Wśród wielbicieli muzyki soul, nazwisko Tommy’ego Cogbilla nierzadko przewija się z szacunkiem i podziwem. Ten niezwykły basista, który początkowo działał jako gitarzysta, stał się kluczową postacią w kształtowaniu brzmienia wielu klasycznych hitów soul – od 'Son Of A Preacher Man’ w wykonaniu Dusty Springfield, po 'Respect’ Arethy Franklin.
Kim jest Tommy Cogbill?
Pochodzący z Johnson Grove w Tennessee, Cogbill już od młodych lat pasjonował się gitarą, by ostatecznie odkryć fascynację basem elektrycznym. Od połowy lat 60. zaczął brać udział w sesjach nagraniowych w Memphis, współpracując z takimi muzykami jak Gene Christman, Chips Moman, Reggie Young czy Bobby Emmons. Praca dla artystów związanych z wytwórniami Atlantic Records często prowadziła go do podróży między ośrodkami muzyki soul – Muscle Shoals, Memphis, Nashville i Nowy Jork. Cogbill okazał się jednym z niewielu basistów tamtych lat, który z łatwością przemieszczał się między różnymi miastami i studiami nagraniowymi.
Działalność Cogbilla jako producenta obejmowała współpracę z Neilem Diamondem (produkcja utworu 'Sweet Caroline’), The Box Tops czy Arthurem Alexanderem, a oprócz tego kontynuował karierę basisty, nagrywając między innymi z Krisem Kristoffersonem, J.J. Calem, Bobem Segerem, Jimmy Buffettem i Townesem Van Zandtem. W 1982 roku, w wieku 50 lat, Tommy Cogbill zmarł na skutek udaru.
Styl gry Cogbilla
Analizując linie basowe twórców muzyki soul z lat 60., łatwo dostrzec podobieństwa w stylach takich basistów jak Duck Dunn czy David Hood, którzy często koncentrowali się na prostym groovie lub haku utrzymanym przez cały utwór. Inni, tacy jak James Jamerson i Cogbill, byli bardziej skłonni do improwizacji. Cogbill, choć posiadał umiejętności do grania skomplikowanych i pomysłowych linii, zawsze kierował się szacunkiem dla utworu i gatunku.
Gdzie można go usłyszeć?
’Son Of A Preacher Man’ (Dusty Springfield: Dusty In Memphis)
W tym utworze bas Cogbilla zapewnia uczucie ruchu i kontrmelodii, podczas gdy większość instrumentów utrzymuje statyczną podstawę. Jego linia basowa jest dynamiczna, pełna napięcia i elegancko wydobywa się z miksu pod koniec utworu.
’I Never Loved A Man (The Way I Love You)’ (Aretha Franklin: I Never Loved A Man The Way I Love You)
Cogbill w tym utworze demonstruje, jak przyjść we właściwym czasie z prostymi, ale zdecydowanymi nutami. Otwiera się w kierunku końca utworu, by dopasować się do intensywności wokalistki i innych muzyków.
’Who Do You Love’ (Townes Van Zandt: Flyin’ Shoes)
Cogbill udowadnia, że nawet kwartowe nuty mogą groować, idealnie synchronizując się z bębnem. Używając skali pentatonicznej, tworzy porywające linie zstępujące, zwiększając energię pod koniec utworu.
Jakie są Twoje ulubione utwory czy albumy z Tommym Cogbillem? Podziel się z nami w komentarzach.
Kim jest Tommy Cogbill?, Jaki jest styl gry Tommiego Cogbilla?, Gdzie można usłyszeć nagrania Tommy’ego Cogbilla?, Z kim współpracował Tommy Cogbill?, W jakich gatunkach muzycznych działał Tommy Cogbill?
