tubas – literacki…

12 komentarzy

1. Hmmm nienawidzę Kubusia Puchatka ;p Jakoś okropnie mnie on irytuje. A co do
   książek to czasami ciężko znaleźć na nie czas. Szczególnie jak jest
   praca i szkoła i granie i spanie i kobieta itd. Ale fakt że jak się
   zaczytywałem w książki to potrafiłem siedzieć całą noc żeby jak
   najszybciej skończyć 😉

   I tylko powiem Tubas że czytam każdy Twój wpis na blogu, więc pisz dalej 😀
   To że nie ma komentarzy to nie znaczy że Twoje teksty czytają tylko dwie
   osoby ;p Pozdrawiam.

2. Po to jest blog, żeby pisać o wszystkim, a i tutaj znajdzie się z
   pewnością wielu fanów literatury, nawet chyba jest stosowny temat o
   czytanych obecnie pozycjach 🙂

   Życzę udanej pogody na dzisiaj!

3. Jak można nienawidzić Kubusia Puchatka? Toż to jeden z moich największych
   idoli:<

   Dzielnego wojaka Szwejka mam i książkę i komiks i gdzieś w piwnicy, nagrany
   na VHS:)

   Oczywiście resztę tytułów znam tak jak i każdy powinien. Dodałbym jeszcze
   np „Podróże Gulliwera” Swifta;) Osobiście jednak wolę kryminały (wiem,
   mocno nieoryginalne) a zwłaszcza klasyczne, o panu z fajką, o panu z
   nienagannym wąsikiem itd;), „Opowieści niesamowite” E.A.Poe…

   Największą część mojej biblioteczki (zaraz za zbiorem Harlequinów mamusi,
   które gdzieś musiała ulokować) zajmują jednak powieści i opowiadania
   gatunku SF. Żeby nie pisać godzinami to wymienię tylko P.K.Dicka z „Ubikiem”
   na czele. Nie tylko treść ale i pięknie (choć już mocno nadszarpnięte
   zębem czasu) ilustrowane okładki pracami takich znakomitości jak Wojtek
   Siudmak. „Ratujmy kosmos” Lema, „Daleka tęcza”, „Delirium w Tharsys”, „Stwory
   światła i ciemności”, „Potomkowie słońca”, „Nieśmiertelni”, „Kobieta z
   innej planety”, „Księżyc łowcy”, „Pod znakiem komety”, „Na granicy
   światów”, „Orbita śmierci” to tylko niektóre z cheesy tytułów tej
   kolekcji;)

   Można znaleźć też inne smaczki (nie licząc nudnych lektur szkolnych…)
   jak np. „Opowieść o prawdziwym człowieku” B. Polewoja czy mitologie chyba
   każdego starożytnego ludu świata;)

   I chyba jak każdy posiadam obowiązkową pozycję każdej biblioteczki domowej
   czyli „Sztukę kochania” Wisłockiej!;D

4. Bułhakow. Miałem to przeczytać po maturze w wakacje, niestety uleciało z
   głowy. Ale miło, że jakiś facet też przeczytał wszystkie części Ani 🙂
   Strasznie mi się podobały owe książki. Co do przygód Tomka. Jak byłem
   wczesnym nastkiem to przeczytałem każdą część tak gdzieś z 6-7 razy.
   Ostatnio próbowałem wrócić i niestety. Zaczęło mnie to irytować. 🙂
   Cóż, nie chcąc popsuć magii dzieciństwa, odłożyłem książkę i Tomek
   pozostaje w mojej pamięci Tomkiem z lat wczesnych nastych. Bo jego obraz
   zmieniłby się nie do poznania, gdybym próbował skończyć książkę w moim
   aktualnym wieku.

   A Tubasie, zdziwiłbyś się, gdybyś tych wszystkich bohaterów wymienił w
   gimnazjum. Jutro na przykład. Nie wiem, może jedna osoba, góra dwie, by Ci
   powiedziała, że zna. Cóż, czasy się zmieniają.. Bohaterowie młodości
   tyż.

5. @MPB: Jak można nienawidzić Kubusia Puchatka? Toż to jeden z moich największych idoli:
   […]Osobiście jednak wolę kryminały (wiem, mocno nieoryginalne) a zwłaszcza klasyczne, o panu z fajką, o panu z nienagannym wąsikiem itd;)[…] mitologie chyba każdego starożytnego ludu świata;)

   Jest w Kubusiu Puchatku taka scenka, kiedy chyba Kłapouch szukając Kubusia
   zagląda do jego domku i: „…im bardziej zaglądał do środka, tym bardziej
   go tam nie było!…”.

