Teoria jazzowa to niesamowite okno na świat muzyczny, które otwiera przed nami fascynujące koncepty, takie jak skale relatywne i równoległe. Choć na pierwszy rzut oka mogą wydawać się podobne, w rzeczywistości odgrywają zupełnie różne role w procesie tworzenia muzyki. Przyjrzyjmy się im bliżej.
Skala relatywna ma swoje korzenie w modalności. Jeśli zaczniemy grać w tonacji G-dur, ale zaczniemy od szóstego stopnia skali (czyli E), otrzymamy skalę E-moll. E-moll ma dokładnie te same nuty co G-dur, co czyni E mniejszym krewnym G. Podobnie, G jest większym krewnym E-moll. Grając skale durową do szóstego nuty, możemy łatwo znaleźć nasz relatywny ton molowy.
Wykorzystanie relatywnych tonacji większych i mniejszych może być niezwykle przydatne podczas improwizacji. Umożliwia to granie z innego miejsca niż tonika akordu i w ramach znanej już skali. Jest to pierwszy krok do odkrywania własnych substytucji skalarnych podczas solówek.
Skala równoległa, z kolei, odnosi się do skali molowej, która rozpoczyna się na tej samej tonice, co skala durowa. Gdy znajdujemy się w G-dur, G-moll będzie naszą równoległą skalą molową. To bardziej definicja z zakresu muzyki klasycznej.
Ruch równoległy pozwala na przemieszczanie tego samego typu akordu. Na przykład, przesuwając akord D-moll do E-moll, mamy do czynienia z ruchem równoległym. Tego typu ruch może być ciekawym narzędziem kompozycyjnym lub improwizacyjnym. Przenoszenie akordu w tercjach mniejszych daje ciekawe efekty dźwiękowe i pozwala wyjść poza granice jednej tonacji.
Skale molowe, zarówno relatywne, jak i równoległe, oferują nieskończone możliwości dla kompozytorów i muzyków poszukujących innowacji i wyjątkowych brzmień. To, jak skale są wykorzystywane, może znacząco wpłynąć na finalne brzmienie utworu.
Czym różni się skala relatywna od równoległej?, Jak znaleźć skale relatywne w muzyce?, Co to jest ruch równoległy w jazzie?, Jak wykorzystać skale molowe podczas improwizacji?, Czy skale relatywne i równoległe są wykorzystywane tylko w jazzie?
