przetwornik oryginalny miał dla mnie zbyt lejący, zamulający dźwięk.
Zmieniłem go na przystawkę Lindy Fralin split coil z dodatkowym 5% oplotem.
Wygląda praktycznie tak samo jak oryginalna, ale ma dwie cewki połączone tak
jak w typowym preclu. Eliminuje to brumienie, dźwięk jest bardziej klarowny i
ma większego kopa.

Wymieniłem mostek. Stara konstrukcja ma wady, z których największą jest
niemożność ustawienia menzury. Nie wspomnę o poprawie brzmienia po zmianie
na badass’a III i wydłużeniu sustain’u. Za tą decyzję pewnie nawet Mazdah
by mnie nie ukrzyżował, gdyby tylko trochę poobcował z tym starym wytworem
wyobraźni Leo Fendera.

Założyłem do niego flaty. Była to bardzo dobra decyzja. Jestem zdania, że
jest to bas stworzony właśnie do tych strun. Po pierwsze, bardzo cieńkie i
małe progi zostałyby za szybko zniszczone, przez ciągłe używanie roundów.
Po drugie, brzmienie flatów i klonowego precla powala na kolana.

Ściągnąłem płytkę. Co do tego czy sound się poprawił, wole się nie
wypowiadać, ale imho bas lepiej wygląda :]

Refleksje.

Kostką grać za dobrze nie umiem i nie lubię, aczkolwiek brzmienie kostki na
tym basie powala na kolana (czy to na round’ach czy flatach).

Gryf jest tak samo szeroki jak w dzisiejszych preclach, jest jednak bardziej
kołkowaty (bardziej zbliżony do kłody niż dzisiejszy precel). Nie każdemu
to musi pasować.

Tak samo, nie każdemu musi pasować brak wcięcia w korpusie.

W skrócie: