Vintage V96 – warto?

10 komentarzy

1. Ten vintage to nie jest zła gitara, jednak od squajera to jakościowo wiele
   nie odstaje. Zależy jaki to precel ten Squier – jak affinity, to vintage może
   okazać się lepszy, jak VM czy Vibe to raczej klasa podobna, w zależności od
   egzemplarza na + lub – .

   Edita – doczytałem, że ten twój Squier to VM – czyli ten vintage to co
   najwyżej będzie klasowo porównywalny. Inna sprawa to brzmienie – te vintage
   to w swojej cenie całkiem fajne jazzy. Miałem podobnego tylko z przystawkami
   Merlina – bardzo mile go wspominam i czasami żałuję, że puściłem go w
   świat. Za te 600zł to może nie być zły pomysł na upgrade przystawek,
   chociaż te wilkinsona to wcale nie takie złe.

   Szkoda, że swojego vintage puściłem ponad rok temu, bo na Twojego precla VM
   bym się pewnie zamienił ;), tylko dlatego, że jestem bardziej preclowy niż
   jazzowy.

   ponowna edyta – a ten twój precel to nie ma czasem korpus z agathisu, bo
   widzę, że różne były i z klonu i z agatisa.

2. Miałem identycznego Vintage’a, miło go wspominam, wygodny gryf, przyzwoite
   brzmienie Wilkinsonów, ale jednak Squier Vintage Modified JB według mnie
   brzmi znacznie lepiej ale jest również też droższy.

3. Miałem, podobnie jak przedpisacze. Maks wygodny gryf, wąski i cienki gryf.
   Taki bardziej Ibanez. Szybki, wyścigowy, ale niełatwy przy slapie — “double
   thumb” wcale łatwo nie wychodzi. Można ustawić bardzo niską akcję strun,
   dobre wykonanie, przyzwoite materiały, niezły osprzęt — oczywiście mówimy
   cały czas o półce cenowej 1000-1200 za nówkę. Jest tylko istotny problem
   — ze względu na odmienne drewno (korpus topola) i rozmieszczenie
   pickupów, Vintage brzmi daleko od JB — znacznie ciemniej, brakuje
   jazzbasowego strzelania i dzwonienia. Ale to może być — paradoksalnie —
   zaleta dla tych, którzy lubią takiego ciemniejszego JB. Zgodzę się, że
   Squier VM JB brzmi bardziej jazzbasowo, ale moim zdaniem, Squier jest toporniej
   wykonany od Vintage’a i znacznie mniej przewidywalny w sensie regulacji — dla
   mnie Squiery mają randomową jakość wykonania. Sprzedałem (ostatecznie z
   JHumbuckerami Merlinami) bo za chiny ludowe nie dało się z niego wyciągnąć
   rasowego brzmienia JB. I tylko dlatego, reszta była w najlepszym porządku. I
   jedna jeszcze herezja, za którą zaraz dostanę zj..ę od forumowiczów —
   głęboko żałuję, że wydałem kasę na Merliny, we wszystkim były gorsze
   od Wilkinsonów, oczywiście oprócz jednego — nie siały tak jak single.
   Całe szczęście, korzystnie kupiłem, korzystnie sprzedałem. Podsumowując,
   to uczciwe wiosło, z 600 warto.

   Pozdroofka

   RomekS

4. Mam obecnie tego Vintage’a oraz Squiera VM Modified (nie mojego) w domu.

   Co do przedmówcy…Ja się nie zgadzam, rzeczywiście gitara brzmi nieco
   ciemniej (porównałbym ją do meksykańskich Fenderów pod względem
   brzmieniowym, ale jest od meksykańcow jaśniejsza), ale bez przesady. To chyba
   pickupy, te WIlkinsony rzeczywiście nie są szczególnie szkliste, a
   jeśli chodzi o ich rozmieszczenie, to jest takie jak w Jazzach wzorowanych na
   tych z lat 60′. Może u Romexa to była kwestia wysokości pickupów, starych
   strun albo czegoś innego. Trochę też dziwne, że kupiłeś te J-humby,
   oczekując rasowego brzmienia Jazza, bo one nie brzmią tak ‘rasowo’.