   Czyż to nie jest piękne?!…

   Do kryminałów obowiązkowych, oprócz wymienionych przez PapaMisia
   zaliczyłbym mojego ukochanego Chandlera z jego detektywem Marlowem, Georgesa
   Simenona i jego komisarza Maigretta, Hammetta, Gardnera, Agatę Christie…
   Dość…, dość…!

   Dla ciekawych kilka ujęć naszych domowych półek z literaturą „rozrywkową”
   w części zawierającej s-f, kryminały i sensację. To w pokoju, w którym
   właśnie piszę:

   tu jest trochęsensacji

   tu też trochęsensacji oraz Kirst i Mika Waltari

   tu trochęfantastyki

   …i tu jeszczetrochę

   Jest tego „nieco” więcej!

   Dochodzą moje pozostałe półki, plus półki najlepszej z żon, plus
   biblioteka mojej córki – niewiele mniejsza od naszej.

   Syn swoje książki zabrał ze sobą…

   Przy okazji; tak wygląda „pomarańczówka”, która już chyba obrosła jakąś
   legendą:

   mniam,mniam…

   Zwróćcie uwagę na „moc” trunku! Potrafi sponiewierać nie wiadomo kiedy… :
   )

   >>EDIT:

   Mam chwilę czasu, zanim woda do wanny się naleje [ muszę namoczyć organizm,
   żeby mi się trochę sfilcował : ) ] i wracam do tematu lektur.

   Fantastyka mojej wczesnej młodości to trylogia Borunia i Trepki: Zagubiona
   przyszłość, Proxima Centauri i Kosmiczni bracia. Tam był rozmach, a
   Wszechświat, to było tuż za rogiem.

   Później zbiór opowiadań „Rakietowe szlaki” i fascynacja Amerykanami i
   Anglikami: Asimov, Stapledon, Clarke, VanVogt, Aldiss – to nazwiska tamtych
   lat.

   Cały Lem oczywiście!

   Rosyjska fantastyka to bracia Strugaccy. Genialne powieści z ich świata
   przyszłości: Trudno być bogiem (czytałem z 10 razy), Przenicowany świat,
   Przyjaciel z piekła, Fale tłumią wiatr, Koniec akcji „Arka” i inne. Także
   Kir Bułyczow!

   Dziesiątki nazwisk, setki tytułów… A to tylko fantastyka!

   Mitologia całego świata i kilka różnych tłumaczeń Biblii, w tym
   poetyckie! Inne święte księgi wielkich religii…

   „Sztuka kochania” a obok cała kolekcja fenomenalnego Grahama Mastertona. Ten
   twórca horrorów pisał świetne poradniki erotyczne – przeczytajcie
   koniecznie, panowie!

   (dla zachęty powiem, że w kwestii rozbierania się w towarzystwie damy
   doradza skarpetki zdejmować najpierw, a ubierając się – zakładać je na
   samym końcu! Prosta rada, a jak skuteczna…)

   Mnóstwo pamiętników, zbiorów esejów i felietonów, poezja, podróżnicze,
   popularno-naukowe, historyczne (Mika Waltari rulez!).

   Woda naleciała… Idę namoknąć! A potem, „MPB”, coś
   poczytamy…

6. AAA jestem szalonym fanem Maya, Winnetou, Skarb w Srebrnym jeziorze i w ogóle
   wszystko! Czytając te książki czułem się lepszy od tych którzy tego nie
   czytali! niesamowite wspomnienia i książka przeczytana 8 czy 9 razy.:)

   pozdrawiam Wujku:)

7. Może głupio że zapytam o to w tym temacie, ale gdzie można kupić tą
   pomarańczówkę? Zawsze myślałem że to jakaś domowa produkcja. A z
   książek to chyba najbardziej „Lot nad kukułczym gniazdem”, „Fight club” też
   bardzo dobrze wspominam. Echh gdyby teraz mieć czas na czytanie. Teraz będzie
   go trochę więcej bo w końcu coś trzeba będzie robić w tramwaju, chociaż
   ja tak lubię obserwować miasto z jego okien.

8. Jako że zacząłem bardzo wcześnie czytać, a w domu było od groma książek
   a wszystkie „poczytaj mi mamo” wciągnąłem, dorwałem małą książeczkę
   „Pan Wołodyjowski”. Było to wydanie składające się z tomów ale ilu nie
   pamiętam. Miałem % lat i jezyk był dla mnie na tyle trudny, ze biegałem co
   pięć minut pytać się „co to znaczy”. Masakra po pierwszym tomie rodzice
   schowali reszte i dostałem do ręki książkę o Tomku Alfreda Szklarskiego i
   tak stał się moim superbohaterem, wciągnąłem cała serię. Potem „Pan
   Samochodzik” zajebioza. A teraz kur… czytam mniej niż ustawa przewiduje i
   czas to zmienić i zabieram się za J.Krakauera „Wszystko za życie”.

