Berry Oakley: Basista, którego warto poznać

W obliczu niedawnej śmierci Gregga Allmana, warto było ponownie zanurzyć się w dźwiękach albumów The Allman Brothers Band. Te długie jamy, solówki na gitarze slide i synchroniczna praca dwóch perkusistów zdefiniowały Southern Rock i zapoczątkowały nową erę bluesa. Na basie, trzymając wszystko razem, był Berry Oakley, którego partię basu w utworach takich jak „Whipping Post” czy „In Memory Of Elizabeth Reed” napędzały zespół, ułatwiały improwizację i pokazywały kreatywność oraz innowacyjność w podejściu do tworzenia muzyki.

Kim był Berry Oakley?

Urodzony w Chicago, Illinois, 4 kwietnia 1948 roku, Raymond Berry Oakley rozpoczął swoje muzyczne życie jako gitarzysta, ale los chciał, aby przesiadł się na bas. Już w szkole średniej grał z lokalnymi zespołami i występował przed wielkimi nazwiskami, m.in. Tommy’m Roe. Gdy basista Roe został powołany do wojska, Oakley zdecydował, że nauczy się grać na basie i zajął jego miejsce, porzucając szkołę średnią dla kariery muzycznej. Po trasie z Roe, Oakley osiedlił się na Florydzie i zaczął grać z Dickey Betts w grupie Second Coming. Tam też krzyżują się jego ścieżki z Duane Allmanem, który zaprosił go do nowego zespołu, co wkrótce miało stać się znane jako The Allman Brothers Band.

Po kilku latach szlifowania umiejętności, trasy koncertowe i tworzenia materiału, zespół wydał swoją pierwszą płytę w 1969 roku. Niecały rok po śmierci Duane Allmana, którego zabił wypadek motocyklowy, Oakley doświadczył podobnego losu. Zginął w wypadku motocyklowym 11 listopada 1972 roku.

Styl gry

Styl Oakleya był idealny dla The Allman Brothers Band. Jego ambitne podejście do gry, znajdujące równowagę pomiędzy fundamentem muzycznym a eksploracją, pozwalało zachować integralność formy utworu przy jednoczesnej kreatywności. Na niektórych utworach przyjął zupełnie oryginalne podejście, integrując odwrócenia akordów, funky i energetyczne groove’y oraz zabawne wstawki, które dodawały do muzycznej konwersacji zespołu.

Z doświadczeniem jako gitarzysta, Oakley był na tyle odważny, by podejmować ryzyko, od których wielu basistów się wycofuje; z pewnością grał długie wypełnienia, harmonijne partie i solo, które przyciągały uwagę do instrumentu. Jego unikalny ton sprawiał, że linie basowe przebijały się przez mieszankę i utrzymywały się przy podwójnych perkusistach sekcji rytmicznej. Jego pomysłowy styl gry ustalił precedens dla basu w muzyce jam bandowej – nie musiałeś pozostać całkowicie wiernym nagraniom, a wręcz byłeś zachęcany do eksplorowania instrumentu.

Gdzie mogę go usłyszeć?

„Whipping Post” (The Allman Brothers Band: At Fillmore East)

Jedno z bardziej cenionych wykonań Oakleya, rozpoczyna utwór intensywnym, złowieszczym groove’em, który przełącza się pomiędzy korzeniem a płaską siódmą. Kiedy wchodzi wokal, przechodzi do skoków od korzenia do oktawy – to tworzy intrygującą wytyczną dla harmonii utworu, pozostawiając ją nieco otwartą na eksplorację.

„Ain’t Wastin’ Time No More” (The Allman Brothers Band: Eat A Peach)

Charakteryzujący się odprężonym, a jednak niewątpliwie funky basowym groove’em, ten utwór pokazuje trzy „Oakley-izmy”.

„Trouble No More” (The Allman Brothers Band: At Fillmore East)

Ten utwór łączy tradycyjne chicagowskie bluesowe uczucie z chwytliwymi, jednolitymi riffami granych przez cały zespół.

A Ty? Jaki jest Twój ulubiony utwór czy album z Berry’m Oakleyem? Podziel się z nami w komentarzach.

Kim był Berry Oakley?, Jaki był jego wpływ na muzykę The Allman Brothers Band?, Jakim stylem się wyróżniał?, Gdzie można usłyszeć jego grę?, Jakie są jego najbardziej ikoniczne występy?