Chris Wolstenholme to basista zespołu Muse, który od połowy lat 90. wytycza nowe ścieżki w muzyce rockowej. Jego niebanalne basowe riffy, świetne wokale wspierające i rozległa wiedza o manipulowaniu tonem sprawiają, że jest on uznawany za siłę napędową tego zespołu.
Kim jest Chris Wolstenholme?
Urodzony w 1978 roku w Rotherham w Anglii, Wolstenholme rozpoczął swoje muzyczne życie jako perkusista. Przenosząc się później do Devon i pracując z inną grupą w tym samym budynku prób, spotkał Matta Bellamy’ego i Dominic Howarda. Przekonali oni Wolstenholme’a, aby zmienił perkusję na bas, a następnie założyli nowy zespół, Rocket Baby Dolls. Zmienili nazwę na Muse w 1994 roku, a po serii występów, mniejszych umów z wytwórniami i nagranych EP, wydali swój debiutancki album Showbiz w 1999 roku. W następnych latach Muse wydało dwa nowe albumy, odniosło pierwszy wielki sukces z utworem „Time Is Running Out” i wystąpili jako główna gwiazda festiwalu Glastonbury.
Na początku lat 2000 kontynuowali wydawanie albumów, wspinając się po listach przebojów i koncertując na całym świecie. Podczas nagrywania piątego albumu w 2009 roku, Wolstenholme zmierzył się z problemem alkoholizmu i zgłosił się na odwyk. Powrócił do zespołu i razem wydali The Resistance, za który otrzymali nagrodę Grammy za Najlepszy Album Rockowy.
Styl muzyczny
Wolstenholme, grając w tak innowacyjnym zespole jak Muse, ma swobodę eksplorowania przestrzeni muzycznej. Jego linie basu zajmują ważne miejsce w dźwiękowej przestrzeni zespołu, zapewniając nie tylko harmoniczny szkielet, ale również solidne wsparcie dla fortepianów i falsetowych wokali. Demonstruje różnorodne rodzaje przesterowania – od mocnego i zdefiniowanego metalowego brzmienia po niskie, basowe syntezatory.
Gdzie można usłyszeć Wolstenholme’a?
„Hysteria” (Muse: Absolution)
Jeden z najbardziej fascynujących basowych riffów w nowoczesnej muzyce rockowej, gdzie Wolstenholme łączy akrobacje na otwartych strunach z zręcznymi chromatycznymi liniami. Główny riff napędza zwrotki piosenki, podczas gdy otwarty, oktawowy groove dodaje miejsca w refrenach.
„New Born” (Muse: Origin Of Symmetry)
Świetny przykład, jak Muse integruje klasyczną kompozycję w muzyce rockowej. Utwór prezentuje napędzający motyw ósmek, który zarysowuje progresję akordów.
„Madness” (Muse: Live at Rome Olympic Stadium)
Mimo że linia basowa może wydawać się prosta, jest doskonałym przykładem, jak Wolstenholme korzysta z nowoczesnej technologii zarówno w studiu, jak i na koncertach.
Kim jest Chris Wolstenholme?, W jaki sposób Chris zmienił muzykę Muse?, Jakie są charakterystyczne cechy gry na basie Chrisa?, Gdzie można usłyszeć najbardziej ikoniczne partie basu Chrisa?, Jak Chris Wolstenholme zmagał się z problemami osobistymi?
