Granie na 6-strunowym basie otwiera przed basistami nowe możliwości soniczne i pozwala na eksplorowanie bogatszej palety dźwięków. Jednak dostosowanie się do górnych rejestrów, szczególnie na najniższych strunach takich jak B i E, może nastręczać pewne trudności.
Przy graniu skali dwuoktawowej w wyższych rejestrach basu, zaczynając od struny B, wielu basistów boryka się z problemem niezdrowej pozycji nadgarstka. Prostowanie nadgarstka w tych rejestrach sprawia, że trudno jest utrzymać właściwą pozycję ręki, co może prowadzić do niewygodnych lub nawet szkodliwych dla zdrowia ustawień.
Eksperci zalecają, by w takich przypadkach skupić się na ćwiczeniu skal i arpeggiów:
- Niżej na gryfie
- Wykonywać je bardziej poziomo na gryfie. Znajomość pozycji pionowych jest równie ważna, jak umiejętność poruszania się po gryfie w poziomie.
Okazuje się, że obszar gryfu powyżej 12. progu jest po prostu powieleniem rejestrów niższych, nie ma więc nic złego w utrzymaniu skali i wzorców w niższych rejestrach, szczególnie jeśli grę w wyższych rejestrach sprawia dyskomfort.
W rzeczywistości, wielu basistów preferuje grę większości materiału muzycznego w środkowej części gryfu, ponieważ brzmi to zwykle lepiej. Ćwiczenie w tym obszarze ma dodatkową zaletę – wzmocnienie znajomości części gryfu, która jest dla wielu basistów niejasna. Ważne jest, by nie zaniedbywać żadnej części rozwijania umiejętności, jednak nie należy forsować rąk w tych obszarach, gdzie nie jest to bezwzględnie konieczne.
Podsumowując, idealne byłoby utrzymanie gry na 6-strunowym basie głównie między 1. a 12. progiem, zwłaszcza podczas ćwiczeń. Oczywiście, można poświęcić trochę czasu na pracę w wyższych rejestrach gryfu, ale nie warto narażać dłoni na nadmierne wysiłki.
Jak sobie radzić z górnymi rejestrami na 6-strunowym basie?, Jaka jest właściwa pozycja ręki przy grze w górnych rejestrach?, Czy granie w górnych rejestrach na strunach B i E jest trudne?, Jakie ćwiczenia pomogą w grze na 6-strunowym basie?, Dlaczego warto skupić się na grze w środkowej części gryfu?