Epifani PS600 i Epifani PS410

W skrócie:

Słowo wstępne

Witam wszystkich. Nosiłem się z zamiarem napisania tej recenzji od mniej
więcej pół roku, ale nie mogłem się za to zabrać. Po obronie pracy
dyplomowej i oficjalnym rozpoczęciu wakacji zaczęło mi się nudzić. Nie
jest łatwo o jakieś informacje w języku polskim dotyczące sprzętu Epifani
z racji tego, że jest to marka w dalszym ciągu mało popularna i jednak
obiektywnie patrząc dość droga. Miałem w swoim życiu kilka sprzętów, nie
jestem znawcą i nie zmieniam go co miesiąc. Ze swoim nagłośnieniem i
wiosłem spędzam bardzo dużo czasu grając kilkadziesiąt całonocnych
chałtur w ciągu roku, grając mnóstwo prób a przede wszystkim ćwicząc w
domu. Mniej więcej wiem czego oczekuję od sprzętu i powiem szczerze, że
Epifani PS600 plus Epifani PS410 w pełni spełniły moje oczekiwania. No,
może w 95% ale o tym za chwilę 🙂

Rozwinięcie

Recenzję zacznę od heada. Epifani PS600 ze starej serii będący w moim
wyłącznym posiadaniu od listopada jest niebieską główką tranzystorową
posiadającą cyfrową końcówkę mocy w klasie D o mocy 600W przy 4 ohmach.
Niby nie powala mocą, ale z drugiej strony po jaką cholerę mi 600W, kiedy
tak naprawdę nagłaśniam się nawet na dużych salach Ampegiem ba115 który
ma 100W i w zupełności jako odsłuch wystarcza 🙂 Wzmacniacz waży 7,8 kg.
Ciekawą opcją jest czerwony suwaczek na tylnym panelu, którym można
zmienić napięcie z 230V na 115V. Napis na headzie głosi, iż jest to głowa
firmy z Brooklynu wyprodukowana w Europie, zatem nie mamy do czynienia z
chińszczyzną. Zastanawiające jest jedno wyjście Speak-on, więc nie mam
pojęcia jak podłączyć dwie kolumny. Jednak w przypadku omawianej kolumny z
zestawu, opcję kolumny dodatkowej raczej odrzucamy 😉 Oczywiście na tylnym
panelu znajdziemy pętlę efektów, wyjście na tuner i preamp, wyjście XLR
wraz regulacją sygnału wyjściowego i przyciskiem określającym, czy sygnał
ma wychodzić po korekcji czy przed korekcją.

Przejdźmy zatem do niebiesiutkiego panelu przedniego.Wzmacniacz posiada tylko
jedno wejście jack, z prztyczkiem wyboru czy nasz instrument jest pasywny czy
aktywny. Oprócz potencjometrów głośności Gain i Master znajdujemy gałki
od korekcji w ilości… trzech. Mianowicie Bass, Middle i Treble. Zaskakująco
mało prawda? W porównaniu do poprzedniego mojego wzmacniacza czyli Ampega
SVT4 pro to jest tego jedna trzecia. Jednak jak tylko odpaliłem wiosło na nim
błyskawicznie zrozumiałem jak ogromne możliwości dają owe potencjometry.
Bardzo czułe, reagują na każdy ruch dając wieeele brzmień, przy czym
oprócz tych skrajnych (czyli tzw. „uśmiechu akustyka” z basami i sopranami na
maks i zero środka) każde ustawienie brzmi selektywnie i naprawdę dobrze. W
głowie jest jeszcze jedna gałka – MID CUT LEVEL, które to obcięcie
średnich tonów jest włączane i wyłączane osobnym prztyczkiem.
Niesamowicie przydatna rzecz dla slapperów, jeden guzik daje nam to, czego
brakuje w normalnym brzmieniu a jest potrzebne do slapu. Jako ciekawostkę
dodam, że po włączeniu głowy jest ona automatycznie zamutowana i mid cut
również jest WYŁĄCZONY. Jeżeli więc włączymy wzmacniacza nieopatrznie
pozostawiając wtyknięty kabel z drugą końcówką na podłodze, możemy
śmiało podpinać wiosło bez obaw o trzaski! Ach i byłbym zapomniał! Jest
jeszcze jeden prztyczek i nazywa się TREBLE SHIFT. Zmienia on charakterystykę
wysokich tonów przy mocnym odkręceniu potencjometru TREBLE. Nie wiem do
końca jak do działa – nie używam. Ogólnie wizualnie główka prezentuje
się bardzo ładnie, jednak mój egzemplarz trafił do mnie nieco poobdzierany.
Przejdźmy więc do kolumny…