   Co do wygody, do slapu bardzo fajna, ja nie mam problemów z double thumbem, o
   wiele gorzej mi się robiło ostatnio te slapowe techniki na Mayonesie Be-4
   kumpla, Vintage nawet chyba lepiej wypadł niż mój Sterlingu. Vintage jest
   dość miekki, czasem struna ucieka spod palców, rozważam grubsze sznurki.
   Paradoksalnie, to Vintage’a używam często do slapu, a Sterlinga do
   Fingerstyle’u bo jest twardsza i można szybciej grać fingestylem. Ze Squierem
   też tak było, gdy miałem obie.

   Jakbym miał szczerze porównać obie, to chyba wskazałbym Vintage’a jako
   zwycięzcę, chociaż do szybkich zagrywek fingerstyleowych nie jest to moja
   wymarzona gitara.

   https://www.youtube.com/watch?v=IHARdH5jJfg

   Tutaj filmik przedstawiający tego Vintage’a (w wersji z klonem). Jak dla mnie
   to ten slap brzmi Jazzowo.

5. Gdyby mój Vintage brzmiał jak gitara na tym filmiku, to nigdy bym go nie
   sprzedał. Tak, to brzmi super. BTW — ile tam jest po drodze brzmieniowej
   korekty?

   To jest z bas z nowszej, poprawionej serii. Absolutnie się nie zgadzam z
   przedpisaczem. Być może obaj mamy rację, bo piszemy o różnych wersjach. Ja
   pisze o wersji z linka do OLX głównego pytacza. Mój Vinatge (identyczny z
   tym z OLX) był kiepski w slapie — manualnie i brzmieniowo, świetny w
   fingerstyle (tylko proszę nie pisać, że to ja jestem kiepski, lepsi ode mnie
   grali i od razu stwierdzali, że w slapie coś jest nie tak). Mój egzemplarz
   nie był felerny — ograłem kilka, w różnych sklepach przed zakupem.
   Wszystkie brzmiały tak samo, po mojemu. Mój egzemplarz był świetnie
   wyregulowany przez basoofkowo poważanego lutnika. A o świeżość strun dbam
   nadmiernie.

   Wytłumaczenie różnic w ocenie jest jeszcze jedno — może subiektywnie, i
   znacząco inaczej odbieramy “klasyczne brzmienie jazz basa”.

   Uwaga — V96 to jest oznaczenie Vintage’owej kopii MusicMana. Nie rozumiem,
   dlaczego na gryfach modelu VJ74 (tak się prawidłowo nazywał, i nazywa
   aktualnie kopia JB) producent naklejał V96. Przy sprzedaży tego basu, na
   fejsie rozpętała się mocna dyskusja o oznaczeniach. Nie chce mi się
   powtarzać tego.

   Podsumowując, podtrzymuję swoją opiniię. Kopia JB by Vintage którą
   posiadałem (jak w linku do OLX) to bardzo dobrze wykonany instrument, z gryfem
   odmiennym do klasycznego JB. Odmiennym na tyle, że slap nie jest komfortowy
   (za wąski gryf), ale fingerstyle zdecydowanie super. Oryginalne single łapią
   brumy chętnie, ale dają mocny, singlowy sygnał. Niestety, drewno basidła,
   oraz klasyczne rozmieszcenie pickupów sprawia, że brzmienie jest zbyt
   wintydżowe. Poszukiwaczom strzelającego brzmienia JB, z pełną dzwonienia
   górką, zdecydowanie odradzam.

   Uwaga — cały czas piszę o tej wersji, którą miałem. Aktualnie na stronie
   producenta kopie JB są zdecydowanie inaczej zkonstruowane w sensie gryfu, i
   być może jest zdecydowanie inaczej.

   Pozdroofka

   RomekS

6. Romex, ja natomiast podtrzymuję opinię, że do slapu jest bardzo fajna. Może źle Ci się na niej slapowało, bo jak sam zauważyłeś, rozstaw strun jest bardziej wąski i to może powodowało u Ciebie dyskomfort. Widocznie fizjonomie naszych łap mamy inne i dlatego zupełnie inaczej to odczuliśmy 😉 Też mam w domu model taki jak z linku i utrzymuję również zdanie, że spokojnie da radę wyciągnąć jazz bassowe brzmienie – mogę nagrać próbki po zmianie strun, obecnie są założone jakieś zasyfiałe. Tylko Twoje komentarze są bardzo mylące, gdyż za ‘rasowe’ brzmienie JB uważasz Jazz Bassy z lat 70′ – natomiast to nie są jedyne prawilne Jazz Bassy 😉 Jeśli porównujesz do JB wzorowanych na tych z lat 70′ to rzeczywiście brzmienie będzie ciemniejsze. A co do filmiku, to nie jest to napisane, ale jak dla mnie to po prostu bas+piec+delikatna kompresja.
   https://www.youtube.com/watch?v=YGCm1YEky0E
   https://www.youtube.com/watch?v=TDjNPf1YzlM Kolejne filmiki z tym wiosłem.

7. Ja na prawdę lubiłem JB by Vintage. Fajny był, każdemu polecam. Po prostu
   mi nie siadł jako JB. I to opisałem.

   Pozdroofka

   RomekS

8. Troszkę odświeżę temat: nagrałem wczoraj krótką brzmieniową próbkę tego Vintage’a. Z takiej okazji, że założyłem jaśniejsze struny i zagadało super. (z góry sorki za moje koślawe granie).
   http://www.picosong.com/6pKp/ Do nagrywania użyłem tak sobie wyregulowaną gitarę, 5-dniowe struny D’addario, nagrane przez Zooma G3 – na tym Zoomie ustawiłem tylko equalizer, delikatnie wycinając środek i delikatnie podbijając górę i bas. Nagrywane na Garage Banda i na GB była ustawiona kompresja, której nie zmieniałem. Grałem na tym basie przedwczoraj próbę i aż się zdziwiłem jak odpowiednio dobrane struny potrafią wpłynąć na brzmienie…do tej pory grałem na Ernie Ballach głównie, czasem też Deany Markleye i DR Neony…i D’addario są dla mnie bardzo miłą odmianą, bas gada super na tych strunkach. Squiera VM sprzedałem, Vintage’a też chciałem sprzedać i kasę ze sprzedaży tych wioseł przeznaczyć na Sire’a V7, ale chyba zostawię Vintage’a. Ma super gryf, mega komfortowa gitara, więc nie widzę powodu, aby się z nią rozstawać. Doinwestuję ją, dam do jakiegoś serwisu żeby ją odpowiednio ustawili i będzie przegenialne wiosło. Zakochałem się w nim na nowo ;P

9. Czołem

   Jeżeli bardzo pasuje Ci gryf Vintage’a to gryf Sire V7 Ci nie podejdzie. W
   porównaniu do Vintage’a, V7 ma szerszy i znacznie grubszy gryf. W ogóle, przy
   V7, Vintage jest szczupły i lekki. Zatem, jeżeli Vintage jest dla Ciebie
   bardzo wygodny, to przejście na V7 może być dyskomfortem. V7 odpłaca się
   za to innymi walorami. Dodatkowo, w trybie pasywnym przystawki V7 nie generują
   wysokiego poziomu sygnału, są wyraźnie cichsze od Wilkinsonów. Ale
   również bardzo wyraźnie cichsze jeśli chodzi brumy.

   Z ciekawości — jaki to model D’addario? Mam jakieś D’addario fabrycznie na
   V7, nigdy nie grałem wcześniej na D’addario. U mnie do basu typu JB
   niekwestionowanym liderem są DM Helix (ale inne modele DM, szczególnie Blue
   Steel wyraźnie mi nie podeszły) i Dunlop Super Bright. Mam też przygotowane
   do przetestowania SIT RB Nickel, (czekam na okazję ze zmianą — koncert,
   nagranie). BTW — struny SIT Silencer Bass okazały się niesamowite na
   bezprogowcu, polecam.

   Pozdroofka

   RomekS

10. Wiem, miałem okazję tego Sire’a ograć i spodobał mi się, ale nie aż tak
    jak myślałem. Napiszę o nim w wątku o nim.

    Założyłem D’addario EXL170…generalnie chciałem kupić hi-beamy, ale są
    dość drogie…dlatego szukałem tańszych strun z napisem ‘bright’ i tak
    kupiłem te 🙂 Jak mi umrą obecne sznurki to dalej będę prowadzić badania
    nad niedrogimi i jasnymi sznurkami 😉

Możliwość komentowania została wyłączona.