No właśnie.
Ostatnio zacząłem się zastanawiać. Czy wystarczy przy prezentacji utworku
zaznaczyć, czejgo jest autorstwa? Trzeba mieć pozwolenie od autora utworu na
jego wykonywanie? Jak to wygląda z prawnego punktu widzenia?
Większość kapel gra covery i nawet się nad tym nie zastanawia, a mnie
ostatnio coś tknęło (sumienie? :P) i zacząłem rozważać ten problem.
Co wiecie/sądzicie?
Czy jako basista powinienem martwić się o prawa autorskie podczas grania coverów?
Jakie są wymagania prawne dotyczące wykonywania coverów jako muzyk basowy?
Czy wystarczy zaznaczyć autora utworu podczas prezentacji coveru na basie?
Czy jako basista potrzebuję pozwolenia autora na wykonanie jego utworu?
Jak wygląda sytuacja prawna dotycząca coverów granych przez zespoły basowe?
Czy większość zespołów poprzestaje na graniu coverów bez zastanawiania się nad prawami autorskimi?
Czy powinienem się martwić o prawa autorskie podczas występów z zespołem basistów?
Czy istnieją konsekwencje prawne związane z graniem coverów na basie bez pozwolenia autora?
Jakie znaczenie ma prawa autorskie podczas grania coverów jako basista?
Czy moje sumienie zobowiązuje mnie do zawsze respektowania praw autorskich podczas grania coverów na basie?
JA myśle ze nic złego niejest gdy zapowiadają np. ” oto wystąpi grupa
warchlaków która zagra utwór zespołu SPAWACZE – NAgły atak ślusarza” To
to jest zgodne z prawem a jak tam ci powiesz ze to nasz utwór i my go gramy o
tobedzie np coś metallici to wtedy to jest plagiat no nie tzn kradziejstwo 😀
z mojego punktu widzenia to tak wygląda 🙂
Nie, artysta musi się spytać autora oryginału. Takie jest prawo.
Przynajmniej nna poziomie pro. Przy młodzieżowych kapelach chyba mało kogo
to obchodzi…
Na pewno takie jest w Polsce prawo? Że bezpośrednio się trzeba pytać
autora? Czy nie od tego jest ZAIKS żeby pośredniczyć i wszystkim proces
uprościć?
Np. Stanach jest tak że lokal gdzie jest muzyka na żywo płaci co roku ileś
tam miejscowemu odpowiednikowi ZAIKSu który rozdziela pieniądze wśród
autorów „standardowych” piosenek granych po knajpach wg. statystyk. Kapele
się nie muszą rozliczać, zresztą chyba żadnemu autorowi by się nie
chciało indywidualnie z każdą kapelą która jego kawałki gra
rozliczać.
Jeśli chcesz wydać nagranie coveru to wtedy trzeba wykupić licencję. W
większości wypadków jest to prosta sprawa, załatwia się przez osobną
agencję która takimi licencjami handluje, ale np. raz miałem taki przypadek
że wydawca próbował załatwić bezpośrednio u wdowy autora a ona mu
odmówiła.
W niektórych krajach parodie nie podlegają prawom autorskim. Czy ktoś może
wie jak to jest w Polsce jak np. jakiś kabaret przerabia czyjś przebój?
Jak mam bezpośrednio pytać autora jak Cobain nie żyje?
OBWIESZCZENIE MINISTRA KULTURY I DZIEDZICTWA NARODOWEGO
z dnia 1 sierpnia 2000 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o prawie autorskim i prawach
pokrewnych.
(Dz. U. Nr 80, poz. 904)
1. Na podstawie art. 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2000 r. o zmianie ustawy o
prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 53, poz. 637) ogłasza się w
załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 4
lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 24, poz. 83),
z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
rzeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).
2. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:
1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi
(literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy
komputerowe),
2) plastyczne,
3) fotograficzne,
4) lutnicze,
5) wzornictwa przemysłowego,
6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne,
7) muzyczne i słowno-muzyczne,
8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,
9) audiowizualne (w tym wizualne i audialne).
3. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby
miał postać nie ukończoną.
4. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek
formalności.
Art. 2. 1. Opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie,
przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla
prawa do utworu pierwotnego.
2. Rozporządzanie i korzystanie z opracowania zależy od zezwolenia twórcy
utworu pierwotnego (prawo zależne), chyba że autorskie prawa majątkowe do
utworu pierwotnego wygasły.
3. Twórca utworu pierwotnego może cofnąć zezwolenie, jeżeli w ciągu
pięciu lat od jego udzielenia opracowanie nie zostało rozpowszechnione.
Wypłacone twórcy wynagrodzenie nie podlega zwrotowi.
4. Za opracowanie nie uważa się utworu, który powstał w wyniku inspiracji
cudzym utworem.
5. Na egzemplarzach opracowania należy wymienić twórcę i tytuł utworu
pierwotnego.
Art. 3. Zbiory, antologie, wybory, bazy danych są przedmiotem prawa
autorskiego, nawet jeżeli zawierają nie chronione materiały, o ile przyjęty
w nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez uszczerbku dla
praw do wykorzystanych utworów.
Art. 4. Nie stanowią przedmiotu prawa autorskiego:
1) akty normatywne lub ich urzędowe projekty,
2) urzędowe dokumenty, materiały, znaki i symbole,
3) opublikowane opisy patentowe lub ochronne,
4) proste informacje prasowe.
Art. 5. Przepisy ustawy stosuje się do utworów:
1) których twórca lub współtwórca jest obywatelem polskim lub
2) które zostały opublikowane po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej albo równocześnie na tym terytorium i za granicą, lub
3) które zostały opublikowane po raz pierwszy w języku polskim, lub
4) których ochrona wynika z umów międzynarodowych.
Art. 6. W rozumieniu ustawy:
1) utworem opublikowanym jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został
zwielokrotniony i którego egzemplarze zostały udostępnione publicznie,
2) opublikowaniem równoczesnym utworu jest opublikowanie utworu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i za granicą w okresie trzydziestu dni od jego
pierwszej publikacji,
3) utworem rozpowszechnionym jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został
udostępniony publicznie.
Art. 7. Jeżeli umowy międzynarodowe, których Rzeczpospolita Polska jest
stroną, przewidują dalej idącą ochronę, niż to wynika z ustawy, do nie
opublikowanych utworów obywateli polskich albo do utworów opublikowanych po
raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub równocześnie na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo opublikowanych po raz pierwszy w
języku polskim – stosuje się postanowienia tych umów.
Rozdział 2
Podmiot prawa autorskiego
Art. 8. 1. Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi
inaczej.
2. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze
uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej
wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem
utworu.
3. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa
autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku –
właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.
Art. 9. 1. Współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa
się, że wielkości udziałów są równe. Każdy ze współtwórców może
żądać określenia wielkości udziałów przez sąd, na podstawie wkładów
pracy twórczej.
2. Każdy ze współtwórców może wykonywać prawo autorskie do swojej
części utworu mającej samodzielne znaczenie, bez uszczerbku dla praw
pozostałych współtwórców.
3. Do wykonywania prawa autorskiego do całości utworu potrzebna jest zgoda
wszystkich współtwórców. W przypadku braku takiej zgody każdy ze
współtwórców może żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeka
uwzględniając interesy wszystkich współtwórców.
4. Każdy ze współtwórców może dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia
prawa autorskiego do całości utworu. Uzyskane świadczenie przypada wszystkim
współtwórcom, stosownie do wielkości ich udziałów.
5. Do autorskich praw majątkowych przysługujących współtwórcom stosuje
się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego o współwłasności w częściach
ułamkowych.
Art. 10. Jeżeli twórcy połączyli swoje odrębne utwory w celu wspólnego
rozpowszechniania, każdy z nich może żądać od pozostałych twórców
udzielenia zezwolenia na rozpowszechnianie tak powstałej całości, chyba że
istnieje słuszna podstawa odmowy, a umowa nie stanowi inaczej. Przepisy art. 9
ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.
Art. 11. Autorskie prawa majątkowe do utworu zbiorowego, w szczególności do
encyklopedii lub publikacji periodycznej, przysługują producentowi lub
wydawcy, a do poszczególnych części mających samodzielne znaczenie – ich
twórcom. Domniemywa się, że producentowi lub wydawcy przysługuje prawo do
tytułu.
Art. 12. 1. Jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej,
pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania
obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie
prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego
zamiaru stron.
2. Jeżeli pracodawca, w okresie dwóch lat od daty przyjęcia utworu, nie
przystąpi do rozpowszechniania utworu przeznaczonego w umowie o pracę do
rozpowszechnienia, twórca może wyznaczyć pracodawcy na piśmie odpowiedni
termin na rozpowszechnienie utworu z tym skutkiem, że po jego bezskutecznym
upływie prawa uzyskane przez pracodawcę wraz z własnością przedmiotu, na
którym utwór utrwalono, powracają do twórcy, chyba że umowa stanowi
inaczej. Strony mogą określić inny termin na przystąpienie do
rozpowszechniania utworu.
3. Jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, z chwilą przyjęcia utworu
pracodawca nabywa własność przedmiotu, na którym utwór utrwalono.
Art. 13. Jeżeli pracodawca nie zawiadomi twórcy w terminie sześciu miesięcy
od dostarczenia utworu o jego przyjęciu, nieprzyjęciu lub uzależnieniu
przyjęcia od dokonania określonych zmian w wyznaczonym w tym celu odpowiednim
terminie, uważa się, że utwór został przyjęty bez zastrzeżeń. Strony
mogą określić inny termin.
Art. 14. 1. Jeżeli w umowie o pracę nie postanowiono inaczej, instytucji
naukowej przysługuje pierwszeństwo opublikowania utworu naukowego pracownika,
który stworzył ten utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku
pracy. Twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia. Pierwszeństwo
opublikowania wygasa, jeżeli w ciągu sześciu miesięcy od dostarczenia
utworu nie zawarto z twórcą umowy o wydanie utworu albo jeżeli w okresie
dwóch lat od daty jego przyjęcia utwór nie został opublikowany.
2. Instytucja naukowa może, bez odrębnego wynagrodzenia, korzystać z
materiału naukowego zawartego w utworze, o którym mowa w ust. 1, oraz
udostępniać ten materiał osobom trzecim, jeżeli to wynika z uzgodnionego
przeznaczenia utworu lub zostało postanowione w umowie.
Art. 15. Domniemywa się, że producentem lub wydawcą jest osoba, której
nazwisko lub nazwę uwidoczniono w tym charakterze na przedmiotach, na których
utwór utrwalono, albo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek sposób w
związku z rozpowszechnianiem utworu.
Rozdział 3
Treść prawa autorskiego
Oddział 1
Autorskie prawa osobiste
Art. 16. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chronią
nieograniczoną w czasie i nie podlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź
twórcy z utworem, a w szczególności prawo do:
1) autorstwa utworu,
2) oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go
anonimowo,
3) nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego
wykorzystania,
4) decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności,
5) nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.
Oddział 2
Autorskie prawa majątkowe
Art. 17. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne
prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach
eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu.
Art. 18. 1. Autorskie prawa majątkowe nie podlegają egzekucji, dopóki
służą twórcy. Nie dotyczy to wymagalnych wierzytelności.
2. Po śmierci twórcy, spadkobiercy mogą sprzeciwić się egzekucji z prawa
autorskiego do utworu nie opublikowanego, chyba że sprzeciw byłby niezgodny z
ujawnioną wolą twórcy co do rozpowszechniania utworu.
3. Prawo do wynagrodzenia, o którym mowa w art. 20 ust. 2, art. 30 ust. 2 oraz
w art. 70 ust. 3, nie podlega zrzeczeniu się, zbyciu ani egzekucji. Nie
dotyczy to wymagalnych wierzytelności.
Art. 19. 1. Twórcy i jego spadkobiercom przysługuje prawo do wynagrodzenia w
wysokości 5% ceny dokonanych zawodowo odsprzedaży oryginalnych egzemplarzy
utworu plastycznego oraz rękopisów utworów literackich i muzycznych. Do
zapłaty tego wynagrodzenia jest obowiązany sprzedawca, a gdy działa na rzecz
osoby trzeciej, odpowiada z nią solidarnie.
2. Sprzedawca jest obowiązany do ujawnienia osoby trzeciej, o której mowa w
ust. 1. Z obowiązku tego może się zwolnić płacąc należne
wynagrodzenie.
3. Zrzeczenie się wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, jest nieważne,
chyba że dotyczy wymagalnej wierzytelności.
Art. 20. 1. Producenci i importerzy magnetofonów, magnetowidów i innych
podobnych urządzeń, czystych nośników służących do utrwalania przy
użyciu tych urządzeń utworów w zakresie własnego użytku osobistego oraz
urządzeń reprograficznych są obowiązani do opłat na rzecz twórców,
artystów wykonawców oraz producentów fonogramów i wideogramów, w
wysokości nie wyższej niż 3% kwoty należnej z tytułu sprzedaży tych
urządzeń i nośników.
2. Z kwoty uzyskanej z tytułu opłat, o których mowa w ust. 1, przypada:
1) 50% – twórcom,
2) 25% – artystom wykonawcom,
3) 25% – producentom fonogramów i wideogramów,
z tym że w przypadku urządzeń reprograficznych kwota ta przypada w 100%
twórcom.
3. 1) Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 2)
po zasięgnięciu opinii właściwych organizacji zbiorowego zarządzania
prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, stowarzyszeń twórców, artystów
wykonawców oraz organizacji producentów lub importerów urządzeń i czystych
nośników wymienionych w ust. 1 określa, w drodze rozporządzenia, wysokość
opłat, o których mowa w ust. 1, szczegółowe zasady ich pobierania i
odprowadzania oraz wskazuje organizacje zbiorowego zarządzania prawami
autorskimi lub prawami pokrewnymi właściwe do ich pobierania.
Art. 21. 3) 1. Organizacjom radiowym i telewizyjnym wolno nadawać opublikowane
utwory muzyczne oraz drobne utwory słowne i słowno-muzyczne wyłącznie na
podstawie umowy zawartej z właściwą organizacją zbiorowego zarządzania
prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.
2. Prawo do pierwszego nadania utworów zamówionych przez nadawcę może
przysługiwać mu na podstawie umowy innej niż określona w ust. 1.
3. Twórca może oświadczyć właściwej organizacji zbiorowego zarządzania
prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, z zachowaniem formy pisemnej pod
rygorem nieważności, że o nadaniu swoich opublikowanych utworów, o których
mowa w ust. 1, będzie decydować osobiście.
4. Operatorom sieci kablowych wolno reemitować w sieciach kablowych utwory
nadawane w programach organizacji radiowych i telewizyjnych wyłącznie na
podstawie umowy zawartej z właściwą organizacją zbiorowego zarządzania
prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.
Art. 22. 1. Organizacjom radiowym i telewizyjnym wolno dla własnych celów
nadawczych utrwalać utwory, na których nadanie uprzednio uzyskały
zezwolenie.
2. Utrwalenia, o których mowa w ust. 1, powinny być zniszczone w ciągu
miesiąca od nadania utworu.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do utrwaleń dokonanych dla celów
nadawczych mających wyjątkowy charakter dokumentalny, o ile zostają
umieszczone w archiwum. Twórca powinien zostać niezwłocznie powiadomiony o
umieszczeniu utrwalenia jego utworu w takim archiwum.
Oddział 3
Dozwolony użytek chronionych utworów
Art. 23. 1. Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już
rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Przepis ten
nie upoważnia do budowania według cudzego utworu architektonicznego i
architektoniczno-urbanistycznego.
2. Zakres własnego użytku osobistego obejmuje krąg osób pozostających w
związku osobistym, w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku
towarzyskiego.
Art. 24. 1. Wolno rozpowszechniać za pomocą anteny zbiorowej oraz sieci
kablowej utwory nadawane przez inną organizację radiową lub telewizyjną
drogą satelitarną albo naziemną, jeżeli następuje to w ramach
równoczesnego, integralnego i nieodpłatnego rozpowszechniania programów
radiowych lub telewizyjnych i przeznaczone jest do oznaczonego grona odbiorców
znajdujących się w jednym budynku lub w domach jednorodzinnych obejmujących
do 50 gospodarstw domowych.
2. Posiadacze urządzeń służących do odbioru dźwięku lub dźwięku i
obrazu mogą za ich pomocą odbierać nadawane utwory, choćby urządzenia te
były umieszczone w miejscu ogólnie dostępnym, jeżeli nie łączy się z tym
osiąganie korzyści majątkowych.
3. Z zastrzeżeniem przepisu ust. 1, operatorom sieci kablowych wolno
rozpowszechniać utwory nadawane przez inne organizacje radiowe lub telewizyjne
dostępne na danym obszarze, jeżeli rozpowszechnianie w sieciach kablowych ma
charakter równoczesny i integralny z nadaniem pierwotnym. Uprawnionym do
utworów przysługuje prawo do wynagrodzenia.
Art. 25. 1. Wolno rozpowszechniać w celach informacyjnych w prasie, radiu i
telewizji:
1) już rozpowszechnione:
a) sprawozdania o aktualnych wydarzeniach,
b) 4) aktualne artykuły na tematy polityczne, gospodarcze lub religijne, chyba
że zostało wyraźnie zastrzeżone, że ich dalsze rozpowszechnianie jest
zabronione,
c) 4) aktualne wypowiedzi i fotografie reporterskie,
2) 5) krótkie wyciągi ze sprawozdań i artykułów, o których mowa w pkt 1
lit. a) i b),
3) przeglądy publikacji i utworów rozpowszechnionych,
4) mowy wygłoszone na publicznych zebraniach i rozprawach; nie upoważnia to
jednak do publikacji zbiorów mów jednej osoby,
5) krótkie streszczenia rozpowszechnionych utworów.
2. Za korzystanie z utworów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b) i c),
twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.
3. Rozpowszechnianie utworów na podstawie ust. 1 jest dozwolone zarówno w
oryginale, jak i w tłumaczeniu.
Art. 26. Wolno w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach przytaczać fragmenty
utworów udostępnianych podczas tych wydarzeń, jednakże w granicach
uzasadnionych celem informacji.
Art. 27. Instytucje naukowe i oświatowe mogą, w celach dydaktycznych lub
prowadzenia własnych badań, korzystać z opublikowanych utworów w oryginale
i w tłumaczeniu oraz sporządzać w tym celu egzemplarze fragmentów
opublikowanego utworu.
Art. 28. Biblioteki, archiwa i szkoły mogą:
1) udostępniać nieodpłatnie, w zakresie swoich zadań statutowych,
egzemplarze utworów opublikowanych,
2) sporządzać lub zlecać sporządzenie pojedynczych egzemplarzy utworów
opublikowanych, niedostępnych w handlu – w celu uzupełniania, ochrony swoich
zbiorów i nieodpłatnego ich udostępniania.
Art. 29. 1. Wolno przytaczać w utworach stanowiących samoistną całość
urywki rozpowszechnionych utworów lub drobne utwory w całości, w zakresie
uzasadnionym wyjaśnianiem, analizą krytyczną, nauczaniem lub prawami gatunku
twórczości.
2. Wolno w celach dydaktycznych i naukowych zamieszczać rozpowszechnione
drobne utwory lub fragmenty większych utworów w podręcznikach i
wypisach.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, twórcy przysługuje prawo do
wynagrodzenia.
Art. 30. 1. Ośrodki informacji lub dokumentacji naukowo-technicznej mogą
sporządzać i rozpowszechniać własne opracowania dokumentacyjne oraz
pojedyncze egzemplarze, nie większych niż jeden arkusz wydawniczy,
fragmentów opublikowanych utworów.
2. Twórca albo właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami
autorskimi lub prawami pokrewnymi jest uprawniona do pobierania od ośrodków,
o których mowa w ust. 1, wynagrodzenia za odpłatne udostępnianie egzemplarzy
fragmentów utworów.
Art. 31. Wolno nieodpłatnie wykonywać publicznie opublikowane utwory
literackie, muzyczne i słowno-muzyczne, jeżeli nie łączy się z tym
osiąganie korzyści majątkowych. Dotyczy to w szczególności okazjonalnego
wykonywania na żywo, związanego ze sprawowaniem kultu religijnego,
uroczystościami państwowymi, szkolnymi, obchodami i imprezami powszechnie
dostępnymi, z wyłączeniem jednak imprez reklamowych, promocyjnych i
wyborczych.
Art. 32. 1. Właściciel egzemplarza utworu plastycznego może go wystawiać
publicznie, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie korzyści
majątkowych.
2. W razie podjęcia decyzji o zniszczeniu oryginalnego egzemplarza utworu
plastycznego znajdującego się w miejscu publicznie dostępnym, właściciel
jest obowiązany złożyć twórcy utworu lub jego bliskim ofertę sprzedaży,
jeżeli porozumienie się z nim, celem złożenia oferty, jest możliwe.
Górną granicę ceny określa wartość materiałów. Jeżeli sprzedaż nie
jest możliwa, właściciel jest obowiązany umożliwić twórcy sporządzenie
kopii bądź – zależnie od rodzaju utworu – stosownej dokumentacji.
Art. 33. Wolno rozpowszechniać:
1) utwory wystawione na stałe na ogólnie dostępnych drogach, ulicach,
placach lub w ogrodach, jednakże nie do tego samego użytku,
2) utwory wystawione w publicznie dostępnych zbiorach, takich jak muzea,
galerie, sale wystawowe, lecz tylko w katalogach i w wydawnictwach
publikowanych dla promocji tych utworów, a także w sprawozdaniach o
aktualnych wydarzeniach w prasie i telewizji, jednakże w granicach
uzasadnionych celem informacji,
3) w encyklopediach i atlasach – opublikowane utwory plastyczne i
fotograficzne, o ile nawiązanie porozumienia z twórcą celem uzyskania jego
zezwolenia napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody. Twórcy
przysługuje wówczas prawo do wynagrodzenia.
Art. 34. Można korzystać z utworów w granicach dozwolonego użytku pod
warunkiem wymienienia twórcy i źródła. Twórcy nie przysługuje prawo do
wynagrodzenia, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Art. 35. Dozwolony użytek nie może naruszać normalnego korzystania z utworu
lub godzić w słuszne interesy twórcy.
Rozdział 4
Czas trwania autorskich praw majątkowych
Art. 36. 6) Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, autorskie
prawa majątkowe gasną z upływem lat siedemdziesięciu:
1) od śmierci twórcy, a do utworów współautorskich – od śmierci
współtwórcy, który przeżył pozostałych,
2) 7) w odniesieniu do utworu, którego twórca nie jest znany – od daty
pierwszego rozpowszechnienia, chyba że pseudonim nie pozostawia wątpliwości
co do tożsamości autora lub jeżeli autor ujawnił swoją tożsamość,
3) 7) w odniesieniu do utworu, do którego autorskie prawa majątkowe
przysługują z mocy ustawy innej osobie niż twórca – od daty
rozpowszechnienia utworu, a gdy utwór nie został rozpowszechniony – od daty
jego ustalenia,
4) 8) w odniesieniu do utworu audiowizualnego – od śmierci najpóźniej
zmarłej z wymienionych osób: głównego reżysera, autora scenariusza,
operatora obrazu, autora dialogów, kompozytora muzyki skomponowanej do utworu
audiowizualnego.
Art. 37. 9) Jeżeli bieg terminu wygaśnięcia autorskich praw majątkowych
rozpoczyna się od rozpowszechnienia utworu, a utwór rozpowszechniono w
częściach, odcinkach, fragmentach lub wkładkach, bieg terminu liczy się
oddzielnie od daty rozpowszechnienia każdej z wymienionych części.
Art. 38. (skreślony). 10)
Art. 39. 11) Czas trwania autorskich praw majątkowych liczy się w latach
pełnych następujących po roku, w którym nastąpiło zdarzenie, od którego
zaczyna się bieg terminów określonych w art. 36 i art. 37.
Art. 40. 1. Producenci lub wydawcy egzemplarzy utworów literackich,
muzycznych, plastycznych, fotograficznych i kartograficznych, których czas
ochrony autorskich praw majątkowych upłynął, są obowiązani do
przekazywania, na rzecz Funduszu, o którym mowa w art. 111, od 5% do 8%
wpływów brutto ze sprzedaży egzemplarzy tych utworów. Dotyczy to wydań
publikowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do egzemplarzy chronionych
opracowań utworów, których czas ochrony autorskich praw majątkowych
upłynął.
3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
określa, w drodze rozporządzenia, wysokość procentu, o którym mowa w ust.
1.
Rozdział 5
Przejście autorskich praw majątkowych
Art. 41. 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:
1) autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze
dziedziczenia lub na podstawie umowy,
2) nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby,
chyba że umowa stanowi inaczej.
2. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z
utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej
wymienione.
3. Nieważna jest umowa w części dotyczącej wszystkich utworów lub
wszystkich utworów określonego rodzaju tego samego twórcy mających powstać
w przyszłości.
4. Umowa może dotyczyć tylko pól eksploatacji, które są znane w chwili jej
zawarcia.
Art. 42. Jeżeli autorskie prawa majątkowe jednego ze współtwórców
miałyby przypaść Skarbowi Państwa jako spadkobiercy ustawowemu, część ta
przechodzi na pozostałych przy życiu współtwórców lub ich następców
prawnych, stosownie do wielkości ich udziałów.
Art. 43. 1. Jeżeli z umowy nie wynika, że przeniesienie autorskich praw
majątkowych lub udzielenie licencji nastąpiło nieodpłatnie, twórcy
przysługuje prawo do wynagrodzenia.
2. Jeżeli w umowie nie określono wysokości wynagrodzenia autorskiego,
wysokość wynagrodzenia określa się z uwzględnieniem zakresu udzielonego
prawa oraz korzyści wynikających z korzystania z utworu.
Art. 44. W razie rażącej dysproporcji między wynagrodzeniem twórcy a
korzyściami nabywcy autorskich praw majątkowych lub licencjobiorcy, twórca
może żądać stosownego podwyższenia wynagrodzenia przez sąd.
Art. 45. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje odrębne
wynagrodzenie za korzystanie z utworu na każdym odrębnym polu
eksploatacji.
Art. 46. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, twórca zachowuje wyłączne prawo
zezwalania na wykonywanie zależnego prawa autorskiego, mimo że w umowie
postanowiono o przeniesieniu całości autorskich praw majątkowych.
Art. 47. Jeżeli wynagrodzenie twórcy zależy od wysokości wpływów z
korzystania z utworu, twórca ma prawo do otrzymania informacji i wglądu w
niezbędnym zakresie do dokumentacji mającej istotne znaczenie dla określenia
wysokości tego wynagrodzenia.
Art. 48. 1. Jeżeli wynagrodzenie twórcy jest określone procentowo od ceny
sprzedaży egzemplarzy utworu, a cena ta ulega podwyższeniu, twórcy należy
się umówiony procent od egzemplarzy sprzedanych po podwyższonej cenie.
2. Jednostronne obniżenie ceny sprzedaży egzemplarzy przed upływem roku od
przystąpienia do rozpowszechniania utworu nie wpływa na wysokość
wynagrodzenia. Strony mogą przedłużyć ten termin.
Art. 49. 1. Jeżeli w umowie nie określono sposobu korzystania z utworu,
powinien on być zgodny z charakterem i przeznaczeniem utworu oraz przyjętymi
zwyczajami.
2. Następca prawny, choćby nabył całość autorskich praw majątkowych, nie
może, bez zgody twórcy, czynić zmian w utworze, chyba że są one
spowodowane oczywistą koniecznością, a twórca nie miałby słusznej
podstawy im się sprzeciwić. Dotyczy to odpowiednio utworów, których czas
ochrony autorskich praw majątkowych upłynął.
Art. 50. Odrębne pola eksploatacji stanowią w szczególności:
1) utrwalenie,
2) zwielokrotnienie określoną techniką,
3) wprowadzenie do obrotu,
4) wprowadzenie do pamięci komputera,
5) publiczne wykonanie albo publiczne odtworzenie,
6) wystawienie,
7) wyświetlenie,
8) najem,
9) dzierżawa,
10) nadanie za pomocą wizji lub fonii przewodowej albo bezprzewodowej przez
stację naziemną,
11) nadanie za pośrednictwem satelity,
12) równoczesne i integralne nadanie utworu nadawanego przez inną
organizację radiową lub telewizyjną.
Art. 51. 1. Wprowadzeniem do obrotu jest przeniesienie własności egzemplarza
utworu dokonane przez uprawnionego lub inne rozporządzenie egzemplarzem
dokonane za jego zezwoleniem.
2. Po wprowadzeniu do obrotu, dalszy obrót egzemplarzami utworu nie narusza
praw autorskich, z zastrzeżeniem przepisu art. 50 pkt 8 i 9.
3. Nie stanowi naruszenia autorskich praw majątkowych import egzemplarzy
wprowadzonych do obrotu na terytorium państwa, z którym Rzeczpospolita Polska
zawarła umowę o utworzeniu strefy wolnego handlu.
Art. 52. 1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności
egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do
utworu.
2. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przejście autorskich praw majątkowych
nie powoduje przeniesienia na nabywcę własności egzemplarza utworu.
3. Nabywca oryginału utworu jest obowiązany udostępnić go twórcy w takim
zakresie, w jakim jest to niezbędne do wykonywania prawa autorskiego. Nabywca
oryginału może jednak domagać się od twórcy odpowiedniego zabezpieczenia
oraz wynagrodzenia za korzystanie.
Art. 53. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania
formy pisemnej pod rygorem nieważności.
Art. 54. 1. Twórca jest obowiązany dostarczyć utwór w terminie określonym
w umowie, a jeżeli termin nie został oznaczony – niezwłocznie po ukończeniu
utworu.
2. Jeżeli twórca nie dostarczył utworu w przewidzianym terminie,
zamawiający może wyznaczyć twórcy odpowiedni dodatkowy termin z
zagrożeniem odstąpienia od umowy, a po jego bezskutecznym upływie może od
umowy odstąpić.
Art. 55. 1. Jeżeli zamówiony utwór ma usterki, zamawiający może wyznaczyć
twórcy odpowiedni termin do ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie
może od umowy odstąpić lub żądać odpowiedniego obniżenia umówionego
wynagrodzenia, chyba że usterki są wynikiem okoliczności, za które twórca
nie ponosi odpowiedzialności. Twórca zachowuje w każdym razie prawo do
otrzymanej części wynagrodzenia, nie wyższej niż 25% wynagrodzenia
umownego.
2. Jeżeli utwór ma wady prawne, zamawiający może od umowy odstąpić i
żądać naprawienia poniesionej szkody.
3. Roszczenia, o których mowa w ust. 1, wygasają z chwilą przyjęcia
utworu.
4. Jeżeli zamawiający nie zawiadomi twórcy w terminie sześciu miesięcy od
dostarczenia utworu o jego przyjęciu, nieprzyjęciu lub uzależnieniu
przyjęcia od dokonania określonych zmian w wyznaczonym w tym celu odpowiednim
terminie, uważa się, że utwór został przyjęty bez zastrzeżeń. Strony
mogą określić inny termin.
Art. 56. 1. Twórca może odstąpić od umowy lub ją wypowiedzieć ze względu
na swoje istotne interesy twórcze.
2. Jeżeli w ciągu dwóch lat od odstąpienia lub wypowiedzenia, o którym
mowa w ust. 1, twórca zamierza przystąpić do korzystania z utworu, ma
obowiązek zaoferować to korzystanie nabywcy lub licencjobiorcy, wyznaczając
mu w tym celu odpowiedni termin.
3. Jeżeli odstąpienie od umowy lub jej wypowiedzenie następuje po przyjęciu
utworu, skuteczność odstąpienia lub wypowiedzenia może być przez drugą
stronę umowy uzależniona od zabezpieczenia kosztów poniesionych przez nią w
związku z zawartą umową. Nie można jednak żądać zwrotu kosztów, gdy
zaniechanie rozpowszechniania jest następstwem okoliczności, za które
twórca nie ponosi odpowiedzialności.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do utworów architektonicznych i
architektoniczno-urbanistycznych, audiowizualnych oraz utworów zamówionych w
zakresie ich eksploatacji w utworze audiowizualnym.
Art. 57. 1. Jeżeli nabywca autorskich praw majątkowych lub licencjobiorca,
który zobowiązał się do rozpowszechniania utworu, nie przystąpi do
rozpowszechniania w umówionym terminie, a w jego braku – w ciągu dwóch lat
od przyjęcia utworu, twórca może odstąpić od umowy lub ją wypowiedzieć i
domagać się naprawienia szkody po bezskutecznym upływie dodatkowego terminu,
nie krótszego niż sześć miesięcy.
2. Jeżeli wskutek okoliczności, za które nabywca lub licencjobiorca ponosi
odpowiedzialność, utwór nie został udostępniony publiczności, twórca
może się domagać, zamiast naprawienia poniesionej szkody, podwójnego
wynagrodzenia w stosunku do określonego w umowie o rozpowszechnienie utworu,
chyba że licencja jest niewyłączna.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do utworów architektonicznych i
architektoniczno-urbanistycznych.
Art. 58. Jeżeli publiczne udostępnienie utworu następuje w nieodpowiedniej
formie albo ze zmianami, którym twórca mógłby słusznie się sprzeciwić,
może on po bezskutecznym wezwaniu do zaniechania naruszenia odstąpić od
umowy lub ją wypowiedzieć. Twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia
określonego umową.
Art. 59. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, każda ze stron odstępując od
umowy lub wypowiadając ją może żądać od drugiej strony zwrotu
wszystkiego, co ta otrzymała z tytułu umowy.
Art. 60. 1. Korzystający z utworu jest obowiązany umożliwić twórcy przed
rozpowszechnieniem utworu przeprowadzenie nadzoru autorskiego. Jeżeli
wniesione w związku z nadzorem zmiany w utworze są niezbędne i wynikają z
okoliczności od twórcy niezależnych, koszty ich wprowadzenia obciążają
nabywcę autorskich praw majątkowych lub licencjobiorcę.
2. Jeżeli twórca nie przeprowadzi nadzoru autorskiego w odpowiednim terminie,
uważa się, że wyraził zgodę na rozpowszechnianie utworu.
3. Jeżeli ustawa lub umowa nie stanowią inaczej, za wykonanie nadzoru
autorskiego nie przysługuje twórcy odrębne wynagrodzenie.
4. Twórcy utworu plastycznego przysługuje prawo do sprawowania odpłatnego
nadzoru autorskiego.
5. Sprawowanie nadzoru autorskiego nad utworami architektonicznymi i
architektoniczno-urbanistycznymi regulują odrębne przepisy.
Art. 61. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, nabycie od twórcy egzemplarza
projektu architektonicznego lub architektoniczno-urbanistycznego obejmuje prawo
zastosowania go tylko do jednej budowy.
Art. 62. 1. Twórca może w zbiorowej publikacji swych utworów umieścić
utwory, o których publikację zawarł odrębną umowę.
2. Umowa o zbiorowe wydanie utworów nie obejmuje prawa publikacji
poszczególnych utworów, chyba że postanowiono w niej inaczej.
Art. 63. Jeżeli umowa obejmuje sporządzenie egzemplarzy przeznaczonych do
udostępnienia publiczności, twórcy należą się egzemplarze autorskie w
liczbie określonej w umowie.
Art. 64. Umowa zobowiązująca do przeniesienia autorskich praw majątkowych
przenosi na nabywcę, z chwilą przyjęcia utworu, prawo do wyłącznego
korzystania z utworu na określonym w umowie polu eksploatacji, chyba że
postanowiono w niej inaczej.
Art. 65. W braku wyraźnego postanowienia o przeniesieniu prawa, uważa się,
że twórca udzielił licencji.
Art. 66. 1. Umowa licencyjna uprawnia do korzystania z utworu w okresie pięciu
lat na terytorium państwa, w którym licencjobiorca ma swoją siedzibę, chyba
że w umowie postanowiono inaczej.
2. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, prawo uzyskane na podstawie
umowy licencyjnej wygasa.
Art. 67. 1. Twórca może udzielić upoważnienia do korzystania z utworu na
wymienionych w umowie polach eksploatacji z określeniem zakresu, miejsca i
czasu tego korzystania.
2. Jeżeli umowa nie zastrzega wyłączności korzystania z utworu w określony
sposób (licencja wyłączna), udzielenie licencji nie ogranicza udzielenia
przez twórcę upoważnienia innym osobom do korzystania z utworu na tym samym
polu eksploatacji (licencja niewyłączna).
3. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, licencjobiorca nie może upoważnić
innej osoby do korzystania z utworu w zakresie uzyskanej licencji.
4. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, uprawniony z licencji wyłącznej może
dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych, w
zakresie objętym umową licencyjną.
5. Umowa licencyjna wyłączna wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem
nieważności.
Art. 68. 1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, a licencji udzielono na czas nie
oznaczony, twórca może ją wypowiedzieć z zachowaniem terminów umownych, a
w ich braku na rok naprzód, na koniec roku kalendarzowego.
2. Licencję udzieloną na okres dłuższy niż pięć lat uważa się, po
upływie tego terminu, za udzieloną na czas nie oznaczony.
Rozdział 6
Przepisy szczególne dotyczące utworów audiowizualnych
Art. 69. 12) Współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły
wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator
obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu
audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno-muzycznych oraz twórca
scenariusza.
Art. 70. 13) 1. Domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na
mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego
utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach
utworu audiowizualnego jako całości.
2. Główny reżyser, operator obrazu, twórcy scenariusza, twórcy innych
utworów literackich lub muzycznych, które stworzone zostały do utworu
audiowizualnego lub w nim wykorzystane, oraz artyści wykonawcy są uprawnieni
do:
1) wynagrodzenia proporcjonalnego do wpływów z tytułu wyświetlania utworu
audiowizualnego w kinach,
2) stosownego wynagrodzenia z tytułu najmu egzemplarzy utworów
audiowizualnych i ich publicznego odtwarzania,
3) stosownego wynagrodzenia z tytułu nadawania utworu w telewizji lub poprzez
inne środki publicznego udostępniania utworów,
4) stosownego wynagrodzenia z tytułu reprodukowania utworu audiowizualnego na
egzemplarzu przeznaczonym do własnego użytku osobistego.
3. Korzystający z utworu audiowizualnego wypłaca wynagrodzenie, o którym
mowa w ust. 2, za pośrednictwem właściwej organizacji zbiorowego
zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.
4. Stosowne wynagrodzenie za korzystanie z polskiego utworu audiowizualnego za
granicą lub zagranicznego utworu audiowizualnego w Rzeczypospolitej Polskiej
może być ustalone ryczałtowo.
Art. 71. Producent może bez zgody twórców utworu audiowizualnego dokonywać
tłumaczeń na różne wersje językowe.
Art. 72. Twórca utworu zamówionego do utworu audiowizualnego może, po
upływie pięciu lat od przyjęcia zamówionego utworu, zezwolić na
rozpowszechnianie tego utworu w innym utworze audiowizualnym, jeżeli w tym
terminie nie doszło do rozpowszechnienia utworu audiowizualnego z jego
utworem. Strony mogą skrócić ten termin.
Art. 73. Prawo do nadzoru autorskiego może być wykonywane tylko w stosunku do
ostatecznej wersji utworu audiowizualnego.
Rozdział 7
Przepisy szczególne dotyczące programów komputerowych
Art. 74. 1. Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o
ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.
2. 14) Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego
wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu
komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.
3. Prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w
wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o
ile umowa nie stanowi inaczej.
4. Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem
przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:
1) 15) trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w
całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w
zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania
i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie,
czynności te wymagają zgody uprawnionego,
2) tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych
zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian
dokonała,
3) 16) rozpowszechniania, w tym najmu, programu komputerowego lub jego
kopii.
Art. 75. 1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, czynności wymienione w art. 74
ust. 4 pkt 1 i 2 nie wymagają zgody uprawnionego, jeżeli są niezbędne do
korzystania z programu komputerowego zgodnie z jego przeznaczeniem, w tym do
poprawiania błędów przez osobę, która legalnie weszła w jego
posiadanie.
2. Nie wymaga zezwolenia uprawnionego:
1) sporządzenie kopii zapasowej, jeżeli jest to niezbędne do korzystania z
programu komputerowego. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, kopia ta nie może
być używana równocześnie z programem komputerowym,
2) 17) obserwowanie, badanie i testowanie funkcjonowania programu komputerowego
w celu poznania jego idei i zasad przez osobę posiadającą prawo korzystania
z egzemplarza programu komputerowego, jeżeli, będąc do tych czynności
upoważniona, dokonuje ona tego w trakcie wprowadzania, wyświetlania,
stosowania, przekazywania lub przechowywania programu komputerowego,
3) zwielokrotnianie kodu lub tłumaczenie jego formy w rozumieniu art. 74 ust.
4 pkt 1 i 2, jeżeli jest to niezbędne do uzyskania informacji koniecznych do
osiągnięcia współdziałania niezależnie stworzonego programu komputerowego
z innymi programami komputerowymi, o ile zostaną spełnione następujące
warunki:
a) czynności te dokonywane są przez licencjobiorcę lub inną osobę
uprawnioną do korzystania z egzemplarza programu komputerowego bądź przez
inną osobę działającą na ich rzecz,
b) informacje niezbędne do osiągnięcia współdziałania nie były uprzednio
łatwo dostępne dla osób, o których mowa pod lit. a),
c) czynności te odnoszą się do tych części oryginalnego programu
komputerowego, które są niezbędne do osiągnięcia współdziałania.
3. 18) Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 3, nie mogą być:
1) wykorzystane do innych celów niż osiągnięcie współdziałania
niezależnie stworzonego programu komputerowego,
2) przekazane innym osobom, chyba że jest to niezbędne do osiągnięcia
współdziałania niezależnie stworzonego programu komputerowego,
3) wykorzystane do rozwijania, wytwarzania lub wprowadzania do obrotu programu
komputerowego o istotnie podobnej formie wyrażenia lub do innych czynności
naruszających prawa autorskie.
Art. 76. Postanowienia umów sprzeczne z art. 75 ust. 2 i 3 są nieważne.
Art. 77. Do programów komputerowych nie stosuje się przepisów art. 16 pkt
3-5, art. 20, 23, 27, 28, 30, 49 ust. 2 oraz art. 56, 60 i 62.
Art. 771. 19) Uprawniony może domagać się od użytkownika programu
komputerowego zniszczenia posiadanych przez niego środków technicznych (w tym
programów komputerowych), których jedynym przeznaczeniem jest ułatwianie
niedozwolonego usuwania lub obchodzenia technicznych zabezpieczeń
programu.
Rozdział 8
Ochrona autorskich praw osobistych
Art. 78. 1. Twórca, którego autorskie prawa osobiste zostały zagrożone
cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania. W razie
dokonanego naruszenia może także żądać, aby osoba, która dopuściła się
naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w
szczególności aby złożyła publiczne oświadczenie o odpowiedniej treści i
formie. Jeżeli naruszenie było zawinione, sąd może przyznać twórcy
odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia za doznaną
krzywdę albo – na żądanie twórcy – zobowiązać sprawcę, aby uiścił
odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez twórcę cel społeczny.
2. Jeżeli twórca nie wyraził innej woli, po jego śmierci z powództwem o
ochronę autorskich praw osobistych zmarłego może wystąpić małżonek, a w
jego braku kolejno: zstępni, rodzice, rodzeństwo, zstępni rodzeństwa.
3. Jeżeli twórca nie wyraził innej woli, osoby wymienione w ust. 2 są
uprawnione w tej samej kolejności do wykonywania autorskich praw osobistych
zmarłego twórcy.
4. Jeżeli twórca nie wyraził innej woli, z powództwem, o którym mowa w
ust. 2, może również wystąpić stowarzyszenie twórców właściwe ze
względu na rodzaj twórczości lub organizacja zbiorowego zarządzania prawami
autorskimi lub prawami pokrewnymi, która zarządzała prawami autorskimi
zmarłego twórcy.
Rozdział 9
Ochrona autorskich praw majątkowych
Art. 79. 1. Twórca może żądać od osoby, która naruszyła jego autorskie
prawa majątkowe, zaniechania naruszenia, wydania uzyskanych korzyści albo
zapłacenia w podwójnej, a w przypadku gdy naruszenie jest zawinione,
potrójnej wysokości stosownego wynagrodzenia z chwili jego dochodzenia;
twórca może również żądać naprawienia wyrządzonej szkody, jeżeli
działanie naruszającego było zawinione.
2. Niezależnie od roszczeń wymienionych w ust. 1, uprawniony może się
domagać, ażeby sprawca naruszenia dokonanego w ramach działalności
gospodarczej podejmowanej w cudzym albo we własnym imieniu, choćby na cudzy
rachunek, uiścił odpowiednią sumę pieniężną z przeznaczeniem na Fundusz,
o którym mowa w art. 111. Suma ta nie może być niższa niż dwukrotna
wysokość uprawdopodobnionych korzyści odniesionych przez sprawcę z
dokonanego naruszenia.
3. 20) Przepis ust. 1 stosuje się w odniesieniu do usuwania lub obchodzenia
zabezpieczeń technicznych przed udostępnianiem, zwielokrotnianiem lub
rozpowszechnianiem utworu, jeżeli działania te mają na celu bezprawne
korzystanie z utworu.
4. 20) Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku usuwania lub
zmiany bez upoważnienia jakichkolwiek informacji identyfikujących dzieło,
autora, podmiot praw autorskich do dzieła lub informacji o warunkach
eksploatacji dzieła, o ile zostały one dołączone do egzemplarza dzieła lub
są przekazywane w związku z rozpowszechnianiem dzieła, a także zawinionego
rozpowszechniania dzieł z bezprawnie usuniętymi lub zmodyfikowanymi takimi
informacjami.
Art. 80. 1. Sąd właściwy do rozpoznania sprawy o naruszenie autorskich praw
majątkowych miejsca, w którym sprawca prowadzi działalność lub znajduje
się jego majątek, także przed wytoczeniem powództwa rozpoznaje, nie
później jednak niż w ciągu 3 dni od dnia złożenia w sądzie, wniosek
mającego w tym interes prawny:
1) o zabezpieczenie dowodów, bez potrzeby wykazania obawy, że ich
przeprowadzenie stanie się niewykonalne lub zbyt utrudnione,
2) o zobowiązanie naruszającego autorskie prawa majątkowe do udzielenia
informacji i udostępnienia, określonej przez sąd, dokumentacji mającej
znaczenie dla roszczeń, o których mowa w art. 79 ust. 1,
3) o zabezpieczenie roszczenia z tytułu naruszenia autorskich praw
majątkowych, wydając stosowne zarządzenie tymczasowe, po uprawdopodobnieniu,
że niezabezpieczenie roszczenia może pozbawić uprawnionego zaspokojenia,
choćby zarządzenie tymczasowe zmierzało do zaspokojenia roszczenia.
2. Sąd może uzależnić wydanie postanowienia o zabezpieczeniu dowodów lub
roszczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, od złożenia stosownej
kaucji.
3. Sąd orzeka przepadek, na rzecz Skarbu Państwa, bezprawnie wytworzonych
egzemplarzy utworów.
4. Sąd może orzec przepadek, na rzecz Skarbu Państwa, przedmiotów
służących do bezprawnego wytworzenia egzemplarzy utworów lub przedmiotów,
przy których użyciu dokonano naruszenia.
5. Na wniosek poszkodowanego, na poczet należnego odszkodowania, sąd może
orzec przyznanie poszkodowanemu przedmiotów, o których mowa w ust. 4.
6. Domniemywa się, że przedmioty, o których mowa w ust. 4, należą do
naruszającego prawa autorskie.
7. Zażalenie na postanowienie sądu w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt
1-3, sąd rozpoznaje w ciągu 7 dni.
Rozdział 10
Ochrona wizerunku, adresata korespondencji i tajemnicy źródeł informacji
Art. 81. 1. Rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim
przedstawionej. W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane,
jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie.
2. Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku:
1) osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z
pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych,
społecznych, zawodowych,
2) osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie,
krajobraz, publiczna impreza.
Art. 82. Jeżeli osoba, do której korespondencja jest skierowana, nie
wyraziła innej woli, rozpowszechnianie korespondencji, w okresie dwudziestu
lat od jej śmierci, wymaga zezwolenia małżonka, a w jego braku kolejno
zstępnych, rodziców lub rodzeństwa.
Art. 83. Do roszczeń w przypadku rozpowszechniania wizerunku osoby na nim
przedstawionej oraz rozpowszechniania korespondencji bez wymaganego zezwolenia
osoby, do której została skierowana, stosuje się odpowiednio przepis art. 78
ust. 1; roszczeń tych nie można dochodzić po upływie dwudziestu lat od
śmierci tych osób.
Art. 84. 1. Twórca, a wydawca lub producent na żądanie twórcy mają
obowiązek zachowania w tajemnicy źródeł informacji wykorzystanych w utworze
oraz nieujawniania związanych z tym dokumentów.
2. Ujawnienie tajemnicy jest dozwolone za zgodą osoby, która powierzyła
tajemnicę, lub na podstawie postanowienia właściwego sądu.
Rozdział 11
Prawa pokrewne
Oddział 1
Prawa do artystycznych wykonań
Art. 85. 21) 1. Każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej
pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu
wyrażenia.
2. Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności:
działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów,
wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy
przyczyniających się do powstania wykonania.
Art. 86. 1. Artyście wykonawcy przysługuje, w granicach określonych
przepisami ustawy, wyłączne prawo do:
1) ochrony dóbr osobistych dotyczących artystycznego wykonania,
2) korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania nim na
poszczególnych polach eksploatacji,
3) wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania.
2. Wyłączne prawo korzystania i rozporządzania, o którym mowa w ust. 1 pkt
2, obejmuje prawo do:
1) utrwalania,
2) zwielokrotniania określoną techniką,
3) wprowadzenia do obrotu,
4) publicznego odtwarzania, chyba że jest ono dokonywane za pomocą
wprowadzonego do obrotu egzemplarza,
5) najmu,
6) dzierżawy,
7) nadawania, chyba że jest ono dokonywane za pomocą wprowadzonego do obrotu
egzemplarza.
3. W przypadku nadawania lub publicznego odtwarzania wykonania za pomocą
wprowadzonego do obrotu egzemplarza, artyście wykonawcy przysługuje prawo do
stosownego wynagrodzenia.
Art. 87. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, zawarcie przez artystę wykonawcę
z producentem utworu audiowizualnego umowy o współudział w realizacji utworu
audiowizualnego przenosi na producenta prawa do rozporządzania i korzystania z
wykonania, w ramach tego utworu audiowizualnego, na wszystkich znanych w chwili
zawarcia umowy polach eksploatacji.
Art. 88. Prawo artysty wykonawcy nie narusza prawa autorskiego do wykonywanego
utworu.
Art. 89. 22) Prawo, o którym mowa w art. 86 ust. 1 pkt 2 i 3, wygasa z
upływem pięćdziesięciu lat następujących po roku, w którym artystyczne
wykonanie ustalono. Jeżeli jednak w tym czasie nastąpiła publikacja
utrwalenia tego wykonania lub jego publiczne odtworzenie, okres ochrony liczy
się od tych zdarzeń, a gdy miały miejsce obydwa – od tego z nich, które
miało miejsce wcześniej.
Art. 90. Przepisy ustawy stosuje się do artystycznych wykonań, które:
1) dokonane zostały przez obywatela polskiego albo osobę zamieszkałą na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) zostały ustalone po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
lub
3) zostały opublikowane po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, lub
4) są chronione na podstawie umów międzynarodowych.
Art. 91. Domniemywa się, że kierownik zespołu jest umocowany do
reprezentowania praw do zespołowego artystycznego wykonania. Domniemanie to
stosuje się odpowiednio do części artystycznego wykonania mających
samodzielne znaczenie.
Art. 92. Do artystycznych wykonań stosuje się odpowiednio przepisy art. 8-10,
12, 18, 21, 41-45, 47-49, 52-55, 57-59, 62-68, 71 i 78.
Art. 93. Do prawa do artystycznego wykonania stosuje się odpowiednio przepis
art. 33 pkt 10 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.
Oddział 2
Prawa do fonogramów i wideogramów
Art. 94. 1. Producentem fonogramu lub wideogramu jest ten, pod czyim nazwiskiem
lub firmą (nazwą) fonogram lub wideogram został po raz pierwszy
sporządzony.
2. Bez uszczerbku dla praw twórców lub artystów wykonawców, producentowi
fonogramu lub wideogramu przysługuje wyłączne prawo do rozporządzania i
korzystania z fonogramu lub wideogramu w zakresie:
1) zwielokrotniania określoną techniką,
2) wprowadzenia do obrotu,
3) najmu,
4) dzierżawy.
3. W przypadku nadawania lub publicznego odtwarzania wprowadzonego do obrotu
fonogramu lub wideogramu, producentowi przysługuje prawo do stosownego
wynagrodzenia.
Art. 95. Prawo, o którym mowa w art. 94 ust. 2 i 3, gaśnie z upływem
pięćdziesięciu lat następujących po roku, w którym fonogram lub wideogram
został sporządzony.
Art. 96. Przepisy ustawy stosuje się do fonogramów i wideogramów:
1) których producent ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce
zamieszkania lub siedzibę, lub
2) których ochrona wynika z umów międzynarodowych.
Oddział 3
Prawa do nadań
Art. 97. Bez uszczerbku dla praw twórców i artystów wykonawców, organizacji
radiowej lub telewizyjnej przysługuje wyłączne prawo do rozporządzania i
korzystania ze swoich programów w zakresie:
1) utrwalania,
2) zwielokrotniania określoną techniką,
3) nadawania, w tym także przez inną organizację radiową lub
telewizyjną.
Art. 98. Prawo, o którym mowa w art. 97, gaśnie z upływem pięćdziesięciu
lat następujących po roku pierwszego nadania programu.
Art. 99. Przepisy ustawy stosuje się do programów:
1) organizacji radiowej i telewizyjnej, która ma siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, lub
2) których ochrona wynika z umów międzynarodowych.
Oddział 31 23)
Prawa do pierwszych wydań oraz wydań naukowych i krytycznych
Art. 991. Wydawcy, który jako pierwszy w sposób zgodny z prawem opublikował
lub w inny sposób rozpowszechnił utwór, którego czas ochrony już wygasł,
a jego egzemplarze nie były jeszcze publicznie udostępniane, przysługuje
wyłączne prawo do rozporządzania tym utworem i korzystania z niego na
wszystkich polach eksploatacji przez okres dwudziestu pięciu lat od daty
publikacji.
Art. 992. Temu, kto po upływie czasu ochrony prawa autorskiego do utworu
przygotował jego wydanie krytyczne lub naukowe, nie będące utworem,
przysługuje wyłączne prawo do rozporządzania takim wydaniem i korzystania z
niego w zakresie, o którym mowa w art. 50 pkt 1-3 oraz 8 i 9, przez okres
trzydziestu lat od daty publikacji.
Art. 993. Przepisy art. 991 i art. 992 stosuje się odpowiednio do utworów i
tekstów, które ze względu na czas ich powstania lub charakter nigdy nie
były objęte ochroną prawa autorskiego.
Art. 994. Przy wyznaczaniu czasu ochrony, o którym mowa w art. 991 i w art.
992, stosuje się odpowiednio przepisy art. 37 i art. 39.
Oddział 4
Postanowienia wspólne dotyczące praw pokrewnych
Art. 100. 24) Wykonywanie praw do artystycznych wykonań, fonogramów,
wideogramów, nadań programów, a także pierwszych wydań oraz wydań
naukowych i krytycznych, podlega odpowiednio ograniczeniom wynikającym z
przepisów art. 23-35.
Art. 101. 25) Do artystycznych wykonań, fonogramów, wideogramów, nadań
programów, pierwszych wydań oraz wydań naukowych i krytycznych stosuje się
odpowiednio przepisy art. 1 ust. 3 i 4, art. 6, art. 22, art. 39, art. 51, art.
79 ust. 1 i 3 oraz art. 80.
Art. 102. 1. Na każdym egzemplarzu fonogramu lub wideogramu umieszcza się,
poza oznaczeniami dotyczącymi autorstwa i artystycznego wykonawstwa, tytułami
utworów oraz datą sporządzenia, nazwisko lub firmę (nazwę) producenta
oraz, w wypadku utrwalenia nadania, nazwę organizacji radiowej lub
telewizyjnej.
2. Domniemywa się, że egzemplarze nie spełniające wymogów określonych w
ust. 1 zostały sporządzone bezprawnie.
Art. 103. 26) Spory dotyczące praw pokrewnych należą do właściwości
sądów okręgowych.
Rozdział 12
Organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami
pokrewnymi
Art. 104. 1. Organizacjami zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub
prawami pokrewnymi, zwanymi dalej „organizacjami zbiorowego zarządzania”, w
rozumieniu ustawy, są stowarzyszenia zrzeszające twórców, artystów
wykonawców, producentów lub organizacje radiowe i telewizyjne, których
statutowym zadaniem jest zbiorowe zarządzanie i ochrona powierzonych im praw
autorskich lub praw pokrewnych oraz wykonywanie uprawnień wynikających z
ustawy.
2. Do organizacji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy prawa o
stowarzyszeniach, z tym że:
1) członkiem organizacji może być również osoba prawna,
2) podjęcie przez organizacje działalności określonej w ustawie wymaga
zezwolenia ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego 2) ,
3) nadzór nad organizacjami sprawuje minister właściwy do spraw kultury i
ochrony dziedzictwa narodowego 2) .
3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 2)
udziela zezwolenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, organizacjom dającym
rękojmię należytego zarządzania powierzonymi prawami.
4. W przypadku stwierdzenia naruszenia zakresu udzielonego zezwolenia, minister
właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 2) wzywa
organizację do usunięcia naruszenia w wyznaczonym terminie z zagrożeniem
cofnięcia zezwolenia.
5. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, może być cofnięte, jeżeli
organizacja:
1) nie wykonuje należycie obowiązków w zakresie zarządzania powierzonymi
jej prawami autorskimi lub pokrewnymi oraz ich ochrony,
2) narusza przepisy prawa w zakresie udzielonego zezwolenia.
6. Decyzja ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego o udzieleniu lub o cofnięciu zezwolenia na podjęcie wykonywania
przez organizacje zbiorowego zarządzania uprawnień określonych w ust. 1
podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor
Polski”.
Art. 105. 1. Domniemywa się, że organizacja zbiorowego zarządzania jest
uprawniona do zarządzania i ochrony w odniesieniu do pól eksploatacji
objętych zbiorowym zarządzaniem oraz że ma legitymację procesową w tym
zakresie. Na domniemanie to nie można się powołać, gdy do tego samego
utworu lub artystycznego wykonania rości sobie tytuł więcej niż jedna
organizacja zbiorowego zarządzania.
2. W zakresie swojej działalności organizacja zbiorowego zarządzania może
się domagać udzielenia informacji oraz udostępnienia dokumentów
niezbędnych do określenia wysokości dochodzonych przez nią wynagrodzeń i
opłat.
Art. 106. 1. Organizacja zbiorowego zarządzania jest obowiązana do
jednakowego traktowania praw swoich członków oraz innych podmiotów przez
siebie reprezentowanych w zakresie zarządzania tymi prawami lub dochodzenia
ich ochrony.
2. Organizacja zbiorowego zarządzania nie może, bez ważnych powodów,
odmówić zgody na korzystanie z utworów lub artystycznych wykonań w
granicach wykonywanego przez siebie zarządu.
3. Organizacja zbiorowego zarządzania nie może, bez ważnych powodów,
odmówić podjęcia zarządzania prawem autorskim lub prawem pokrewnym.
Zarządzanie to wykonuje zgodnie ze swoim statutem.
Art. 107. Jeżeli na danym polu eksploatacji działa więcej niż jedna
organizacja zbiorowego zarządzania, organizacją właściwą w rozumieniu
ustawy jest organizacja, do której należy twórca lub artysta wykonawca, a
gdy twórca lub artysta wykonawca nie należy do żadnej organizacji albo nie
ujawnił swojego autorstwa – organizacja wskazana przez Komisję Prawa
Autorskiego, o której mowa w art. 108 ust. 1.
Art. 108. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego 2) powołuje Komisję Prawa Autorskiego, zwaną dalej „Komisją”,
składającą się z czterdziestu arbitrów powoływanych w odpowiedniej
proporcji spośród kandydatów, o których mowa w ust. 2.
2. Kandydatów na członków Komisji przedstawiają organizacje zbiorowego
zarządzania, stowarzyszenia twórców, artystów wykonawców, producentów,
organizacje zrzeszające podmioty zajmujące się zawodowo korzystaniem z
utworów oraz organizacje radiowe i telewizyjne, w terminie wyznaczonym przez
ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 2) .
Informację o terminie ogłasza się w drukowanych dziennikach prasowych.
3. Komisja w składzie sześciu arbitrów oraz przewodniczącego jako
superarbitra, wyznaczonych przez ministra właściwego do spraw kultury i
ochrony dziedzictwa narodowego 2) z grona arbitrów, zatwierdza lub odmawia
zatwierdzenia przedstawionych przez organizacje zbiorowego zarządzania tabel
wynagrodzeń za korzystanie z utworów lub artystycznych wykonań objętych
zbiorowym zarządzaniem, a także wskazuje organizację właściwą w
rozumieniu art. 107.
4. Do postępowania przed Komisją w sprawach, o których mowa w ust. 3,
stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Od
orzeczeń Komisji wydanych w tym trybie służy odwołanie do ministra
właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 2) .
5. Komisja w składzie trzyosobowym wyznaczonym z grona arbitrów po jednym
przez każdą ze stron oraz superarbitra wybranego przez tak wyznaczonych
arbitrów rozstrzyga spory dotyczące stosowania tabel, o których mowa w ust.
3. Jeżeli jedna ze stron nie wyznaczy arbitra albo arbitrzy nie wyznaczą
superarbitra, zostaną oni wyznaczeni przez ministra właściwego do spraw
kultury i ochrony dziedzictwa narodowego >2) .
6. Do postępowania przed Komisją w sprawach, o których mowa w ust. 5,
stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o
postępowaniu przed sądem polubownym.
7. Strona niezadowolona z rozstrzygnięcia Komisji, o którym mowa w ust. 5,
może w terminie 14 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia wnieść
powództwo do właściwego sądu okręgowego 27) .
8. Arbitrom za udział w posiedzeniach Komisji przysługuje wynagrodzenie.
9. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 2)
określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb działania
Komisji, wysokość wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 8, wysokość opłat
za postępowanie przed Komisją oraz zasady ich wnoszenia.
Art. 109. Postanowienia umowne mniej korzystne dla twórców, niż wynikałoby
to z tabel, o których mowa w art. 108 ust. 3, są nieważne, a ich miejsce
zajmują odpowiednie postanowienia tych tabel.
Art. 110. Wysokość wynagrodzeń dochodzonych w zakresie zbiorowego
zarządzania przez organizacje zbiorowego zarządzania powinna uwzględniać
wysokość wpływów osiąganych z korzystania z utworów i artystycznych
wykonań, a także charakter i zakres korzystania z tych utworów i wykonań
artystycznych.
Rozdział 13
Fundusz Promocji Twórczości
Art. 111. 1. Tworzy się Fundusz Promocji Twórczości, zwany dalej
„Funduszem”.
2. Funduszem dysponuje minister właściwy do spraw kultury i ochrony
dziedzictwa narodowego 2) .
3. Fundusz jest państwowym funduszem celowym w rozumieniu przepisów prawa
budżetowego.
Art. 112. Przychodami Funduszu są:
1) wpływy określone w art. 40,
2) wpływy określone w art. 79 ust. 2,
3) dobrowolne wpłaty, zapisy i darowizny,
4) inne wpływy.
Art. 113. Środki Funduszu przeznacza się na:
1) stypendia i pomoc socjalną dla twórców utworów oraz dla twórców
opracowań utworów,
2) pokrycie w całości lub w części kosztów wydań utworów o szczególnym
znaczeniu dla kultury i nauki oraz wydań dla niewidomych.
Art. 114. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
2) , po zasięgnięciu opinii właściwych stowarzyszeń twórców, określa, w
drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady dokonywania wypłat z Funduszu
oraz zasady przyznawania stypendiów i pomocy socjalnej, o których mowa w art.
113 pkt 1.
Rozdział 14
Odpowiedzialność karna
Art. 115. 1. 28) Kto przywłaszcza sobie autorstwo albo wprowadza w błąd co
do autorstwa całości lub części cudzego utworu albo artystycznego
wykonania,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 3.
2. Tej samej karze podlega, kto rozpowszechnia bez podania nazwiska lub
pseudonimu twórcy cudzy utwór w wersji oryginalnej albo w postaci
opracowania, artystyczne wykonanie albo publicznie zniekształca taki utwór,
artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie.
3. 29) Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w inny sposób niż
określony w ust. 1 lub 2 narusza cudze prawa autorskie lub prawa pokrewne
określone w art. 16, art. 17, art. 18, art. 19 ust. 1 lub 2, art. 20 ust. 1 i
2, art. 40 ust. 1 lub 2, art. 86, art. 94 ust. 2 i art. 97,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
Art. 116. 1. 30) Kto bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom rozpowszechnia
cudzy utwór w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, artystyczne
wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.
2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
3. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w
ust. 1 stałe źródło dochodu albo działalność przestępną, określoną w
ust. 1, organizuje lub nią kieruje,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.
4. 30) Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa nieumyślnie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
Art. 117. 1. 31) Kto bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom w celu
rozpowszechnienia utrwala lub zwielokrotnia cudzy utwór w wersji oryginalnej
lub w postaci opracowania, artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub
nadanie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.
2. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w
ust. 1 stałe źródło dochodu albo działalność przestępną, określoną w
ust. 1, organizuje lub nią kieruje,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 118. 32) 1. Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przedmiot
będący nośnikiem utworu, artystycznego wykonania, fonogramu, wideogramu
rozpowszechnianego lub zwielokrotnionego bez uprawnienia albo wbrew jego
warunkom nabywa lub pomaga w jego zbyciu albo przedmiot ten przyjmuje lub
pomaga w jego ukryciu,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
2. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w
ust. 1 stałe źródło dochodu albo działalność przestępną, określoną w
ust. 1, organizuje lub nią kieruje,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 5.
3. Jeżeli na podstawie towarzyszących okoliczności sprawca przestępstwa
określonego w ust. 1 lub 2 powinien i może przypuszczać, że przedmiot
został uzyskany za pomocą czynu zabronionego,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.
Art. 1181. 33) 1. Kto wytwarza przedmioty przeznaczone do niedozwolonego
usuwania lub obchodzenia technicznych zabezpieczeń przed odtwarzaniem,
przegrywaniem lub zwielokrotnianiem utworu bądź też służące do
nielegalnego odbioru nadawanych programów, przeznaczonych dla zamkniętego
grona odbiorców, uzyskujących do nich dostęp po zapłaceniu wynagrodzenia
usługodawcy, albo dokonuje obrotu takimi przedmiotami,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 3.
2. Kto posiada, przechowuje lub wykorzystuje przedmioty, o których mowa w ust.
1,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
Art. 119. 34) Kto uniemożliwia lub utrudnia wykonywanie prawa do kontroli
korzystania z utworu, artystycznego wykonania, fonogramu lub wideogramu albo
odmawia udzielenia informacji przewidzianych w art. 47,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
Art. 120. (skreślony). 35)
Art. 121. 1. 36) W wypadku skazania za czyn określony w art. 115, 116, 117,
118 lub 1181, sąd orzeka przepadek przedmiotów pochodzących z przestępstwa,
chociażby nie były własnością sprawcy.
2. W wypadku skazania za czyn określony w art. 115, 116, 117 lub 118, sąd
może orzec przepadek przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa,
chociażby nie były własnością sprawcy.
Art. 122. 37) Ściganie przestępstw określonych w art. 115, art. 116 ust. 1,
2 i 4, art. 117 ust. 1, art. 118 ust. 1, art. 1181 oraz art. 119 następuje na
wniosek pokrzywdzonego.
Art. 1221. 38) W sprawach o przestępstwa określone w art. 115-119
pokrzywdzonym jest również właściwa organizacja zbiorowego zarządzania
prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.
Art. 123. 39) Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, może
wyznaczyć sądy rejonowe właściwe do rozpoznawania spraw o przestępstwa, o
których mowa w art. 115-119 – na obszarze właściwości danego sądu
okręgowego.
Rozdział 15
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 124. 1. Przepisy ustawy stosuje się do utworów:
1) ustalonych po raz pierwszy po jej wejściu w życie,
2) do których prawa autorskie według przepisów dotychczasowych nie
wygasły,
3) do których prawa autorskie według przepisów dotychczasowych wygasły, a
które według niniejszej ustawy korzystają nadal z ochrony, z wyłączeniem
okresu między wygaśnięciem ochrony według ustawy dotychczasowej i wejściem
w życie niniejszej ustawy. Ustawa nie narusza własności egzemplarzy utworów
rozpowszechnionych przed dniem jej wejścia w życie.
2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się do utworów obywateli obcych stale
zamieszkałych za granicą, pod warunkiem wzajemności.
3. (skreślony). 40)
4. Postanowienia umów, zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy,
sprzeczne z przepisami art. 75 ust. 2 i 3 są nieważne.
Art. 125. 1. Przepisy ustawy stosuje się do artystycznych wykonań:
1) ustalonych po raz pierwszy po jej wejściu w życie,
2) 41) w zakresie korzystania z nich po jej wejściu w życie, jeżeli według
przepisów niniejszej ustawy korzystają nadal z ochrony.
2. Ustawa nie narusza własności egzemplarzy, na których utrwalono
artystyczne wykonanie przed dniem jej wejścia w życie.
Art. 126. 1. Przepisy ustawy stosuje się do:
1) fonogramów i wideogramów, które zostały sporządzone po jej wejściu w
życie,
2) programów radiowych i telewizyjnych, które zostały nadane po jej wejściu
w życie,
3) 42) fonogramów i wideogramów oraz programów radiowych i telewizyjnych,
które według niniejszej ustawy korzystają nadal z ochrony.
2. 43) Zasady, o której mowa w ust. 1 pkt 3, nie stosuje się do korzystania
przez szkoły w celach dydaktycznych ze sporządzonych przed dniem wejścia w
życie ustawy nadań, fonogramów i wideogramów nie będących filmami
fabularnymi oraz spektaklami teatralnymi, a także do korzystania z utrwalonych
na fonogramach i wideogramach artystycznych wykonań.
Art. 127. 1. Jeżeli rozpoczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy korzystanie z utworu, artystycznego wykonania, fonogramu, wideogramu lub
programu radiowego albo telewizyjnego było według przepisów dotychczasowych
dozwolone, natomiast po tej dacie wymaga zezwolenia, to może być ono
dokończone, pod warunkiem że uprawniony otrzymał stosowne wynagrodzenie.
2. Z zastrzeżeniem ust. 3, dokonane przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy czynności prawne odnoszące się do prawa autorskiego są skuteczne i
podlegają ocenie według przepisów prawa dotychczasowego; odnosi się to
również do zdarzeń innych niż czynności prawne.
3. Ustawę stosuje się do umów długoterminowych, które zawarte zostały
przed dniem jej wejścia w życie, w odniesieniu do okresu następującego po
tej dacie oraz do zobowiązań, które powstały przed dniem wejścia w życie
ustawy, w odniesieniu do skutków prawnych zdarzeń następujących po tej
dacie, nie związanych z istotą zobowiązania.
4. Umowy zawarte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy nie obejmują
praw pokrewnych, chyba że strony postanowiły inaczej.
Art. 1271. 44) Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, w drodze zarządzenia, utworzy
zespół do spraw przeciwdziałania naruszeniom prawa autorskiego i praw
pokrewnych oraz określi jego skład, zadania i tryb działania.
Art. 128. Traci moc ustawa z dnia 10 lipca 1952 r. o prawie autorskim (Dz. U.
Nr 34, poz. 234, z 1975 r. Nr 34, poz. 184 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192).
Art. 129. 45) Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia
ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu art. 124 ust. 3, który wchodzi w życie z
dniem ogłoszenia. 46)
No i chyba wszystko jasne 😉
Eee… :O może mi to ktoś streścić? 😉
To i tak nie wszystko 😛 (kawałek kajś wsiąknął, poza tym to tylko ustawa
o prawach autorskich, a są jeszcze o dobrach intelektualnych itp, i wszystkie
się łączą)
Generalnie to covery możesz grać tylko w domu, o ile nikogo nie ma w pobliżu
i oczywiście jeśli wałek został upowszechniony publicznie przez twórcę.
Na koncercie możesz zagrać co najwyżej refren,ale musisz zaznaczyć kto go
wymyślił.
Ktoś tam pytał O Cobaina.
Prawa autorskie obowiązują jeszcze 70 lat po śmierci, poza tym pozostali
członkowie Nirvany żyją i chyba mają prawa do swoich nagrań, no nie ?
Eeee tam :). Można zagrać całą piosenką, a nawet całe dyskografie :wink:.
Poza prawem pisanym uwzględnia się jeszcze jeszcze np.: zasady życia i
praktyki społecznej. Kłopoty mogą być wtedy gdy jesteś bardziej pro i za
granie coverów czerpiesz zyski.
Co do Kurta Combaina: Z tego co wiem, to Courtney Love posiada prawa do
utwórów Narvany :czytaj:.
Zastanawiam się jednak, czy ci wszyscy kolesie grający kowery różnych ramot
(jakieś Reel Big Fish czy inne punk ska covers), musieli pytac twórców? A
jak to jest jeśli w utworze wykorzystamy czyjś wiersz, vide chociażby „Do
prostego człowieka” Akuratu? Pytam bo niestety podejrzewam że nie będę w
stanie przeczytac ze zrozumieniem powyższego wyciągu z obwieszczenia. Tank.
Jeśli grasz za darmo i da się to dopasować do „okazjonalnego wykonywania na
żywo, związanego ze sprawowaniem kultu religijnego, uroczystościami
państwowymi, szkolnymi, obchodami i imprezami powszechnie dostępnymi, z
wyłączeniem jednak imprez reklamowych, promocyjnych i wyborczych” nikt nie
musi autorowi płacić.
Jeśli grasz zarobkowo to „organzacja zbiorowego zarządzania” powinna od tego
wziąść odpowiednie stawki i rozliczyć się ze swoimi członkami którzy
posiadają prawa autorskie do kawałków. Tylko w ustawie nie doczytałem się
czy ma je wziąść od muzyków, od właściciala lokalu (który zwykle zarabia
na tym dużo więcej niż muzycy), organizatora imprezy itp. Wie ktoś jak to w
praktyce wygląda?
O ile tego nikt wczesniej napisal: slyszalem, ze jeśli utwor ma powyzej 20 lat
to można z nim zrobić co się chce bez naruszenia zadnego prawa.
a czy mogę nagrać na płytę np 5 symfonie Bethoveena w wykonaniu mojej
kapeli? Tzn. czy dla takich starych utworów obowiązuje jakieś prawo?
do wszystkich utworów obowiązuje ochrona jeśli są zgłoszone. jak w muzyku
mielismy koncert z orkiestra i była na nim publicznosc to trzeba było do
zaiksu zgłośic i napisac co gramy itp. i na 2 dzien przychodził fax ile
trzeba wkleic za to ze gramy to publicznie. 2 mój kumpel ma knajpe i gadał z
gosciem z ZAIKS`U i teraz ma taka smieszna nalepke ze TU GRAMY LEGALNIE i placi
miesiecznie 90zł na zaiks i może puszczac w knajpie co tylko chce z
jakichkolwiek nosnikow (oryginał i nieoryginał :D) i pytał się tez o
zespół i facet powiedział ze takie samo coś może placić zespół i tez
wtedy będzie to legalne jak beda grali covery ale zespół musi być wtedy
zarejestrowany …co kolwiek to oznacza..chyba chodzi o to ze trzeba wtedy
zglosic w skarbowce ze się gra za kase itp. pozdrawiam
Skoro uzeb wspomniał o rejestracji zespołu… no właśnie, jak to
wygląda?… Czy jeśli ktoś raz na jakiś czas gra w jakimśtam klubie,
załączając jakiś kower, dla ludzi w większości swoich znajomych, którzy
płacą 5 zł za wstęp żeby na benzynę dla zespołu było… Czy to trzeba
robic jakieś rejestracje zespołu? Na dodatek w skarbówce? (Wiem że to temat
na odddzielny temat, no ale cóż… w dzisiejszych czasach strach zakładac
xD)
Możesz. Zdaje się że prawa autorskie do utworów muzycznych wygasają po 50
latach (są jakieś tam wyjątki) czy coś koło tego.
to ja powiem że prawa autorskie wygasają po 25 latach 🙂
Jeśli chodzi o „covery” które de facto wcale nie są coverami bo są zagrane
dokladnie jak w oryginale – można je grac na koncertach itd. ale nie wolno
czerpać z tego korzyści ani dawać tego na płyty bez zgody autora
Tak mi się wydaje 🙂
To ja powiem, że prawa, owszem, wygasają po 25 latach, ale można je
odnawiać, także nidgy nie wiadomo. W ogóle moim zdaniem to ta cholernia
biurokracja trochę przesadza. Ale wiadomo przepis jedno, życie drugie.
A no jo, 50 lat to chyba było na coś innego. Do poezji prawa autorskie
wygasają chyba po 100, chyba że znowu coś pokręciłem.
Z tego wynika, że jednak po piędziesięciu latach 😀
A o 25 latach nawet słowa nie ma.
A ja słyszałem na WOSie takie coś, że prawo nie działa wstecz. W takim
razie jak to jest odnośnie grania utworów wydanych przed wpisaniem ustawy do
dziennika?
To, że prawo nie działa wstecz akurat oznacza, że nie mogą po wejściu
ustawy Cię ukarać za to, że grałeś covery przed jej wejściem w
życie.
dokładnie tak mazdah…co do grania coverów, to cżeby ktoś Was ściagał to
chyba byście musieli być już na baaaardzo wysokim poziomie…Jakiś duży
festiwal czy ogromny koncert…
Pozdrawiam 😉
Nie udzielam się już na basoofce, ale z powodu niezwykłego odsetku bredni
wypisanych w tym temacie czuję się w obowiązku interweniować.
Po pierwsze prawo autorskie jest niezbywalne, niedziedziczne i przysługuje
ZAWSZE twórcy. Autorem Pana Tadeusza zawsze będzie Mickiewicz, a Enter
Sandman Metallica.
Natomiast autorskie prawo MAJĄTKOWE jest zbywalne, dziedziczne i wygasa po
upływie 70 lat od śmierci twórcy.
Nie ma czegoś takiego jak zasady życia i praktyki społecznej, są zasady
współżycia społecznego. I w przypadkach o których mówimy mają znikome
zastosowanie, bo wszystko jest dokładnie uregulowane. Jedyne ich zastosowanie
w naszej materii to związane z art. 5 KC Nadużycie prawa podmiotowego, które
mówi o tym, że uprawniony nie może korzystać ze swojego prawa jeśli to
skorzystanie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Naprawdę
ciężko podać przykład, w którym dochodzenie odszkodowania za złamanie
prawa autorskiego podlegającego ochronie byłoby niemożliwe z racji na
zws.
Natomiast konkretne odpowiedzi na pytania z tematu są do znalezienia w wątku
na basscity
http://www.basscity.eu/thread-146-post-122121.html#pid122121
i w archiwum z WD, do którego odnośnik jest w linkowanym temacie.
Lepiej późno niż wcale. Nie mniej jednak jakaś merytoryczna wypowiedź ma
ponadczasową wartość.
Dodam jeszcze, że na publiczne wykonania utworów nie trzeba mieć zgody
autora. Udziela jej ZAIKS automatycznie, w ten sposób, że organizator
koncertu ma obowiązek dostarczyć ZAIKSOWi listę wykonywanych utworów i w
zależności od tego, ile % tych utworów to utwory zarejestrowane przez ich
twórców w ZAIKSie, zapłacić stosowne tantiemy.
Czyli jak kapela gra koncert i wplecie 2 covery w 12-utworowy set (gdzie reszta
kawałków to utwory kapeli, niezarejestrowane w ZAIKSie), organizator płaci
(zgodnie z ZAIKSową tabelą) 2% od wpływów z biletów.
A jak jest z numerami, które osiągneły status standardów jak np. SPOONFUL
Dixona?