Zastanawiając się nad rolą nietypowych strojeń w życiu basisty, natrafiamy na interesujące tezy. Nietypowe strojenia, takie jak drop D, DADG, standard D (DGCF), czy półtonowe strojenia – są znacznie bardziej rozpowszechnione wśród gitarzystów, jednakże basiści również znajdują w nich swoje miejsce, zwłaszcza ci skupiający się na solowej grze oraz ci grający w gatunkach takich jak metal czy gospel.
Strojenia te pozwalają na łatwiejsze chwytanie akordów, co jest szczególnie korzystne dla solistów i autorów piosenek towarzyszących sobie na instrumencie. Basiści grający w nietypowych strojeniach często dzielą się na dwie kategorie: ci, którzy obniżają strojenie całego instrumentu, by pasować do tonacji utworów w gospelu lub lepiej współgrać z gitarami w metalu, oraz soliści, dla których strojenia te otwierają nowe możliwości brzmieniowe.
Rzeczywiście, eksploracja nowych strojeń może być fascynująca i pozwala na odkrywanie instrumentu na nowo, jednak przy codziennej praktyce nie zaleca się porzucania standardowego strojenia. Praktykowanie w strojeniu standardowym pozwala na budowanie pamięci mięśniowej, rozpoznawanie wzorców i wzmacnianie relacji między układami palców a wydobywanym dźwiękiem.
Podsumowując, eksperymentowanie z nietypowymi strojeniami może być inspirujące i rozwijające, ale dla codziennej praktyki i rozwoju jako basista, najlepiej pozostać przy strojeniu standardowym. Nietypowe strojenia świetnie nadają się do zabawy i exploracji, ale niekoniecznie do strategii rozwojowej na co dzień.
Czy nietypowe strojenia są korzystne dla basistów?, W jakich gatunkach muzyki basiści często używają nietypowych strojeń?, Jakie korzyści niesie za sobą eksploracja nietypowych strojeń na basie?, Czy codzienna praktyka w nietypowym strojeniu jest zalecana?, Jak nietypowe strojenia wpływają na rozwój umiejętności na basie?