9. @Baybus: Może głupio że zapytam o to w tym temacie, ale gdzie można kupić tą pomarańczówkę? Zawsze myślałem że to jakaś domowa produkcja…

   Kto pyta, nie błądzi!

   Trzeba mieć dojście do „dealera”, który kursuje do Łącka. Produkt należy
   do linii „trinken&legen”. Po wypiciu kilku działek rzuca na glebę,
   chroniąc w ten sposób organizm przed przedawkowaniem!

   : )

10. Kububasek problem z K.Mayem był taki, że gdyby żył to by nawet dla Tubasa
    pomarańczówki nie starczyło:D

    Lem to prawdziwy polski fenomen na skalę światową. Udało mu się kilka
    ładnych spraw przewidzieć a książki pisane są sprawnie, nie ma
    pseudonaukowego słowotoku. Dziś, gdy niemal każdy ma conajmniej jeden
    komputer w domu mogą wydawać się śmieszne ale wystarczy odrobinę
    zapomnieć się w przedstawionym przez niego świecie i wtedy to
    rzeczywistość staje się jak literatura s-f:)

    Mam też wszystkie numery „Fantastyki” wydawane w latach 70-80. Artykuły w
    stylu „komputer już rysuje”, gorące recenzje takich filmów jak
    „Elektroniczny Morderca”(znany szerzej jako Terminator), „Łowca Androidów”,
    „Obcy” itd. Do tego felietony ludzi mniej lub bardziej uznanych w świecie
    since-fiction. Komiksy takie jak „Yans- więzień wieczności”, „Funky Koval”.
    I co dla mnie najważniejsze przepiękne postery z dziedziny fantasy i s-f. To
    one były dla mnie największą inspiracją. Prace Wojtka Siudmaka, Sorayamy,
    Vallejo i wielu innych.

    Jak to się ma do tego tematu? Ano tak, że „Fantastyki” zawierały wspaniałe
    opowiadania fantastyczno-naukowe, czasem wyjęte z książek, czasem pełne
    twory zbierane z całego świata, czasem też magiczne wytwory czytelników.
    Jakiś czas temu widziałem nową wersję tej gazetki i niestety nie posiada
    nawet odrobiny z tego klimatu..

    Edit: No i BARDZO polecam przeczytać książki które zostały zekranizowane
    lub wykorzystane jako fabuła gier komputerowych. Nie bez powodu ktoś zadał
    sobie wiele trudu by „uruchomić” ich treść. One są naprawdę genialne i
    jeśli podoba wam się jakiś film to sprawdźcie, czy nie został nakręcony
    na podstawie jakiejś powieści. Nie byłoby mrocznego „Milczenia Owiec”,
    baśniowego „Władcy Pierścieni”, nie byłoby „Łowcy Androidów”, „Lotu nad
    kukułczym gniazdem” czy choćby „Harry Pottera” czy „Conana Barbarzyńcy”
    gdyby nie wspaniała literatura, która się za nimi kryje:)

11. No, Władca Pierścieni zmiata sam 3 razy przeczytałem. Nie wiem dlaczego, za
    każdym razem gęsia skóra:) Tolkien był mistrzem budowania nastroju i
    wykorzystałem ten utwór w mojej prezentacji maturalnej.

12. Z „Władcą pierścieni” zawarłem znajomość w lecie 1976 roku, podczas
    służby wojskowej. Graliśmy wtedy z zespołem w Mrzeżynie, w wojskowym
    ośrodku wypoczynkowym. Nudziłem się setnie i czytałem wszystko co
    znalazłem w ich bibliotece. Trafiła mi w ręce obdarta książka bez
    okładki. Jedyna informacja to część tytułu na dole niektórych stron, w
    części przygrzbietowej. Wyglądało to np. tak:

    -3- Drużyna…

    Książkę pochłonąłem i bezskutecznie przeszukałem całą bibliotekę
    szukając jej kolejnych części. Nie znałem autora, ani tytułów!

    Kiedy kilka lat później „wybuchł” Tolkien, zdumiony zorientowałem się, że
    TO JEST WŁAŚNIE TO!

    Na trylogię „Władca Pierścieni” trzeba było się zapisywać i to z kwitem
    na oddane 50 kg makulatury!

    Powiem jedno:

    Mam to wydanie!

    Widać je na tejfotografii w lewej, górnej części.

Możliwość komentowania została wyłączona.