www.img863.imageshack.us/img863/7666/dscn0017gd.jpg

www.img192.imageshack.us/img192/4426/dscn0020k.jpg

Epifani PS410. Mam ją długo, emocje opadły, więc mogę śmiało napisać po
półrocznej eksploatacji jak się owe cacko sprawuje. Cacko, jak
pieszczotliwie ją nazwałem waży ok 40kg (choć Maczos podaje, że 24;])
czyli tyle, że sam mogę co najwyżej przesuwać ją po podłodze… Jest też
tak wielka, że nie mieści się do mojego Volvo V40 (jak wiadomo powszechnie
jest to kombi) z 70litrową butlą na gaz… Jednak swoje nietypowo wielkie
gabaryty rekompensuje brzmieniem. No nie ma dyskusji, rekompensuje i tyle.
Śmiało mogę stwierdzić, że to najlepiej brzmiąca paka na jakiej grałem,
a na pewno najlepsza jaką miałem. Ale po kolei… Paka ma 800W i 4 ohm. Czyli
dokładnie tyle na ile może sobie pozwolić omawiany wzmacniacz. Cztery
ferrytowe dziesięciocalowe głośniki + tweeter. Cztery okrągłe bassreflexy
na dole. Mimo dużych rozmiarów (w72,4 x sz59 x gł47cm) prezentuje się
naprawdę świetnie. Obita kocem, który w ogóle się nie mechaci, starannie
wykonana. Z tyłu znajdziemy potencjometr regulacji tweetera, który ja jednak
ustawiam w wariancie NORM, czyli na około 50%.

Chcielibyście pewnie przeczytać parę słów o brzmieniu. No tak przecież o
to wkońcu w tej przynudnawej recenzji chodzi. Zatem brzmienie… po prostu
urywa d*pę. Jest to tak selektywna ściana grubego dźwięku, że byłem
naprawdę zaskoczony, że 4×10 może wydobywać z siebie tak mruczący,
mięsisty i zarazem potwornie selektywny sound. Dynamika jest powalająca,
skuteczność również. W porównaniu z móją poprzednią kolumną czyli
zakupioną od Puciaka, którego serdecznie pozdrawiam Ampeg SVT 410 HLF,
Epifani wypada o jakieś dwie klasy wyżej. Bynajmniej nie dlatego, że nie
przepadam za rockowym soundem. Ampeg był po prostu zmulonym czołgiem, który
łatwo było wpędzić w pułapkę niskich tonów i po prostu grał brzydkim
dźwiękiem. Zrozumiałem to dopiero po przesiadce na Epi. Jednak pisać o
brzmieniu to tak jak tańczyć o architekturze, więc zapraszam wszystkich
chętnych do Rzeszowa, gdyż póki jeszcze posiadam ten sprzęt to chętnie go
zaprezentuję.

Zakończenie.

Wypadało by napisać parę słów podsumowania. Z mojej ponad półrocznej
obserwacji i eksploatacji Epifani wynika, że te znakomite (!)graty oprócz
fenomenalnego brzmienia mają jednak także parę minusów. Poza wspomnianymi
gabarytami paczki, które cholernie utrudniają jej przewożenie sporym
problemem jest również dostępność tego typu sprzętu i niestety jego cena.
Gdy ten model był w sprzedaży kosztował 1200 Euro… Kolumna kosztuje u
maczosa 3772. 20zł. Epifani z serii PS nie jest żadną alternatywą ani
półśrodkiem. To po prostu zawodowy sprzęt z bardzo wysokiej półki,
świetnie brzmiący i służący do spełniania wygórowanych oczekiwań ze
strony basistów i ich zespołów. Szczerze powiedziawszy naprawdę nie
żałuję, że zmieniłem Ampeżysko właśnie na Epifani. W związku z tym
zaraz zapytacie: „kububasku! dlaczegóż więc sprzedajesz ów znakomity
sprzęt, który tak zachwalasz?? Czyż nie jesteś obłąkan?” Otóż
odpowiadam – ze względu na móją potrzebę mobilności, wiele grań, umęczony
mimo młodego stosunkowo wieku kręgosłup i niewystarczający bagażnik w
aucie jestem zmuszony zamienić znakomitego Epifaniego na coś mniejszego,
czyli neodymowe Markbassy albo EBSy. Gdybym miał możliwość NIE wożenia
tego w różne miejsca, w życiu nie przesiadłbym się na chałturkach na
BA115. Dlaczego? Chętnych uzyskania odpowiedzi zapraszam do siebie.

W skrócie: