Musima to marka instrumentów muzycznych z Niemieckiej Republiki Demokratycznej (NRD).
Nazwa marki to skrót nazwy firmy produkcyjnej – Musi kinstrumentenbau Ma rkneukirchen, dawnego VEB Musima Marneukirchen (działającej w latach 1952-1990) w Vogtland.
Musima znajdowała się niedaleko granicy z Czechami – w Markneukirchen. Okoliczne Rudawy miały odpowiednie warunki dla wysokiej jakości świerku, który jest niezbędny do produkcji skrzypiec i gitar akustycznych. Lutnicy gromadzili się na tym obszarze od XVIII wieku, nadając Markneukirchen fenomenalną genealogię. Miasto słynie z instrumentów orkiestrowych i prawdopodobnie swego czasu było największym skupiskiem producentów instrumentów na świecie. Po zjednoczeniu państwowej spółki VEB Musima była prowadzona i kontynuowana przez Musima GmbH – Gesselschaft mbH do 2004 roku.
Firma składała się z głównego budynku przy Pestalozzistraße w Markneukirchen i miała wiele oddziałów w sąsiednich miejscowościach.
Do połowy lat dziewięćdziesiątych Musima GmbH produkowała gitary akustyczne i gitary klasyczne. Początkowo były też basy elektryczne i gitary elektryczne. Produkowano również tam skrzypce, kontrabasy, cytry, wiolonczele, banjo oraz inne instrumenty szarpane i strunowe. Między innymi dla Lakewood Guitars, czyli dla marki niemieckiego producenta gitar w całości produkowanych ręcznie, wytwarzano gitary wyższej, i zdecydowanie lepszej jakości. Gitary takie były oznaczone literą „L”. Instrumenty były wysokojakościowe, w większości zarezerwowane na eksport. Były to często piękne gitary o niekonwencjonalnych konstrukcjach.
Większość mieszkańców zajmowała się wytwarzaniem i handlem narzędziami lub dostarczaniem surowca – wkrótce instrumenty noszące nazwę Markneukirchen stały się bardzo popularne i wysoko notowane. Reżim komunistyczny po drugiej wojnie światowej przyniósł pewne zmiany, ponieważ rząd chciał jak najlepiej wykorzystać wiedzę Markneukirchen. W 1952 roku Musima powstała jako spółdzielnia, skupiając wielu rzemieślników i rodzinnych przedsiębiorstw w mieście w ramach zbiorowego zarządzania. Musima eksportowała gitary elektryczne i akustyczne do 53 krajów na całym świecie, osiągając maksymalną produkcję aż 360 gitar dziennie.
W czasach Niemieckiej Republiki Demokratycznej, w VEB zatrudnionych było około 1260 pracowników. Po upadku Muru Berlińskiego siłę roboczą zredukowano bardzo drastycznie – do 30 pracowników. Niestety, produkcja nie przynosiła już za dużych zysków finansowych i Musima ostatecznie musiała złożyć wniosek o upadłość. W latach 90. produkcja instrumentów stała się zbyt droga i konkurencja na rynku światowym była zbyt duża i ciężka, w warunkach socjalistycznej produkcji. Kilkanaście lat temu (w 2005 roku) marka była nadal sprzedawana przez rejestratory Adler-Heinrich w Markneukirchen. Sprzedawali oni hiszpańskie gitary pod tą nazwą i chcieli wznowić produkcję. W 2009 budynki przedsiębiorstwa zostały kupione przez miasto Markneukirchen w celu rozbiórki, jednak nadal nie miało to miejsca.
Copyright © 1998-2023 Basoofka_NET for bass lovers All rights reserved.